ปฐพี

บทที่ 8 ขอเช็คของ

ปฐพี 8 ขอเช็กของก่อน

"ก่อนที่ฉันจะให้เช็คใบนี้กับเธอไป เราต้องตกลงกันให้รู้เรื่องก่อน"

"ว่ามาค่ะ" ไม่ว่าเขาจะยื่นข้อเสนออะไรมา เธอก็พร้อมที่จะยอมทำทุกอย่างเพื่อเงินก้อนนั้น

"เธอคงไม่คิดว่าฉันจะซื้อเธอมาไว้บนหิ้งหรอกนะ"

"ฉันรู้ค่ะ"

"ระหว่างเราจะไม่มีอะไรผูกมัดกันทั้งนั้น"

"ค่ะ"

"ถ้าฉันต้องการเธอเมื่อไร..เธอต้องมาทันที"

"ค่ะ"

"และอีกเรื่องที่สำคัญมาก ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบใช้ผู้หญิงร่วมกันกับใคร ถึงแม้ว่าเธอคนนั้นจะผ่านมาแล้วกี่คน แต่ตอนที่อยู่กับฉันห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น.. เพราะฉันไม่ชอบ" ประโยคสุดท้ายปฐพีเน้นย้ำถ้อยคำด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"ค่ะ"

"ที่เธอ ค่ะ หมายความว่าตกลงทำตามที่ฉันพูดใช่ไหม"

"ใช่ค่ะ"

"แล้วเรื่องของเธอกับพ่อฉัน ห้ามเธอไปยุ่งเกี่ยวกับท่านอีกไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น"

"ค่ะ" ถ้าเธอได้เงินก้อนนี้จากปฐพี ก็ไม่มีเหตุจำเป็นอะไรที่จะต้องไปยุ่งกับปราชญ์อีก เพราะสิ่งที่ทำให้เธอยอมแบกหน้าทนอยู่ที่นี่จนถึงตอนนี้ ก็เพราะต้องการเงินไปรักษาแม่เท่านั้น ไม่ได้มีเจตนาอื่นแอบแฝง

"เราอาจจะใช้ที่นี่เป็นที่พบเจอกัน"

"คะ? เอ่อ ค่ะ"

"ฉันเป็นคนชอบดื่ม ส่วนมากจะไปดื่มที่ผับของเพื่อนสนิท ไม่สิ.. ผับนั้นฉันก็เป็นหุ้นส่วนด้วย" ปฐพีร่วมหุ้นทำผับกับญาติที่สนิทคนหนึ่ง

"ค่ะ" เธอได้แต่นั่งฟังเขาพูดอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ

"ที่ฉันบอกเรื่องผับเผื่อว่าบางทีอาจจะให้เธอไปเทคแคร์ที่นั่นเป็นครั้งคราว"

"คะ?" รุ่งฤดีเป็นคนที่ไม่ชอบเที่ยวกลางคืนเอามากๆ ยิ่งในผับในบาร์แล้วเธอไม่เคยก้าวย่างเข้าไปเลยแม้แต่ครั้งเดียว "คือ.. ฉัน.. "

"เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธทั้งนั้น เพราะเกมนี้ฉันเป็นคนคุมเกม"

"ค่ะ" สถานการณ์ของรุ่นฤดีในตอนนี้ไม่ได้อยู่ในจุดที่จะต่อต้านอีกฝ่ายได้ ไม่ว่าเขาจะยื่นข้อเสนออะไรมา เธอจำเป็นต้องทำตามทั้งหมด

"เธอนี่ว่าง่ายดีนะ แต่ก็อย่างว่าผู้หญิงที่ซื้อได้ด้วยเงินก็มักจะเป็นแบบนี้แหละ" และนั่นมันก็ยิ่งทำให้เขาดูถูกเธอมากขึ้น

ถึงจะรู้สึกจุกอกกับคำพูดดูแคลนของอีกฝ่าย แต่ก็ปฏิเสธอะไรไม่ได้ เพราะศักดิ์ศรีของเธอในตอนนี้ซื้อได้ด้วยเงินจริงๆ

"คุณมีเรื่องจะคุยกับฉันแค่นี้ใช่ไหม"

ครืนน~ สักพักก็มีสายเรียกเข้าจากโทรศัพท์ของปฐพี

>>{"ครับแม่"}

{"ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน"}

>>{"คอนโดครับ"}

{"อย่าลืมนัดทานข้าวคืนนี้ของเรานะลูก"}

>>{"ไม่ลืมหรอกครับแม่ แต่แม่ไม่ต้องหาผู้หญิงมาให้ผมดูตัวแล้วนะ} เพราะผู้หญิงที่แม่หามาให้ไม่ใช่สเปคเขาสักคน

{"อย่าเพิ่งพูดแบบนั้นสิลูกคนนี้แม่ว่าลูกต้องพอใจมากแน่เลย"}

>>{"คืนนี้เจอกันครับแม่แค่นี้ก่อนนะ"} ตุ๊ดดด~ แล้วเขาก็ตัดสายไป

"หามาแต่ละคน" ชายหนุ่มพึมพำพลางส่ายหน้าเนือยๆ

"เมื่อกี้เราพูดถึงไหนกันแล้วนะ" พอวางสายจากแม่เขาก็หันกลับมาพูดกับเธอ

"ถึงตอนที่คุณบอกว่าผู้หญิงแบบฉันซื้อได้ด้วยเงิน" รุ่งฤดีทวนคำดูหมิ่นของเขาได้อย่างหน้าตาเฉย

