บทรักอัคคี

Ep.1 ผู้ชายติดอ่าง

@กรุงเทพมหานคร

“มาสักที เจเจ้มารอตั้งหลายวันแล้วพอใจ แล้วสุดหล่อนี่ใคร” เจ้กี้ผู้จัดการส่วนตัว ชายหัวใจมุ้งมิ้งของฉันเอง

“บอดี้การ์ด ที่พ่อขอให้มาดูแลค่ะ เฮียคีนี่เจ้กี้ เจ้กี้นี่นายอัคคี บอดี้การ์ดของฉันค่ะ” ฉันหันไปยักคิ้วให้บอดี้การ์ดคนใหม่

“แนะนำมันให้ดี ๆ หน่อย ยังไงฉันก็เป็นพี่ชายเธอ แล้วฉันก็ถูกบังคับมา ทำตัวดี ๆ ตลอด 3 เดือนดีกว่า เราจะได้วินวินกันทั้งคู่” มือใหญ่ ๆ ของคนที่พูดกดลงที่หมวกใบที่ฉันใส่จนปิดตา

“สนใจเป็นดาราไหมคะ บอกเลยหล่อแบบนี้ เจ้ว่ารุ่งคอนเฟิร์ม” เจ้กี้ยังคงตื่นเต้นกับบอดี้การ์ดคนใหม่ของฉัน หล่อแล้วไง เกรียนละไม่ว่า

“ไม่ดีกว่า ผมไม่ชอบอะไรที่เป็นแบบแผน แต่ถ้าให้ฟันดาราอันนี้ผมไม่เกี่ยง”

เจ้กี้นำเราไปที่รถทันที จุดมุ่งหมายวันนี้คือบริษัท Ulzzz เพราะภาพพจน์สดใส ทำให้ฉันถูกทาบทามโดยบริษัทใหญ่ทันที เพียงทาง Ulzzz รู้ว่าฉันหมดสัญญากับแบรนด์เสื้อผ้าแบรนด์เดิม Ulzzz เป็นแบรนด์เสื้อผ้าสไตล์น่ารัก ที่ส่งออกขายทั่วโลก

“ส่วนเรื่องที่พักพี่จัดการให้แล้วนะคะ เป็นบ้านหลังน้อย เจ้เดาว่าน้องพอใจต้องชอบ ว่าแต่คุณพี่ชายจะพักที่ไหนคะ สุดหล่อของเจ้” เจ้กี้ที่ขับรถอยู่บีบเสียงเล็กเสียงน้อย จนคนที่นั่งอยู่ข้างฉันทำตาโต

นั่นสินะเขาจะนอนที่ไหน เขามีญาติที่นี่ฉันรู้ แต่เป็นบอดี้การ์ดของฉัน ก็ต้องอยู่กับฉันหรือเปล่า

“ขืนอยู่ด้วยกัน เฮียอดตายพอดี แค่เห็นหน้าเธอก็เหี่ยวแห้งพอละ ขอไปอยู่ที่ชอบ ที่ชอบแล้วกัน”

“แล้วที่ชอบ ที่ชอบของเฮียอยู่ที่ไหน อาบ อบ นวด หรือไง” ฉันสวนกลับเพราะความหมั่นไส้ เพราะดันมาบอกว่าเห็นหน้าฉันแล้วเหี่ยวแห้งเนี่ยแหละ

“อย่างเฮียไม่ต้องเสียงตังหรอกหน่า ใคร ๆ ก็อยากเป็นผู้หญิงของอัคคี” หน้าระดับ 5 ความมั่นหน้าระดับ10 ของเขาทำฉันปวดหัว จะบอกอะไรให้นะพ่อคู้ณณณ เฮียไม่มีอาณาจักร เฮียก็เป็นสามัญชนที่หน้าตาดีเท่านั้นแหละ ซึ่งในกรุงเทพ มี เป็น ล้าน

ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมพ่อถึงยังให้เขามาดูแลฉัน พ่อของฉันก็รู้ว่าเขาเป็นปัญหาของฉัน จำเรื่องที่ฉันบอกได้ไหมคะ ว่าฉันเคยอกหักกับผู้ชายคนเดียวถึง 32 ครั้ง ก็เขานั่นแหละ ผู้ชายที่เปลี่ยนแฟนบ่อยยิ่งกว่าผู้หญิงเปลี่ยนกระเป๋า ไม่นับที่ไม่เรียกแฟนที่เอามาทำแทนอยู่ทุกคืนหรอกนะ เพลงเลิกคุยทั้งอำเภอเพื่อเธอคนเดียวใช้กับผู้ชายคนนี้ไม่ได้ เพราะแบบเฮียคีสามารถเลิกคุยกับเธอคนเดียวเพื่อผู้หญิงทั้งอำเภอได้ง่าย ๆ เพราะแบบนี้ฉันเลยเลือกที่จะถอยออกมา เพราะตัวเองเจ็บมากพอแล้ว แล้วตอนนี้ฉันก็มีรักครั้งใหม่แล้ว แคร์ทำไมผู้ชายห่วย ๆ เพราะฉันสวยและรวยมาก เออ แต่อาจจะไม่มากเท่าเขาแค่นั้นเอง

แฟนฉันก็เป็นพระเอกชื่อดังของประเทศไทยเลยนะ เราเจอกันครั้งแรกตอนที่ฉันไปเดินแบบงาน Celine ที่ปารีส ตอนนั้นพี่ไทม์ของฉันเขาก็ได้ไปทำงานเหมือนกัน แล้วเราค่อย ๆ สานสัมพันธ์กันเรื่อยมา การทำงานของฉันมันไม่สนุกหรอกนะ กว่าจะมายืนถึงจุดนี้ได้ต้องฝ่าฟัน แล้วเหยียบคนอื่นขึ้นมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ แล้วถ้าฉันได้งาน Ulzzz ทุกคนทั่วโลกจะเห็นฉัน

“เหม่ออะไร แยกกันนอนนะ จะได้จบ ๆ จะไปนอนบ้านน้อย ๆ กับเธอ ให้เฮียไปเสวยสุขที่ห้องสวีทสุดหรูของ The Amary ดีกว่า แค่ไปทำงาน ไม่จำเป็นต้องมีบอดี้การ์ดหรอกม้างงงง”

ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรหาคนที่รู้ว่าใครทันที เพราะหมั่นไส้คน เสวยสุขอยู่หน้าชั้นวางรองเท้าบ้านฉันก็แล้วกัน

“ลุงมูนขา เฮียคีแย่มาก มาถึงกรุงเทพก็จะทิ้งงานแล้วแยกกันค่ะ” แล้วฉันก็กดลำโพงให้ได้ยินโดยทั่วกัน

[ไอ้คี แกกล้าพยศแม้แต่นิดเดียว ฉันจะขายไนต์คลับของแกที่ละแห่ง ถ้าแกทำตัวไม่ดี เตรียมตัวบอกลาไนต์คลับกับสาว ๆ ของแกได้เลย]

ตู๊ดดด ตู๊ดดดด ต๊ดดดดดพอพูดจบลุงมูนก็กดวางสายไปเลย ฉันหันไปยักคิ้วกวน ๆ ให้คนที่ทำตัวน่าหมั่นไส้ไม่เลิก

“ไอ้เป็ดมากไปแล้วนะ นี่เธอกล้าโทรฟ้องพ่อฉันเลยหรอ” เสียงตะคอกดัง ๆ จนลั่นรถ เขาลืมไปรึไงเจ้กี้ก็อยู่ที่นี่

“โกรธทีไร สรรพนามเปลี่ยนทุกทีเลยนะคะ เฮียคี” ฉันยิ้มหวานโชว์ฟันที่เรียงสวย แต่เหมือนคู่สนทนาของฉันจะไม่ยิ้มให้ฉันเลย หงุดหงิด หงุดหงิด โธ่นึกว่าจะแน่

“คิดจะเปิดศึกกับฉัน ฉันบอกเลยเธอไม่มีความสุขแน่ ๆ รู้อะไรไหม อาสะใภ้ฉันเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของ Ulzzz นะ ให้ฉันโทรคืนบ้างเอาไหม เตรียมตัวบอกลางานนี้ได้เลย!!!”

“ขี้โม้” ใครจะไปเชื่อ ขี้โม้ชิปเป๋ง หาเรื่องเอาชนะรึเปล่า เก่งอยู่แล้วนิเรื่องนี้อะ

“ลองดูสิ ถ้าจะบอกว่าฉันขี้โม้ เราจะไปUlzzz ด้วยกันก็ได้นะ ทำดีกับฉันไว้เถอะยัยเป็ด ก่อนที่ชีวิตเธอจะไม่ราบรื่น” แล้วเฮียคีก็กระตุกยิ้มมุมปากน้อย ๆ แล้วมองฉันอย่างผู้ชนะ

“เจ้ปวดใจ คู่กัดกันขนาดแท้แบบนี้ คนที่ชีวิตไม่สงบสุขคงจะเป็นเจ้มากกว่าค่ะ อย่าเพิ่งตีกันเลยนะคะ เจ้จะพาไปดูบ้านก่อน บ่ายเราจะเข้าไป Ulzzz กันค่ะ” เจ้กี้ที่ขับรถอยู่พูดออกมาเสียงสลด

แต่ดูเหมือนเฮียจะยังมองฉันแบบหาเรื่องไม่หยุด เอ๊ยยยย กลับเชียงใหม่ไปเลยปะ ไรว้ะ รมณ์เสีย

เจ้กี้พาเราขับเลี้ยวเข้าหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่ต้องแลกบัตร โดยรวมแล้ว ถือว่าระบบความปลอดภัยน่าจะรัดกุมดี โดยเจ้กี้อธิบายว่า ที่นี่ดาราอยู่กันเยอะ รับรองได้ว่าปลอดภัย แค่บอกว่าดาราอยู่เยอะคนข้าง ๆ ฉันก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ แค่ยิ้มรู้ไปถึงความคิดเลย ไอ้ชีกอเอ้ย

เราขับมาจอดที่บ้านเดี่ยวหลังหนึ่ง ที่เจ้าของเก่าปลูกเอาไว้อย่างดี พอเข้ามาข้างในทุกอย่างจัดเอาไว้อย่างเป็นสัดส่วน ผนังสีครีมตัดกับเฟอร์นิเจอร์สีน้ำตาล ถูกจัดได้เป็นอย่างดี เป็นบ้านโทรสีเอิร์ธโทนที่น่าอยู่มาก ๆ

“เล็กจนแทบหายใจไม่ออก” แล้วจู่ ๆ ผู้อาศัยของฉันก็สบถออกมาอย่างหัวเสีย

“เฮียคี ไปอยู่ที่อื่นเลยไป๊!!!!!!!! เรื่องมาก” ฉันไล่เฮียคีเสียงดังเพราะความหงุดหงิด

“ฉันจะอยู่นี่ไง ถ้าไนต์คลับฉันถูกขาย ฉันจะมาแหกอกเธอ งานคือชีวิตเธอ ไนต์คลับมันก็เป็นชีวิตฉันเหมือนกัน วุ้ว ขืนเธอโทรไปฟ้องพ่อฉันอีกทำไง หรือที่เธอไม่อยากอยู่กับฉันเพราะเธออาย อายอะไร เมื่อก่อนแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกันก็ยังเคย ไร้สาระจริง”

“เฮียยยยย!!!!” อารมณ์ความหงุดหงิดของฉันพุ่งปรี๊ด!!!!

“ทั้งสองคนจะทะเลาะกันทุกเรื่องไม่ได้นะคะ” เจ้กี้พยายามเข้ามาสงบศึกของเรา

ฉันจะทนอยู่กับคนแบบนี้ได้ยังไงตั้ง 3 เดือน คนที่ฉันชี้นก เขาจะบอกว่านั่นคือไม้ ถ้าฉันชี้หมา เขาจะบอกว่าแมวแน่ ๆ คนที่ถ้าฉันจะกินหวาน เขาก็จะร้องกินคาวทันที อยากร้องไห้จังเลยยยยยยยย แล้วตัววุ่นวายก็เดินเข้าห้องน้ำทันที พอออกจากห้องน้ำชั้นล่าง ก็วิ่งขึ้นชั้นบนอย่างร้อนใจ ปากก็พึมพำไม่หยุด

