บทรักอัคคี

ย้อนกลับไป ม.4 “เฮียคีช่วยด้วย!!!!” พอใจตะโกนเรียกอัคคีอย่างสุดเสียง เพื่อขอความช่วยเหลือจากชายหนุ่มที่เปรียบเสมือนพี่ชายของเธอ เพราะตอนนี้มีชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งกำลังบังหน้าบังหลัง เพื่อไม่ให้หญิงสาวที่ตนหมายปองหลุดไปได้ “มีอะไร พวกมึงมีอะไรกับน้องกู” “กูของน้องเขาเป็นแฟน ก็แค่นั้น” “นี่น้องกู พวกฟันแล้วทิ้งอย่างพวกมึงไม่ต้องหวังเลย ไปเลยไป อย่าให้กูต้องโมโห” อัคคีดึงแขนคนเป็นน้องสาวออกมา แม้นักเรียนชายกลุ่มนั้นจะไม่พอใจ แต่ไม่มีใครอยากมีปัญหากับเขาแน่ “ไปเถอะเฮียคี พอแล้ว แค่นี้พวกมันก็กลัวจนไม่กล้ายุ่งแล้ว” พอใจลากแขนพี่ชาย ก่อนจะมีเรื่องเพราะดูจากสายตาแล้วสะกิดนิดเดียวต้องมีเรื่องแน่ “ไปเฮียคี กลับกันนนนนนนน เร็วๆๆ” พอใจพยายามจะดึงแขน คนขี้โมโหที่ตอนนี้ยืนนิ่งจ้องเจ้าพวกที่เข้ามาจีบเธอตาเขม็ง “มีสิทธิ์อะไรมาเร่งฉัน ถ้าฉันไม่มาช่วยจะเป็นยังไง” “เฮียยยคี อย่าให้ฉันต้องฟ้องแม่เฮียเลย” พอใจขู่ออกไปแบบนั้น เพราะถ้าเกิดมีเรื่องอีกทางโรงเรียนต้องให้พักการเรียนอัคคีแน่ๆ “ขี้ฟ้องว่ะ คนอุตส่าห์มาช่วย รู้งี้น่าจะปล่อยให้พวกมันปล้ำไปเลย” คนปากเสียยังคงรักษาหมาในปากไว้ได้เป็นอย่างดี แต่พอเห็นว่าเด็กสาวโกรธถึงจะรู้สึกว่าตัวเองผิด แต่มันก็ไม่ได้มีคำขอโทษใดๆจากอัคคีอยู่แล้ว เขาทำแค่ลากแขนเด็กสาวกลับมาที่รถตู้ “พ่อขาาา เฮียคีแกล้งพี่พอใจอีกแล้ว นิสัยไม่ดีเลยเฮียเนี่ย” สายธารฟ้องคนเป็นพ่อ เพราะเห็นพอใจถูกลากแขนมา “เฮียไปช่วยยัยพอใจนะ ทำไมมาบอกเฮียนิสัยไม่ดี ไม่ยุติธรรมเลย” อัคคีฟึดฟัดพลางมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เขาเข้าไปช่วยพอใจแท้ ๆ แต่กลับถูกตำหนิ แม้พอใจจะอยากเข้าไปขอบคุณ แต่ตอนนี้เฮียคีของเธอก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะรับคำขอบคุณเสียแล้ว แม้จะกลับมาถึงบ้านแล้ว อารมณ์ของอัคคีก็ยังไม่ดีขึ้น อัคคีที่ร้อนเหมือนไฟ แล้วพร้อมจะแผดเผาทุกอย่างให้ราบเป็นหน้ากลอง และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาช่วยเธอ ครั้งแรกตอนไหนนะหรอ คงจะต้องเล่าไปตั้งแต่ที่เด็กหญิงพอใจอายุ 6 ขวบ แล้วโดนเพื่อนๆที่โรงเรียนรังแก ก็จะเป็นเฮียคีของเธอทุกครั้งไปที่เข้ามาช่วย และนั่นก็คือจุดเริ่มต้น.............. พอใจ Say :: คุณเคยอกหักกับผู้ชายคนเดิมได้กี่ครั้ง แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วใช่ไหม แต่สำหรับฉัน ฉันอกหักเพราะผู้ชายคนเดียวมา 32 ครั้ง ตั้งแต่ประถม