Angst and Fury

One Night Stand

One Night Stand (Unedited)

Why do we love the people we can't have, 'no? Napaka-normal kasi. Kung sino pa iyong mahirap abutin, s'ya pa itong ginugusto natin. Bakit nga ba? Challenge? Perhaps.

Of all people, why you? I mean, you're the perfect prince in every girl's dream. The 'tall, dark and handsome with a good personality' ang peg. Masyadong good boy. While me, on the other hand, ako 'yong tipong masasabing patapon sa buhay. I smoke, I drink, laman ng mga bar and the campus w***e. See? Ang layo ng pinagkaiba natin. Opposite, totally. At hindi talaga tayo bagay.

I rolled my eyes particularly to those who are staring at me like I'm a piece of s**t as I walked in the corridor. Umagang umaga pa lang and there, bingo! Gusto ko nang basagin ang mga mukha nila. I just shrugged. I'm not gonna waste my time to those shrimps, maiinggit sila! I plastered a sarcastic smile at nagpatuloy and didn't give a damn. I shouldn't be surprised, araw araw naman iyong nangyayari. It's what you call being fame.

I'm not the typical princess in a story. Not a typical girl who needs a prince charming. I was a slut or whatever you call it. A campus w***e, pwede na rin, since as a normal being sanay naman tayong i-judge ang isang tao sa iksi ng short, sa kapal ng make-up at kung ilan ang lalaking napasakamay n'ya. It's in our nature. And I don't care. I must admit, partly true. I have many not-so serious relationships. Pampalipas oras, pampatanggal ng inis, just a game. Ganun ang kontrata.

But a one night stand with him? It was not part of the game.

Neon lights. Teens dancing on the dance floor, laughing and screaming. DJ's music. Tequila and the other drinks. My favorite place, I could say. The place that I consider home. Mariin kong sinulyapan at sinundan ng tingin ang iba't ibang kulay ng ilaw na tumatama sa iba't ibang tao sa dance floor habang ipinapaikot ko sa baso ang lamang alak nito. I'm not in the mood to dance, so I just stayed here in the counter. Waiting for nothing.

"Hi," said, someone from behind. I rolled my eyes. Alam ko ang ganitong eksena, marahan kong tiningnan ang lalaki na nasa gawing kaliwa ko. He was smiling or more likely naka-smirk s'ya. Pinasadahan ko ng tingin ang buong mukha nito, well, he's good-looking. Karaniwang lalaki na umaaligid sa'kin. Gwapo but typical, walang pinagkaiba compared to my other flings.

Inalis ko ang tingin sa kanya at muling bumaling sa dance floor. "Alone?" tanong nito at umupo sa tabi ko. Ipinagpatuloy ko ang ginagawa kong pagpapaikot sa alak sa baso at nanatiling naka-tingin sa kawalan ng dance floor. "Isn't it obvious?" I asked, sarcastically and rolled my eyes. Isa sa pinaka-ayaw ko ang taong walang common sense. Alam mo na ang sagot, and you're still asking. Great.

He laughed. "Whoa, feisty, e?" ngi-ngiti nitong pahayag. "So..." simula nito. But before he could speak again, isang babae ang sumulpot sa harapan namin. Para itong sasabog. Masama ang tingin nito sa'min, particularly at me.

"Wow, Janby. Pagod sa basketball, 'no? Great, really, huh?" wika ng babae, halata ang pagpipigil nito sa galit n'ya, marahas ang tinging pinukol nito sa lalaking katabi ko. I wanted to laugh, sawang sawa na ako sa ganitong eksena. But I remained emotionless. Bumaling ito sa'kin, sinipat ako mula paa hanggang ulo. Her boyfriend didn't say anything. I raised my brow.

"And miss, kung mang-lalandi ka rin lang, please 'wag na 'yung may girlfriend." She said, rolling her eyes. Mas lalong gusto kong matawa.

"Ah. Boyfriend mo pala?" I asked. Para i-confirm ko mismo sa kanya, but obviously the answer is yes. My gosh! Stupid.