“ไม่มี ไม่มี ของที่มันต้องมีมันดันไม่มี” เสียงพึมพำของคนที่เดินไปเดินมาทำเอาเจ้กี้เกิดอาการสงสัย

“น้องอัคคี หาอะไรคะ”

“อ่าง อ่างอาบน้ำ จะอยู่ยังไงถ้าไม่มีอ่างอาบน้ำ” แล้วจู่ ๆ เขาก็เดินออกจากบ้านไปเลย

อะไรของเขาวะ

“เจ้ผมยืมกุญแจรถก่อน” ความร้อนรนของคนที่มาขอยืมทำให้เจ้กี้สงสัย

“จะไปไหนคะน้องไฟของพี่”

“ไปซื้ออ่างอาบน้ำ!!!!!!” เสียงตะโกนดัง ๆ ทำเอาฉันและเจ้กี้อึ้งจนตาโต แค่อ่างอาบน้ำ ต้องเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยหรอ

ตกบ่าย

เรามาที่บริษัทใหญ่ของ Ulzzz เซ็นสัญญาเป็นพรีเซนเตอร์ ตามที่เคยถูกทาบทามไว้ก่อนหน้านี้ โดยมีตัวขัดขวางความสุขของฉันตามมาด้วย เพราะเจ้กี้ดันบอกว่าจะพาไปซื้ออ่างอาบน้ำ ถ้าเสร็จงาน

“ฉันจะเข้าไปคุยธุระ เป็นเด็กดีล่ะ อย่าไล่กัดคนอื่นนะรู้ไหม” ฉันใช้นิ้วชี้กดลงที่บ่าของเฮียคีเพื่อให้นั่งลง

“อ้าววววว อัคคี ทำไมมาถึงที่นี่ได้ ไม่เจอกันนานเลย หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะเนี่ย สวัสดีค่ะ คุณคงจะเป็นคุณพอใจ ฉันชื่อพัชชา เป็นกรรมการผู้จัดการ ที่จะมาเจรจากับคุณวันนี้ ไม่นึกเลยว่าคุณจะรู้จักหลานของฉันด้วย^^” รอยยิ้มที่ทำเอาฉันยิ้มไม่ออก ไอ้ที่ขู่เรามา เรื่องจริงงั้นหรอ

“น้องสาวครับ ถ้าเล่าคงจะยาวเลย” ทั้งเฮียคึ แล้วคุณพัชชา เดินนำเราไปโดยไม่ได้สนใจเราที่เดินตามเลย มีเพียงเลขาที่ผายมือนำฉันกับเจ้กี้เข้าไปอีกห้องหนึ่ง แต่พอเข้ามาในห้องมันไม่ได้มีแค่ฉันคนเดียว ยังมีหลายคนที่มารออยู่ก่อนแล้ว แต่ละคนก็มีชื่อในไทยอยู่แล้วในระดับหนึ่ง

“น้องพอใจคะ ที่อยู่ตรงนี้ มีแต่นางแบบมีชื่อทั้งนั้น ขอให้อย่างให้มีการแข่งขันเลยค่ะ พี่บอกเลย ยาก!!”

ไม่นานก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาบอกถึงระเบียบงาน ข้อห้ามเยอะเหมือนกันแฮะ แล้วยังต้องใส่ชุดของ Ulzzz ทุกครั้งที่มีการออกกล้อง ออกรายการ ออกงาน แม่เจ้าจุกจิกจังเลย ระหว่างที่คุยกันอยู่ประตูห้องประชุมก็เปิดออก มีผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนแล้วนั่งลงที่ข้างฉัน

“หวังว่าครั้งหน้าจะไม่ช้านะคะ ทุกเวลาของ Ulzzz มีค่าเสมอ”

“ขอโทษครับ”

