ตอนที่ 14 ด่าผัว
ไม่ใช่รั้งไว้เพราะรักหรืออะไรแค่อยากเห็นเวลาเธอดิ้นรนอยากไปก็เท่านั้นเอง แต่พอประโยคถัดมาเท่านั้นแหละ
“บางทีการเดินหน้าหาผัวใหม่ดีกว่ารอใครบางคนปรับปรุงตัวนะคะ”
“เพราะว่ามีแบล็คหลังดีถึงปากดีแบบนี้สินะ” ไม่คิดว่าจะปากคอเราะร้ายขนาดนี้ด้วยซ้ำ “เธอจะลืมฉันได้เหรอ ไอ้ผัวคนนี้ที่หน้าเหมือนลูกชายเธอน่ะ” ยกยิ้มเหมือนผู้ชนะในยกนี้แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่
“ลืมได้ง่ายเพราะคุณไม่เคยสร้างความทรงจำที่ดีให้จำค่ะ”
ยายนี่!
ที่เงียบไม่ใช่ว่าแพ้แต่แค่ไม่อยากเถียงให้เจ็บคอเท่านั้นเอง เมื่อกลับมาถึงบ้านแล้วมีมี่ก็ตรงไปยังบันไดบ้านทันที
“อะแฮ่ม!”
ไม่สนใจ เดินขึ้นไปอีกก้าว
“ฉันหิวข้าว”
มีมี่หมุนตัวเดินลงไปยังห้องครัวเหมือนเดิม เปิดดูของในตู้เย็นก็ต้องขมวดคิ้วแต่พออ่านกระดาษที่แปะไว้หน้าตู้เย็นก็พอจะเข้าใจได้ทันทีว่าพ่อเลี้ยงชานนท์ให้มาเอาวัตถุดิบไปก่อนพรุ่งนี้จะซื้อมาคืน เหลือแต่ไข่เท่