"Yeah. One year and eight months na, actually. December 19, 'yung anniversary," She said proudly. I nearly rolled my eyes. My question should be answered by yes or no. I didn't ask the date of their anniversary. "So, back off," she smiled sweetly.

Tumayo ako. Compare to her, mas matangkad ako. I stared at her blankly. "Don't worry, dear. I got heels higher than your standards." I said and smiled sweetly at her. She looked at me in disbelief or as if, hindi pa nag-si-sink in sa utak n'ya ang sinabi ko. Hindi ko ugali ang mang-agaw. It wasn't my fault. Sila ang lumalapit.

I didn't waste any second. Agad din akong umalis sa lugar na iyon. Nawalan na ako ng gana na uminom at maki-party sa mga taong pumapalibot sa buong dance floor.

It's my daily routine. Ang magpalipas ng gabi sa bar. Flirt with the guys. Don't get me wrong, I'm beautiful, no doubt, I have the money and such, so I can do what I want. Let's just say it's my way to escape from reality and my complicated life. Heto ako, ito ang napili kong buhay. Call me whatever you want, a slutty w***e? Since I've dated a lot of guys. I don't care. Sanay naman ako sa ganitong law ng society. Huhusgahan ka nila based on what they see. Kung gaano kaikli ang shorts mo. Kung paano ka manamit, kung ilang lalaki ang na-date mo. I just don't care. This is me. I'm Arsy, and Arsy don't give a f**k.

Umikot ang paningin ko when I bumped into something hard. Nakaramdam ako ng konting pagka-hilo, epekto ng ininom kong alak. Sinapo ko ang aking noo, at kumapa ng mahahawakan para i-suporta sa aking balanse. Naramdaman ko na lang ang pagkapit sa aking braso.

Marahan kong tiningnan kung sino iyon and my heart skipped a beat.

It was YOU. John Andrew Gonzales.

You were smiling at me, pero visible rin sa mga mata mo ang concern dito. We stared at each other for a moment bago mo binasag ang katahimikan. "Hey,"

Tumingin ka sa may parte ng braso ko na hawak mo. "I'm sorry. Are you okay?" you asked. I didn't say anything maliban sa pagtango ko. Mas lalo yatang bumilis at lumakas ang pagtibok ng puso ko. I cursed a lot of times in my head.

"What are you doing here?" finally, I found my voice. Usually, hindi ka naman napapadpad sa ganitong klase ng lugar, so I was curious, what brought you here. Agad akong naghanap ng ibang bagay para i-divert ang atensyon ko. Ayoko ng ganito. Ayoko ng ganito tayo kalapit sa isa't isa dahil baka hindi ko mapigilan ang sarili ko at mahalikan kita. And there, sa hindi kalayuan, nakita ko ang scooter mo na lagi mong ginagamit kahit sa school.

Kumunot ng marahan ang noo mo, pilit mong iniintindi ang tanong ko sa'yo. I shook my head. "Never mind," I said with a shrug.

"I'm waiting for someone," sagot mo sa'kin. Waiting for someone, huh? Bumalik yata ang lahat ng alak ko sa aking bibig at biglang gusto kong sumuka. Isang hindi pamilyar na pakiramdam ang pumaloob sa'kin. I plastered a fake smile. "Okay. Have a great night. Enjoy. I gotta go." Marahan kitang nilampasan at naglakad sa direksyon ng kotse kong nasa kabilang bahagi lang ng parking lot. Gustong gusto kong makalayo sa'yo. It was the first time we talked since long time ago, pero iba lang 'yung dala sa'kin. Seriously? Why so insensitive?

"Wait..." muli kitang hinarap. Ilang sandali, hindi ka umimik. Nanatili tayo sa ganong katahimikan. Nanatili ka lang nakatingin sa akin.

"Ihatid na kita," sabi mo. It was like a music in my ear. What? What did you say? I didn't say anything. Hindi ko agad nagawang sumagot. Nakatingin lang ako sayo habang hindi naman maipinta ang aking mukha. Gusto kong kiligin, but my mind was telling me, hindi. Hindi pwede. "No need." I answered. May hinihintay ka 'di ba? Magsama kayo. Strange taste in my mouth. Bitterness. Tumango ka lang.