โหดใช้ได้เลยแฮะ แต่ทำงานที่ไหน เรื่องเวลามันก็สำคัญทั้งนั้น ฉันกับเจ้กี้ฟังระบบการทำงานของ Ulzzz และ การแจกแจงว่าแต่ละคนต้องทำอะไรบ้าง เพราะ Ulzzz มีสินค้าหลายตัว เลยอยากให้ลูกค้าเห็นหน้าของพรีเซนเตอร์ แล้วต้องคิดถึงสินค้าชิ้นนั้นเลย คอนเทนท์ของงานทุกอย่างถูกวางไว้อย่างเป็นระเบียบ พอเราฟังอธิบายเสร็จ เราก็ถูกขอให้รอเรียกชื่อในการเซ็นสัญญา

ฉันถูกเรียกเข้าไปในห้องเป็นคนแรก แน่นอนว่าเขาก็อยู่ เขานั่นใครนะหรอ บุรุษที่กำลังยักคิ้วให้ฉันในระหว่างที่เดินเข้ามาในห้อง บุรุษซึ่งเป็นบอดี้การ์ดของฉัน ฉันเดินไปนั่งหน้าโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ โดยมีคุณพัชชาดูโปรไฟล์ของฉันอย่างละเอียด

“ตามสบายนะคะ คุณพอใจส่วนสูงน้อยกว่าที่ฉันคิดไว้นะคะ 167 เอง”

นั่นไงโดนเล่นเรื่องเตี้ยจริง ๆ ด้วย

“แต่น้องเก่งนะคะ น้องเคยเป็นเดินแบบให้ Celine มาแล้วนะคะ” เจ้กี้พยายามช่วยฉัน ฉันได้แต่สะกิดเจ้กี้เบา ๆ เพราะเขาเลือกเรามาแล้ว แสดงว่าเขานั้นศึกษาเรามาดีแล้ว

“หนัก 46 ผอมไปหน่อย เพิ่มอีกสักนิด จะส่วนมาก พอใจอาจจะต้องถ่ายแบบร่วมกับนายแบบผู้ชาย พอใจโอเคไหมคะ มันก็จะมีในส่วนของชุดคู่รัก อาจจะมีมุมที่ต้อง น่ารัก สวย และเซ็กซี่ ถ่ายบิกินีได้ใช่ไหมคะ”

“ได้ค่ะ”

“นี่เป็นรายละเอียดของสัญญาลองดูก่อนนะคะ ถ้าผิดสัญญา ฉันอาจจะไม่ได้ใจดีนะคะ” รอยยิ้มของคุณพัชชานั้นทำไมดูน่ากลัวแบบนี้นะ พอฉันอ่านสัญญาจบเลยฉันก็ส่งให้เจ้กี้อ่านซ้ำอีกครั้ง เป็นอันเข้าใจตรงกัน ฉันก็ทำการเซ็นสัญญาทันที งานของเสื้อผ้า เป็นสเกลที่ใหญ่มาก รายละเอียดที่เยอะจะต้องใช้ความเข้าใจที่ตรงกัน เงิน 5 ล้านต่อปีมันไม่น้อยเลยก็จริง แต่ถ้าแลกกับฉันแทบจะต้องใส่เสื้อผ้าของ Ulzzz แทบตลอดเวลา อันนี้ยากที่สุดเลย

“เรากลับกันเลยไหมคะ” เจ้กี้ถามฉันด้วยหน้าระรื่น แต่มันกลับมีรังสีอำมหิตของคนที่เดินตามมาแล้วได้ยินว่าเราจะกลับเลย

“เจ้คะ เจ้อาจจะตาย ถ้าคนข้างหลังไม่ได้อ่างอาบน้ำ”

“สุดหล่อของเจ้ไม่ใจร้ายแบบนั้นใช่ไหมคะ” เจ้กี้หันไปยิ้มให้คนที่ตอนนี้ มองฉาบเจ้กี้ด้วยสวยตาเย็นๆ

แม้เจ้กี้จะพยายามยิ้มให้ หน้าของเขาก็ยังไม่เปลี่ยน ทำให้เจ้กี้ต้องหุบยิ้มด้วยความหวาดกลัว

“ไปคร๊าาา โก ทู เดอะโฮมโปร”