ปราบรักเลขาตัวแสบ

ค้างที่ไหนดี

“รู้ว่ารักมากก็เลยแกล้งมากไง” ฉันจูบลงไปที่ริมฝีปากเขาเบาๆ

“ขี้โกง” เขาพูดแล้วจูบตอบกลับมาอย่างร้อนแรง

ริมฝีปากหนาเริ่มขมเม้มและดูดกลืนปากบางด้วยอารมณ์หงุดหงิดปนกับความน้อยใจ คนร่างเล็กกอดคอเขาแล้วขยุ้มที่ปอยผมด้านหลังของเขาเบาๆ

คนตัวใหญ่เริ่มมีทีท่าอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดและค่อยกอดไปที่เอวของเธออย่างเบามือ จังหวะการจูบแบบดูดดื่มซึ่งไม่รู้ว่ามันจะจบตอบไหนกำลังปลุกเร้าความเป็นชายในกางเกงของเขาให้ลุกฮือ

แต่ทันใดนั้นเอง

พรวด เสียงเปิดประตูห้องทำงานใหญ่ก็ดังขึ้นพร้อมกับผู้ชายร่างใหญ่น้องชายของประธานบริษัทอย่างอนุชิต

เขายืนตะลึงมองตาค้างกับฉากสวีทที่แม่เลขาจอมแสบนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของพี่ชายเขาแล้วมีพี่ชายเขาเข้าไปแทรกกลางระหว่างขาเพื่อจูบอย่างดูดดื่ม

ทั้งสองคนผละออกจากกันอย่างไว ตั้งโอ๋ลืมล๊อกประตูห้องทำงานเจ้านาย แล้วอนุชิตก็ไม่ใช่คนมีมารยาทมากมายแถมยังเป็นห้องทำงานของพี่ชายเขา เขาไม่เคยต้องเคาะประตูเพราะงั้นผลลัพธ์มันเลยออกมาแบบนี้

“พระเจ้า พวกพี่สองคนอย่าบอกนะว่า…” เขาพูดขึ้นหลังจากที่ทั้งสองคนผละออกจากกันอย่างเร่งรีบ

“เจ้าชิต หัดเคาะประตูซะบ้างสิ มารยาทน่ะลืมไว้ที่บ้านหรือไง” พี่ชายดึงหน้าตึงแล้วกลบกลื่นโดยการตำหนิแทน

“อะ แอ่ม ฉันขอตัวก่อนนะคะ” หญิงสาวหน้าแดงแปร๊ด จัดแจงเสื้อผ้าตัวเองและปั้นหน้ายโสเดินออกจากห้องไป ผู้เป็นน้องชายมองตามหลังเธอไปจนสุดสายตา และหันมาคาดคั้นผู้เป็นพี่ชายด้วยสายตา

“เห็นเงียบๆ ที่แท้ก็แอบกินกันอยู่นี่เอง” เขาแซวขึ้นมาอย่างโจ่งแจ้ง

“ไม่ได้แอบกินอะไรหรอก รายนั้นเค้าไม่อยากเปิดตัว” พี่ชายตอบเขินๆ

“อย่าบอกนะว่าคลั่งรักอยู่ฝ่ายเดียวน่ะ” น้องชายผู้ไม่รู้ร้อนรู้หนาวกำลังพูดความจริงที่ยิ่งใหญ่จนพี่ชายเถียงไม่ได้

“เออ พูดมากน่า แล้วก็ไม่ต้องเอาไปพูดที่ไหนล่ะ ตั้งโอ๋จะเสียหาย” เขาดุน้องชายพร้อมกับปรามนิดหน่อย

“ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” เขายังไม่หายสงสัย

“ก็…ตั้งแต่ภูเก็ต แต่พี่รักเขามาก่อนหน้านั้นนานแล้ว” พี่ชายตอบอึกๆ อึกๆ

“ไอ๋หย๋า พี่เอกแม่งไวไฟว่ะ แล้วหลังจากนั้นเธอก็หนีพี่ไปตั้งเป็นอาทิตย์อ่ะนะ” พอเขาเริ่มประติดประต่อเรื่องได้ก็อดแซวไม่ได้

“เออ แล้วแกจะย้ำทำไม แล้วมาหาพี่มีอะไร” เขาบอกปัดบทสนทนาน่าอายนั่นทิ้งแล้วถามความต้องการของน้องชายแทน

“เรื่องยัยแคร์ไง ว่าจะมาคุยกับพี่ แต่พอเห็นแบบนี้ผมก็เข้าใจพี่เอกแล้วล่ะ” ผู้เป็นน้องชายพูดเรียบๆ น้ำเสียงหนักแน่น

“อืม พี่รักตั้งโอ๋ คนที่พี่จะแต่งงานด้วยก็คงมีแต่ยัยนั่นแหละ” พี่ชายเปิดใจบอกความต้องการ

“เข้าใจแล้ว เดี๋ยวเรื่องยัยแคร์ผมช่วยคุยให้เอง”

“ขอบใจมากเจ้าชิต”

.

.

ก่อนเดินออกไปจากหน้าห้องทำงานอนุชิตยังไม่ลืมแซวสาวที่นั่งทำงานหน้าห้องพี่ชายว่า

"ไปก่อนนะครับพี่สะใภ้"

ตั้งโอ๋สะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะมองเขาด้วยสายตาดุจนอนุชิตเดินออกไปแต่หน้าก็ยังทะเล้นอยู่ดี

.

ร่างใหญ่เดินออกมาจากห้องทำงานมาหยุดหน้าโต๊ะทำงานของเลขาสาวสวย

"อยากทำต่ออ่ะ เมียครับ" เขาออดอ้อนและมองหน้าเธอด้วยสายตาเสน่ห์หายิ่งยวด

"ไม่ได้แล้วค่ะหมดเวลา" เธอแกล้งตอบเขากลับไป เพราะแค่อยากจะแกล้ง

"ไอ้เจ้าชิตนะ ไอ้เจ้าชิต" มาขัดจังหวะซะได้ เขาทำท่ามันเขี้ยวน้องชาย

"งั้นคืนนี้คุณไปค้างคอนโดผมดีมั้ยครับ" เขายังไม่ลดละความพยายาม

"ไม่ค่ะ งานฉันเยอะ ฉันต้องอยู่ที่คอนโดฉันเพื่อทำงาน" เธอปั้นหน้ายโสกดแป้นพิมพ์ตามองจอคอมพิวเตอร์ไม่ใยดีคำพูดอ้อนวอนของเขาสักนิด

"ใจร้ายจัง งั้นผมไปค้างคอนโดคุณดีกว่า" อยู่ๆ เขาก็นึกไอเดียดีๆ ได้

"ไม่เอาค่ะ ฉันต้องทำงาน แล้วถ้าคุณมาฉันอาจไม่ได้นอน" เธอเริ่มเงยหน้ามองเขาอย่างเอือมระอา

"ใครสนล่ะผมจะไป งั้นไว้เจอกันนะครับ" เดี๋ยวผมไปเก็บกระเป๋าเตรียมตัวไปอยู่กับคุณก่อน

เฮ้ย ไอ้บอสงี่เง่า เขาไม่ฟังแล้วเดินหายไปเลย ไม่อยากจะเชื่อ

.

.

พี่เอกรุกหนักขนาดนี้แล้วนะ