"หึ.. ตกลงฉันจะเซ็นเช็คให้เธอวันนี้เลย แต่ตอนนี้ฉันคงจะยังใช้บริการเธอไม่ได้" พูดจบปฐพีก็หยิบเช็คขึ้นมาเซ็น ก่อนจะบอกกฎข้อสุดท้ายกับเธอ "ผู้หญิงของฉันไม่ได้มีแค่เธอคนเดียว แล้วอย่ามาหึงหวงล่ะ เพราะฉันไม่ชอบให้ใครมาเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ"

"ค่ะ"

ปฐพี กิตติ์ธนินกุล ..หลังจากลงชื่อเขาก็ระบุเงินจำนวนสิบล้านบาทถ้วนลงไปในเช็คใบนั้น ก่อนจะยื่นมันไปให้รุ่งฤดี

"อุ๊ยย!" คนตัวเล็กทำท่าจะเอื้อมมือไปหยิบแต่ทว่าก็ถูกร่างสูงดึงให้ขึ้นมานั่งบนตัก ทั้งยังไม่ยอมปล่อยเช็คในมือ

รุ่งฤดีตกใจพร้อมกับรีบผลักออกแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะอีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย

"อะไรแค่จะกอดจะจูบก็ไม่ได้หรือไง" น้ำเสียงของปฐพีคลุ้งไปด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่ตอนนี้เขามีสิทธิ์ที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้

"ก็.. ไหนคุณบอกว่าวันนี้มีธุระต่อไงคะ"

"ตอนนี้มันยังพอมีเวลาขอเช็คของหน่อย" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับขยับริมฝีปากเข้าไปใกล้ อีกฝ่ายรีบหลับตาไว้ "เธอทำอะไร" ตอนแรกปฐพีกำลังจะมีอารมณ์ร่วมแต่พอเห็นท่าทางของคนตัวเล็กก็นึกอยากขำ

"คุณบอกจะกอดและจูบไง"

"เธอต้องเป็นคนทำมากกว่าไหนลองจูบฉันซิ"

"จูบ?" ถึงเธอจะตกใจและยังไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ก็รู้ว่ามันต้องมีแบบนี้อยู่แล้ว

หญิงสาวค่อยๆ ขยับริมฝีปากเข้าไปทีละนิดด้วยความกล้าๆ กลัวๆ พอริมฝีปากสัมผัสกันเธอก็หยุดนิ่งพร้อมกับหลับตาลง

"ฮ่าาา เธอทำอะไรอีก" อดไม่ได้ที่จะหลุดขำออกมา ดูท่าเธอจะยังจูบไม่เป็น

"ก็จูบไงคะ"

"แบบนั้นเขาไม่ได้เรียกว่าจูบหรอก"

"......"

"จูบมันต้องแบบนี้" มือหนาเอื้อมไปกดท้ายทอยของเธอให้ขยับเข้ามา จากนั้นก็ประทับริมฝีปากลงอย่างแนบแน่น

"จ๊วบ" เขาออกแรงดูดกลีบปากเล็กอย่างแรง จนมันแทบจะหลุดกลืนเข้าไป

"อืมม" เสียงทุ้มครางต่ำเบาๆ ในลำคอ รุ่งฤดีหลับตาพริ้มราวกับถูกรสชาติจูบนี้มอมเมาไปชั่วขณะ สักพักเรียวลิ้นหนาก็ค่อยๆ สอดเข้ามาภายในโพรงปาก ก่อนจะควานสำรวจไปทั่วทุกซอกมุมอย่างชำนาญ จากนั้นก็วนกลับมาดูดดุนกลีบปากอีกครั้ง "จ๊วบ"

รุ่งฤดีทำได้แค่เผยอปากไว้ให้เขาสำรวจมันจนกว่าจะพอใจ

"อื้ม" ตัวเล็กหลุดเสียงครางออกมาเบาๆ เมื่อถูกมือหนาล้วงเข้ามาในเสื้อแล้วบีบเคล้นหน้าอก ขณะที่ริมฝีปากยังคงจู่โจมอย่างเผ็ดร้อนรุนแรง จนตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บระบมไปหมด "อืมม!"

ทว่าจู่ๆ ชายหนุ่มก็หยุดชะงัก เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธออาจจะเคยจูบกับพ่อเขามาก่อน พานทำให้อารมณ์ที่มีในตอนแรกหมดลงทันที

"........" รุ่งฤดีเกิดสงสัยว่าทำไมอยู่ดีๆ เขาก็ปล่อย

"ตอนจูบกับพ่อเธอก็ทำท่าทางแบบนี้เหรอ" เขาหมายถึงว่าทำท่าทางเหมือนไม่เคยถูกใครจูบมาก่อน

"คะ?" เธอคิดว่าเขาคงจะชอบผู้หญิงที่เคยมีประสบการณ์มากกว่า แต่เธอไม่เคยก็กลัวว่าเขาจะไม่พอใจ "มันก็แล้วแต่คนที่จูบกับฉันว่าลีลาของเขาจะมาแบบไหน"

ยิ่งได้ยินคำตอบก็ยิ่งทำให้เขาหมดอารมณ์ ปฐพีดันร่างของเธอให้ลุกขึ้นจากตัก ก่อนจะยื่นเช็คให้

"เงินที่เธอต้องการ รับมันไปสิ"

"แล้วฉันต้องทำยังไงกับเช็คใบนี้คะ" ตั้งแต่เกิดมานี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับเช็คเงินสด จึงไม่รู้วิธีใช้มัน

"ก็ถือเช็คใบนี้ไปขึ้นเงินที่ธนาคาร" ..อะไรของผู้หญิงคนนี้ พ่อฉันจ่ายเป็นเงินสดหรือไงทำเป็นไม่รู้เรื่องไปได้

ปฐพีปักใจเชื่ออย่างมากว่าเธอเคยมีอะไรกับพ่อเขามาก่อน

🖋ชะนีติดมันส์ @มัดหมี่