Gün doğumuna kadar uyumamıştı Yusuf. Saatlerce düşünmekten neredeyse delirecekti. Duyguları, düşünceleri alt üsttü. Jülide hayatına girmeden önce her şey netken şimdi karma karışıktı. Tanıyamıyordu kendini. Sanki başka biri olmuştu
Sabah sekiz olduğunda aceleyle duşunu alıp odasından çıktı. Bir an önce babasını görmek, konuşmak istiyordu. Onu evin bahçesindeki koltukta sabah kahvesini içerken gördü. Yalnızdı. Hazır fırsatı bulmuşken sessizce yanına gidip oturdu. Konuşmak istiyordu fakat nereden başlayacağını ne söyleyeceğini bilmiyordu. Babası ise Yusuf yanında yokmuş gibi kahvesini yudumlayarak işini zorlaştırıyordu. Dakikalarca yan yana oturmalarına rağmen baba oğul tek kelime konuşmadılar.
Nihayet kahve bittiğinde orta yaşlı adam fincanını önündeki sehpaya bıraktı. Sonra yüzünü sessi