I already accept the fact that we can't be together. Malabong mangyari. I'm not hoping in the first place. Tama na iyong nagmamahal ng patago. I'm still lucky, bukod kasi sa schoolmate kita, masyado kang friendly sa lahat kaya pati ako kinakausap mo. And one more thing, pinsan mo pa si Yonina na friend ni kuya Renz, so madalas tayong magkita. Enough na iyon para sa'kin.

It was just a simple crush, pero masyadong lumala. I don't know how. Namalayan ko na lang ang sarili ko sa ganitong stage. You're so handsome, can't help it. Anytime nga yata, pwede na akong magpaanak sa'yo. It started when I was in grade two and you were in grade four. Ako 'yong typical na binubully. Weak. I don't know how to fight. I was young. Ako 'yong madalas pag-tripan ng mga ka-klase ko.

"Give me back my snacks. It's not yours!" I pleaded. Recess. And as usual, muli nilang kinuha ang baon ko. Dinilaan lang ako ng mataba kong kaklase na mahilig akong i-bully habang tumatakbo. I didn't run after him. Hinintay ko lang na ibigay n'ya sa'kin ang pagkain ko. Lumabas ito ng aming room. Kaya sumunod ako sa kanya.

"Hey Arsy!" he called me. Itinaas n'ya ang hawak nitong sandwich at binuksan. "Watch and learn," he said while unwrapping the sandwich. I cried. Wala akong nagawa habang kinakain n'ya ito.

"I'll tell this to teacher Lenie," pagbabanta ko sa kanya. Mukhang nakuha ko ang atensyon n'ya, he looked at me. "What? Subukan mo and I'll punch you!" I rolled my eyes. Ito lang ang tangi kong nagagawa. Tinapon n'ya ang pinaglagyan ng sandwich ko sa may mukha ko as he walked closer.

"Aba. You're so arte na, ha?" piningot n'ya ang aking tenga pero agad kong tinampal ang kamay n'ya at tumakbo papalayo sa kanya. I ran fast. Sa pagmamadali ko, nadaanan ko ang isang bato. Napasubsob ako sa ground. Mas lalong lumakas ang pag-iyak ko. Nakita ko naman ang pagbalik ng mataba kong kaklase sa room. I cried and cried. Pinalibutan lang ako ng mga bata na nakakita pero ni isa walang tumulong.

And from the crowd lumabas ka at lumapit sa'kin. You asked me if I'm okay. But I just cried. I didn't answer your question.

"Let's go to the clinic," you said. I stared at you for a moment before I shook my head. "No. I can't. it hurts." I answered crying.

"We need to go there. You can walk naman, mas lalo 'yang sasakit 'pag 'di tayo pumunta sa clinic. Mas lalo akong umiyak. "Haven't you heard, may lalabas daw na pari sa sugat mo 'pag hindi 'yan nagamot ng nurse." Nagpadala naman ako sa takot, to think na may lalabas nga na pari sa sugat ko.

I nodded. Inakay mo ako papunta sa clinic.

"Arsy!" I heard my mom's voice. Andito s'ya? I asked myself. Natigil sa pag-gawa ng hakbang. Pinilit kong hindi siya lingunin.

"Saan ka galing, young lady?" this time, boses naman iyon ng daddy ko. Napailing ako. Epekto ba ito ng alak na ininom ko kanina?

"You're here?" I asked in disbelief. Usually, hindi naman sila umuuwi nga ganito kaaga sa taon. Hinarap ko sila, and it wasn't a joke. They're here. Matama akong tiningnan ng aking ama mula ulo hanggang paa. Ganun din ang ginawa ni mom.

"Why are you here, ma?" baling ko sa'king ina matapos n'yang siyasatin ang ayos ko. I was hoping that they remember my birthday kaya sila umuwi rito. It was really weird na matandaan nila 'yon. Dahil laging magpapadala lang sila ng gifts matapos 'yong mismong araw sa kadalasang nangyayari sa birthday ko. Madalas na ako lang 'yong solong nag-ce-celebrate.