จนเมื่อถึง 2 ปีที่แล้ว ที่ฉันคิดว่าพอกันที ไม่เอาอีกแล้วกับผู้ชายคนนี้ แล้วตอนนี้ฉันก็มีรักครั้งใหม่แล้ว อื้มมมม เป็นรักที่ดีมากกกกกกกก ดีจนฉันคิดจะกลับเมื่องไทยอีกครั้ง “อยู่ถาวรเลยไหม หนูพอใจ คราวนี้อะ” คำถามจากคนเป็นลุง ทำให้ที่นี่อบอุ่นเสมอ แน่นอนสิที่นี่คือบ้านนิ “ถาวรค่ะลุง ว่าแต่หนูไปไม่ถึง 2 ปี ดูสิตอนนี้มีดินน้อยแล้ว น้องชื่ออะไรคะพี่สะใภ้” ฉันเอื้อมมือจะไปเล่นกับเด็หญิงตาใส ในวัยยังไม่ถึงขวบ ที่พี่สะใภ้ของฉันอุ้มอยู่ แต่กลับถูกมือหนักๆตีเข้าให้จนดัง เพี๊ยะ!!!!! “คนหน้าเป็ดเขาไม่ให้จับหลาน” ฉันช้อนตามองหน้าคนที่ตีมือฉันทันที แบบนี้มันแกล้งกันชัดๆ ผู้ชายมาดกวนๆที่หาเรื่องจะตีฉันโดยไม่มีสาเหตุ ผู้ชายที่สร้างความหงุดหงิดให้ฉันแม้กระทั่งหายใจ เป็นเด็กรึไง โตแล้วนะเฮียอะ ปีนี้ 30 แล้วนะ เล่นเป็นเด็ก “ชื่อเพชรค่ะ ตอนนี้ 7 เดือนแล้ว” “พ่อบอกเธอจะมาทำงานที่ไทยหรอ ไหนแฟนไม่เห็นพามา คบกันนานๆนะ แต่งงานไปเลยยิ่งดี สัญญาของครอบครัวเราจะได้จบกัน” “ดี ใครแต่งกับเฮียนรกตายชัก...” แต่ยังด่าไม่ทันจบ มือใหญ่ก็เอื้อมมาปิดปากฉันเอาไว้ “พูดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยไม่ได้รึไง หลานของฉันจำเนี่ย“ ทำเอาฉันเพิ่งรู้ตัวว่าพูดไม่สุภาพต่อหน้าสาวน้อยไปแล้ว ว่าแต่ฉันให้คนที่ปากหมามาห้ามเนี่ยนะ โอ้วววว มายก๊อด มีความรักหลานมากเลยแฮะ หน้าแบบเฮียเนี่ยนะ ฉันเอามือของฉันดึงมือที่ปิดปากของเฮียคีออก เพราะมันเค็ม แต่ไม่ทันจะอ้าปากตอกกลับ คนเป็นพ่อของหนูเพชรก็ตาเขียวปั้ด “ไปทะเลาะกันไกลๆลูกฉัน ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนนะ” เสียงดุๆของพี่ดินทำเอาเราทั้งสองคนต้องหยุด และนี่ก็คือเฮียคี หรือคุณอัคคี ผู้มีสโลแกนว่า ใครๆก็อยากเป็นผู้หญิงของอัคคี ที่ไม่ว่าจะแก่แค่ไหน ก็ยังจะหาเรื่องฉันได้ทุกเวลา เหมือนเด็กมีปมในใจ แต่ทำไมถึงต้องเรียกเฮียนะหรอ เพราะสมัยเด็กๆดันไปดูหนังเรื่องนึงด้วยกัน 5 พี่น้อง แล้วดันเป็นหนังแนวเจ้าพ่อมาเฟียอะไรเทือกเนี้ย แล้วเขาก็จะมโนว่าตัวเองเป็นผู้ยิ่งใหญ่ตั้งแต่นั้นมา โดยการบังคับให้น้องๆเรียกเฮียไปด้วย เคยบังคับให้พี่ดินเรียกแล้ว แต่โดนคนเตะกลับมาแบบไร้เยื่อใย เลยมีพี่ดินที่รอดพ้นจากความบ้าอำนาจนี้แต่เพียงผู้เดียว Rrrrrr Rrrrrrrr Rrrrrrrrrrrrrrr [ P.Time Calling...... ] สายสนทนา “ค่ะพี่ไทม์ นึกว่าจะไม่โทรมาซะแล้ว” [ โทรสิคะ พี่บินมาถึงไทยแล้วนะ แล้วเราล่ะจะมากรุงเทพวันไหน พี่รออยู่นะ ] “พอใจเพิ่งได้กลับบ้านไม่กี่วันเองนะ แค่นี้คิดถึงกันแล้วหรอคะ พอใจมีเซ็นสัญญากับ Ulzzz ช่วงสิ้นเดือน คงจะไปกรุงเทพประมาณ อาทิตย์หน้าค่ะ รอได้ไหมคะ” [ พี่ขอใช้คำว่า ไม่รอได้เหรอ ดีกว่า รีบมาค่ะ อย่านานนักพี่คิดถึง ] “ค่ะ” [ งั้นพี่ไม่กวนแล้วค่ะ คืนนี้จะโทรไปใหม่ ] “ค่ะ Bye” จบการสนทนา ใช่ค่ะตอนนี้โลกของฉันกำลังเป็นสีชมพู ทุกอย่างมันกำลังดูดีใช่ไหม ฉันจะอยู่ที่นี่แค่ช่วงสั้นๆเท่านั้น เหมือนเป็นการชาร์จแบตตัวเองให้เต็ม ก่อนไปลุยงานที่นั่น ฉันเดินกลับมาที่บ้านตัวเองที่อยู่ไม่ห่างกับบ้านของลุงนัก “เป็ด” หึ หึ ขาของฉันชะหยุดก้าวทันที เมื่อโดนเรียกชื่อนี่อีกครั้ง สวยขนาดนี้ดันมาเรียกฉันว่าเป็ดดดดงั้นหรออออ “มี...อะ...ไร” “งอวว ทำเป็นไม่พอใจ ฉันก็ไม่ได้พอใจนักจะบอกให้ แต่ต่อจากนี้ไป ฉันจะดูแลเธอตลอด 3 เดือน ในช่วงที่พ่อเธอไม่สะดวก ดีใจด้วยนะที่มีแฟน ฉันเบาใจไปเยอะเลย” “ไม่ต้องหรอก ฉันจะไปกรุงเทพ แค่ 3 เดือนฉันอยู่เองได้” ทำไมถึงยอมมาดูแลเราล่ะ แบบนี้มันไม่ใช่เขาเลย ปกติคงจะต้องยอมตายดีกว่ามาดูแลเราแน่ๆ “ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ อย่ามาทำหน้าซึ้ง ฉันทำเพื่อเอาอาณาจักรของฉันคืน ถ้าเธอคงดื้อดึง เราได้เห็นดีกันแน่ๆ ตอนนี้ฉันต้องเป็นคนไม่มีที่ซุกหัวนอนเพราะเธอ ไม่ตลกเลยใช่ไหม 3 เดือน แค่ 3 เดือน ทนหน่อย” “อื้มๆ ฉันจะทน” “ใครหมายถึงเธอ ฉันเนี่ยบอกตัวเองให้ทนหน่อย ยัยเป็ดเอ้ย คนอะไรหน้าเหมือนเป็ด จะไปไหนเรียก ฉันอยู่บ้านใหญ่ เข้าใจมะ อย่าให้ฉันต้อถูกริดรอนสิ่งที่มีไปมากกว่านี้ ไม่งั้นเธอกับฉันเราได้เห็นดีกันแน่!!!!” เสียงตะคอกดังๆทำเอาฉันต้องเซไปด้านหลัง “อะไรวะ ฉันไม่ได้รู้อะไรด้วยสักหน่อย มาตะคอกใส่ฉันทำไม ประสาทไปใหญ่แล้ว” ไม่มีเลยความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่มีเลยความอ่อนโยน ไม่มีเลย ไม่มีอะไรดีเลยยยยยยยยยยยยย เฮียจะโดนยึด โดนอะไรมันก็เรื่องของเฮีย ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย ผิดที่เฮียเองนะ ที่ใจร้ายกับฉันก่อน ไอ้คนงี่เง่าเอ้ยย อัคคี Say :: ย้อนกลับไปไม่กี่วันก่อนหน้านี้ “ทำไมแกไม่ไปรับน้อง แกปล่อยให้พวกนักข่าวมารุมน้องได้ยังไง!!! แกสัญญาแล้วว่าแกจะไปรับน้อง!!!!” เสียงคำรามอย่างต่อเนื่องจากคนเป็นพ่อ ทำเอาผมต้องลืมตาตื่นขึ้นมามอง พ่อมาหาลูกแค่นี้เอาลูกน้องมาทำไมเยอะแยะวะ “ฉันลืม” “ไอ้ทุเรศ แกรับปากแล้วนะว่าจะดูแลน้อง แต่ดันตอบว่าลืมงั้นหรอ ไร้ความรับผิดชอบสิ้นดี” พ่อผมยังคงว้ากอย่างต่อเนื่อง ด้วยความโมโหของคนวัยทอง “พ่ออออ ฉันทำงานมาทั้งคืนนะ ให้ฉันนอนก่อนได้ไหม บ่ายๆเราค่อยคุยกัน คนอะไรเอาแต่ใจชะมัด” ผมยังคงกอดหมอนและนอนต่อ ผมเพิ่งจะได้นอนตอนตี 4 นี่เองนะ “ไอ้คี แกบังคับให้ฉันทำแบบนี้เองนะ พวกมึงเอาตัวมันออกไป ถ้ามันต่อสู้หรือขัดขืน ยิงมันได้เลย” เพียงแค่สิ้นเสียงของพอ ร่างของผมก็ถูกยกขึ้นมาจากเตียง ด้วยสภาพบ๊อกเซอร์ตัวเดียว ให้ตายเถอะจะทำอะไรอีกเนี่ย!!!! ผมต้องออกมาจากห้องในสภาพแบบนั้น ต่อหน้าลูกน้องหลายสิบ อับอายขายขี้หน้าจริงๆ “ต่อจากนี้ไป ฉันจะเป็นคนดูแลจัดการที่นี่ทุกอย่าง ใครให้ไอ้คีเข้าไนท์คลับ ตายอย่างเดียว หรือมันโผล่มาที่นี่เมื่อไหร่ ยิงทิ้งได้เลย ต่อจากนี้ไป ทุกคนที่นี่ขึ้นตรงกับฉันคนเดียวเท่านั้น นี่คือคำสั่งเด็ดขาด” “พ่ออะไรเนี่ย ทำไมมายึดอำนาจฉัน” ผมโวยวายกับความไม่เป็นธรรมนี้ “3 เดือน ถ้าแกดูแลพอใจดี ฉันจะคืนอาณาจักรของแกให้ แต่ถ้าแกทำไม่ดี บอกลาที่นี่แล้วกลับไปอยู่ไร่ได้เลย” สายตาของพ่อแบบนี้แสดงว่าเอาจริงสินะ ไรวะ!!! พ่อไม่มีเหตุผลเลย เพราะเธอคนเดียวเลยพอใจจจจจ!!!!!!!!!!!!!!! และนั่นคือเหตุการณ์ที่ทำเอาผมไม่มีที่ซุกหัวนอน ต้องมานั่งเซ็งอยู่ที่ไร่หลายวันแล้ว ไร้หญิง ไร้เหล้า ไร้ดนตรี ไร้เสียงเพลง ไร้เกม ไร้แม่งงงทุกอย่าง เพราะยัยเป็ดนั่นคนเดียว ผมไม่ได้เกลียดน้องนะ แค่ตั้งแต่เด็กยันโต เธอร้องไห้ คีผิด เธอหกล้ม คีผิด มันเลยทำให้ผมหงุดหงิดทุกทีที่อยู่ใกล้เธอเลย 3 เดือนไม่ตายหรอกไอ้คี เบื่อจริงๆเลยแม่นางแบบดัง ทำอะไรบ้านผมก็เห็นดีเห็นงามไปหมด เรียนดีกีฬาเด่น เป็นที่รักของทุกคน ชิ ...แค่เป็นบอดี้การ์ด แค่ดูแลงั้นหรอ แบบนี้ไอ้วาก็ทำได้ ทำไมต้องเป็นผม ไม่ยุติธรรมซะเลย “จะออกไปข้างนอก” พอใจเดินมาบอกผม ตามที่ผมขอให้เธอบอกถ้าจะออกไปข้างนอก “ไปไหน” “ไปวัด” “ไม่ไปน่าเบื่อ” คำตอบของผมทำเอาหญิงสาวตรงหน้ายกคิ้วสูง “คือฉันจะไปไง เฮียไม่ไปก็อยู่นี่ ฉันก็แค่จะไปบอกคุณลุงว่าคนดูแลของฉันทำงานได้แย่มาก” “ไปแบบ หน้า ม. หรือไม่ก็ อาโกโก้ไรพวกนี้ได้ไหม เข้าวัดนี่มันดูมืดมนมากเลย” ให้มันมีแสงสีหน่อย ตอนนี้ร่างกายต้องการปะทะผู้หญิงมากๆเลย พอใจที่เคยพอใจทุกอย่าง ดูเหมือนตอนนี้จะไม่พอใจซะแล้ว “หรือจะไปบาร์โฮส ผู้ชายหล่อๆเพียบ” ผมแนะนำหนทางที่ดีกว่า เพราะร้านที่ผมรู้จัก มาม่าซังสวยมาก แม้จะอายุเยอะก็เถอะ แต่แซ่บ “ฉันจะไปขอพรให้แม่ ถ้าไม่ไปก็หลบ” โห...อารมณ์ดราม่ามาเต็ม ลูกกตัญญูขนาดนี้ น่าส่งไปไมค์ทองคำนะเนี่ย เอาเถอะ เข้าวัดมันก็ไม่ได้แย่นักหรอก น้าดาวเป็นหนักเลยหรอ ว่าแต่หล่อนเชื่ออะไรพวกนี้ด้วยหรอ