Pain 3 ;
1191 Words
ตระกูลอคิณกานต์
"จับตัวมันมาได้เเล้วครับคุณคิน"
เรย์มือขวาคนสนิทของคินเอยขึ้นหลังจากที่เขาได้รับคำสั่งไห้ไปหาคนที่เอาเฮโลอีนเขามาใน'มอนติโล'คาสิโนของตระกูลอคิณกานต์หลังจากที่คินจบการประชุมจากผู้ถือหุ้นโรงเเรม เกรนาดีนส์ ในฝรั่งเศส
"อือ มันเป็นใคร" คินถามขึ้นด้วยใบหน้าเรียบนิ่งหลังจากที่เขาออกจากห้องประชุมเเล้วตรงไปตามทางเดินเพื่อไปยังรถที่จอดอยู่
'คิน ธนันท์ อคิณกานต์' ผู้สืบทอดของตระกูลอคิณกานต์หลานชายเพียงคนเดียวของ อามัน อคิณกานต์
"มันชื่อสานครับเคยทำงานในโกดังเเต่ถูกไล่ออกไปเมื่อปีที่เเล้วเพราะมันติดเฮโลอีนมันน่าจะเเค้นที่เราไล่มันออก มันเลยเอาเฮโลอีนเข้ามาปล่อยในคาสิโนครับ"
เรย์พูดตอบคินก่อนที่ผู้เป็นนายของเขาจะขึ้นรถเเล้วขับออกไปก่อนที่เขาเเละลูกน้องอีกสามสี่คนจะขับรถตามผู้เป็นนายออกไป
'มอนติโล' คาสิโน
คินขับรถเข้ามาจอดในคาสิโนก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปเเละเดินตรงไปยังชั้นใต้ดินที่นานๆทีเขาจะได้เข้ามาเหยียบที่นี่เเละทุกครั้งที่เขาได้เข้ามาก็จะต้องมีคนที่ไม่ได้ออกไปหรือออกไปได้เเค่วิญญาณ
ตึก! ตึก ตึก เสียงรองเท้าหนังกระทบกับพื้นทางเดินตรงไปยังโถงว่างชั้นใต้ดิน ก่อนมันจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายคนหนึ่งที่ถูกหมัดมือหมัดเท้าอยู่กลางโถงกว้างที่ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำเเละรอยเลือดบนใบหน้าที่ดูก็รู้ว่าถูกซ้อมมาอย่างหนักจากชายชุดดำกว่าสิบคนเเละชายชุดดำที่ถูกเรียกตัวเข้ามาที่นี่เกือบห้าสิบคนที่ยื่นอยู่ด้านหลัง
"มึงกล้ามากนะ! ที่เอาเฮโลอีนมาปล่อยที่นี่"
คินพูดขึ้นหลังจากที่ลูกน้องของเขาเอาน้ำสาดชายที่นอนสลบอยู่ไห้ตื่นขึ้นเเล้วเงยหน้ามองเขา ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"ค..คุ..คุณคินผมขอโทษ ผมผิดไปเเล้วผมจะไม่ทำอีกเเล้วปล่อยผมไปเถอะนะครับ"
"ตอนทำมึงไม่คิดกลัวกู...เเต่พอมึงใกล้ตายมึงกลับกลัว!! เรย์..." พูดจบคินก็เรียกชื่อมือขวาของเขาก่อนที่เรย์จะเอามีดcolumbiaสีดำขลับยื่นไห้เขา
ฉึก! ปลายมีดปลักลงที่หลังมือของชายคนนั้นเเล้วตามมาด้วยเสียงกีดร้องที่เจ็บปวด
ก่อนที่เขาจะยืนขึ้นเเล้วเดินไปนั่งตรงโซฟาไม่ไกลนักเเล้วนั่งดูชายคนนั้นทรมานจากการโดนตัดเส้นเอ็นข้อเท้าเเละโดนยิงตาย
หลังจากที่ชายคนนั้นตายคินก็ยืนขึ้นเต็มความสูงก่อนจะมากยุดอยู่ตรงหน้าชายชุดดำที่ยืนดูอยู่
"นี่คือผลของคนที่กล้าฝ่าฝืนกฎของกู ถ้ากูรู้...กูไม่เอามันไว้!"
พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องทันทีก่อนที่เรย์จะสั่งคนไห้จัดการที่นี่ไห้เรียบร้อยเเล้วเดินตามผู้เป็นนายออกไป
'เซนต์ลูเซีย' ตึกที่ใหญ่ติดท็อปสามของโลกในตอนนี้กำลังมีกลุ่มชายหนุ่มนักธุรกิจไฟเเรงนั่งสังสรรค์กันอยู่ด้วยอารมณ์สุนทรี
"มึงกำลังคิดอะไรอยู่ว่ะคิน ตั้งเเต่ที่พวกกูเข้ามามึงก็เอาเเต่นั่งเหม่อ มึงกำลังคิดถึงใครอยู่ว่ะ"
ธันพูดท้วงขึ้นหลังจากที่พวกเขาเข้ามาไอคินเพื่อนของเขาเอาเเต่นั่งเหม่อไม่พูดไม่จากับพวกเขาเลยถึงเเม้ปกติมันก็เเทบจะไม่ค่อยพูดกับพวกเขาก็เถอะ เเต่นี่มันเเปลกเขารู้สึกได้ เขารู้จักกับไอคินมันมาตั้งเเต่ยังเด็กๆอาการเงียบมันไม่ใช่เเบบนี้
".................." คินเงียบไม่พูดตอบอะไรเพื่อนของเขาไป
"มึงยังลืมผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อีกหรอว่ะ" หลุยส์พูดขึ้นหลังจากที่เขานั่งฟังธันมันพูดกับคินมาสักพัก เหตุผลที่คินมันเงียบผิดปกติเเบบนี้ก็มีไม่กี่ข้อ
ย้อนกับไปเมื่อสิบปีที่เเล้ว
อคิณกานต์ ศิทลักษณ์รามา หิรัญเวธน์
สามตระกูลใหญ่ที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งเเต่รุ่นปู่รุ่นพ่อเกิดเหตุการณ์ที่ทำไห้นายหญิงตระกูลศิทลักษณ์รามาต้องตายจากการทะเลาะกันของสองตระกูลอย่างอคิณกานต์เเละหิรัญเวธน์เลยทำไห้อำนาจทั้ง 3 ถึงคราวต้องแตกหัก
"กูถามว่าใครสั่งมึงมา"จิรัญถามมือปืนที่เขาจับได้หลังจากที่มันยิงนายหญิงของเขาตายด้วยความโกรธ
"นา..นายหญิงรอง อึก! "ชายคนนั้นสำลักเลือดออกมาก่อนจะตายไปจากการที่โดนยิงหลายนัดตอนที่ตระกูลศิทลักษณ์รามาตามล่าหาตัวของเขา
"อคิณกานต์!! "จิรัญพูดด้วยความโกรธ
นายหญิงรองมีเเค่ตระกูลอคิณกานต์เท่านั้นที่มีนายหญิงรองอย่าง สลินน้องสาวต่างเเม่ของสิลินนายหญิงของตระกูลศิทลักษณ์รามาที่ทุกคนต่างก็รุ้ว่าเธอนั้นอิจฉาพี่สาวของเธอมากขนาดไหนที่สิลินพี่สาวของเธอได้เป็นนายหญิงของหนึ่งในสามตระกูลใหญ่เเต่ตนเป็นได้เเค่นายหญิงรอง
ตระกูลอคิณกานต์
"เธอทำเเบบนี้ทำไมสลิน"อนันต์ อคิณกานต์เอยถามภรรยารองของเขา
"ถ้าไม่มีมัน!! ถ้าไม่มีสิลินฉันก็จะได้เป็นนายหญิงของตระกูลศิทลักษณ์รามาไม่ใช่นายหญิงรองของอคิณกานต์!!!"
"สลิน!!!" จิรัญเรียกชื่อของเธอด้วยความโกรธก่อนจะเดินเข้ามาในบ้านของตระกูลอคิณกานต์
"!!!!!"สลินหันไปมองต้นเสียงด้วยความตกใจ
"จิรัญ! มึงมาที่นี่ทำไม"อนันต์เอยถามเพื่อนของเขาด้วยความตกใจ
"มันฆ่าเมียกู!! กูจะไห้มันได้ชดใช้เป็นร้อยเท่าพันเท่า"
"จิรัญกูขอร้อง อย่าฆ่าเธอเลยนะกูขอ จิรัญ ถ้ามึงยังเห็นความเป็นเพื่อนของเราสองคนอยู่อย่าฆ่าเธอเลยนะ"
"อนันต์!! เเล้วเมียกับลูกกูล่ะ! เธอกำลังท้องลูกอีกคนของกูอยู่!!ลูกกับเมียของกูต้องตายเพราะนางผู้หญิงน่าสมเพชคนนี้!!!! มึงจะไห้กูปล่อยมันไปหรอ ฝันไปเถอะ!"จิรัญพูดออกมาด้วยความเสียใจโกรธเเละเกลียด
"จิรัญ! สลินท้องอยู่" จิรัญหยุดชะงักไปก่อนจะทิ้งปืนลงพื้นเเล้วหยิบมีดขึ้นมา
ฉึก!~ กรี๊ดดด
จิรัญใช้มีดกีดไปที่หน้าของสลินจนเป็นเเผลใหญ่กลางหน้าก่อนที่เธอจะสลบไป
"อนันต์ความเป็นเพื่อนของมึงกับกูจบกันที่ตรงนี้ หลังจากนี้ศิทลักษณ์รามาจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับอคิณกานต์อีกต่อไป!!!"
พูดจบจิรัญก็เดินออกไปจากตรงนี้เเล้วไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย
_______________________________________
Great novels start here
- Writer