"To check the progress nong business natin. Alam mo naman ang daddy mo, hindi nakakatulog hangga't hindi naaayos ang gusot sa business." Masaya n'yang sagot. Buti pa 'yong business naaalala, pero 'yong anak sa Pinas, birthday man lang hindi matandaan. I wanted to say but instead I just smiled. Tumango tango na lang ako para itago 'yong inis ko sa kanila. "Enjoy your stay ma."

The next thing I knew, muli akong bumalik ng bar para may mapaglabasan ng inis. In-enjoy ko lang ang pagsasayaw sa dance floor. Medyo may tama na ako, madalas na umaalon-alon ang aking paningin sa tuwing tinititigan ko ang mismong floor, but it didn't stop me. Kailangan kong magsaya para mawala ang stress. Hinagod ko ang aking noo nang marahan. "s**t. Fuckin' s**t. Really s**t. Why is life playing games with me?"

"Arsy..." bulong ng isang tao mula sa likod ko. Kinilabutan ako not in a creepy way, but his husky voice gave goosebumps all over my body. Hindi ko alam kung bakit ako pinagpapawisan. I cursed. Sinuklay ko muna ng kamay ang buhok ko bago s'ya hinarap.

"J-jag..." nauutal kong sambit sa pangalan n'ya. Bakit ba ako nagkakaganito? Nakatitig lang ito sa'kin. At hindi ako mapakali sa titig n'yang iyon, masyado akong napapaso. It was corny, pero ito 'yong pakiramdam na walang tao sa paligid n'yo kundi kayo lang dalawa though ramdam ko pa rin ang presence ng mga kabataang nagsasayaw sa mga gilid namin, pero samin ang spotlight. Hindi ko mabasa ang halo-halong emosyon sa mga mata n'ya.

"B-bakit ka pa andito?" I asked, walang pinagbago sa boses ko. Tinapik tapik ko ang mukha n'ya. Hindi ko alam kung saan ako nakahugot ng lakas ng loob para gawin ang bagay na iyon. "Are you... are you for real?" I chuckled.

"Lasing ka na, iuuwi na kita." Masuyo n'yang sabi. hindi ko alam kung bakit n'ya ako nagagawang kausapin. Mukhang naghimala yata ang langit. Umiling lang ako sa kanya. "No," pagtanggi ko and gave him a smack on his lips. Hindi ko alam kung saan ko iyon hinugot, basta nagawa ko lang.

Pinulupot ko ang aking mga kamay sa batok n'ya at inilapit ang katawan ko sa katawan n'ya. Ngayon, malaya kong napagmamasdan ang kabuuan ng kanyang mukha. And all I can say, he's perfect. Damnit. Mula sa matangos at perpektong hugis n'yang ilong at malambot at mapula-pula n'yang labi. I just can't take my eyes off him. Gusto ko s'yang sunggaban. "Let's dance," I said.

Sumayaw lang ako or gumiling yata is the right term sa kanyang harapan, not caring at all. Walang pakialam kung gaano kalapit ang katawan naming sa isa't isa. Ramdam ko naman ang pag-iwas ng tingin n'ya sa'kin.

Tumigil ako sa pagsayaw at muli s'yang tinitigan. Hindi rin n'ya inaalis ang tingin sa'kin. At bago pa man mag-sink in sa utak ko ang nangyayari, naglapat na ang aming mga labi. We kissed. It was romantic and hot but the same time gentle and soft. Kakaibang sensasyon ang hatid nito sa'kin. It wasn't my first kiss, pero labi n'ya ang pinakamasarap kong natikman.

I don't know what happened next, namalayan ko n lang na nasa loob na kami ng isang room. One of the rooms sa bar for one night. Hindi ko na nagawang tingnan pa ang kabuuan ng buong kwarto. I was preoccupied by the kiss at sa sensasyong dulot nito. Nagdala naman ng init sa'kin ng maramdaman ko ang kamay n'yang naglalakbay sa'king katawan. Hindi ko rin magawang makapagprotesta pa kasi somehow, gusto ko rin ang ginagawa n'ya at naaliw ako rito. Bumaba ang kanyang halik sa'king leeg na may taglay na kiliti. He cupped my breast, hindi ko namalayang natanggal n'ya na ang aking bra. Mas nag-explore pa ang kanyang dila sa buong katawan ko.

Again, we kissed and we made love.

Nagising ako nang marinig ko ang rumragasang tubig mula sa shower. Marahan kong iginalaw ang aking katawan, ramdam ko pa rin ang hapdi sa pagitan ng aking mga hita. Palataandaan sa init na pinagsaluhan natin kagabi. Kinapa-kapa ko ang gilid ng kama kung saan nakahiga ka but you weren't there. Siguro nasa banyo ka na that's why.

Marahan akong bumangon mula sa pagkakahiga. Iniwasan ko ring makagawa ng ingay pa. Masakit pa rin pero hindi ko na pinansin. I need to get out of here. Hindi ko maatim na makita mo ako sa ganitong lagay. Pinulot ko ang mga saplot kong nagkalat sa buong kwarto at sinuot ang mga 'yon. Inilibot ko muna ang aking paningin sa room kung saan mo ako inangkin. I won't forget it.

Days passed, iniwasan kita. Ayokong mag-krus pa ang mga landas natin matapos ang tagpong iyon. ayoko nang matukso pa. One night is enough. And sometimes, nagtatama ang paningin natin ako na ang unang umiiwas. Hindi na rin ako gaano kadalas magpunta sa bar just to avoid you.

"Arsy!" tawag mo sa'kin. Ramdam kong nakasunod ka sa'kin. Natataranta kong binilisan ang lakad para hindi mo ako maabutan sa next class ko.

"Can we talk?" hinawakan mo ang braso ko para hindi ako makaalis.

"I have class to attend, J-jag. Excuse me," may utal factor pa rin kapag binabanggit ko ang pangalan mo. May kung anong epekto ito sa sistema ko. Binitawan mo ang braso ko pero nanatili ka pa ring nakasunod sa'kin.

"Will you please leave me alone?" I said.

Nakita ko namang ngumisi ka for the first time. "Nope, not gonna happen. Let's talk, Arsy."

"Ano bang pag-uusapan natin?" nanatili pa rin akong naglalakad.

"About US." He emphasized the word us. Natameme naman ako bigla kaya mas binilisan ko na lang ang paglalakad. Nakarating ako ng room at naabutan ang mga kaklase kong paalis. I looked at them, confused.

Isang babaeng may salamin naman ang bumati sa'kin. "Hindi raw papasok si prof, e. Emergency daw." Sabi n'ya at nilampasan ako. Mahina namang tumawa ang nasa likod ko. "Wala ka namang klase. Now, can we talk?"

Marahan mo akong itinulak papasok ng room. Ini-lock mo naman ang pinto niyon. Naalarma agad ako sa ginawa mo. Pinanlakihan kita ng mata.

Ngumisi ka lang. "Bakit mo ba kasi ako iniiwasan?" tanong mo. Umiwas ako ng tingin.

"I-I'm not!" I stuttered. You looked amused. "Really?" inilapit mo ng bahagya ang mukha mo sa pagitan n gating mukha. Napaatras naman ako. Pero umatras ka rin hanggang sa ma-korner mo ako sa dingding.

"Naiinis ako 'pag iniiwasan mo ako," ang husky ng boses. Ang sexy!

I raised a brow. "So?" mapangahas na tanong ko. Muli kang ngumisi. Mas lalo kang gumwapo.

"See this?" nilabas mo ang phone mo at nag-play ang isang video. Halos mapanganga ako sa nakita. Tayo 'ong nasa video habang ginagawa 'yong ano. Pinilit kong hiklasin sayo ang phone mo pero hindi ko magawa.

Ngumiti ka, smile that can melt my heart. "You know what I want..." makahulugan mong sabi.

"Damn! Bakit mo ba ginagawa 'to?" sigaw ko.

Tumawa ka. "Naniniguro lang. Baka hindi mabuo 'yong sperm na pinunla ko sa'yo. Edi may second plan, ayoko lang pumalpak. I want you mine, Arsy. Just mine."

End

PsychopathxXx