Henderson's Treasure

CHAPTER 4

HINDI MAALIS ni RA ang tingin kay Bree. He's afraid that once he blinked his eyes, Bree will disappear. Ilang beses na itong nangyari sa kaniya at hindi na malabong mangyari ulit.

Napabuntong hininga si RA. Nasa isang café sila ni Bree. Niyaya niya ito rito para makapag-usap sila ng maayos. Parang hindi pa rin siya makapaniwala na nasa harapan niya si Bree.

He's been looking for her for ten years. Hindi niya akalain na makikita niya ulit ang dalaga.

Ngumiti si RA. "How are you? It's been a long time."

"I'm fine, Kuya." 

Mahinang natawa si RA. "You're still calling me 'Kuya'. Stop calling me that. Pakiramdam ko ay ang tanda ko na."

Tipid na ngumiti si Bree. "I'm sorry. Then what should I call you?"

"Anything you want." RA said and smiled.

Napaisip naman si Bree. "Anything I want? But what? I can't think of anything. RA? No." Aniya. She sighed. "Lex."

RA smiled and nod his head. "Everyone is calling me 'RA' and this is the first time that someone will call me by another name. It's okay. Makikilala kita kaagad kasi ikaw lang ang tatawag sa akin ng 'Lex'."

Bumilis ang t***k ng puso ni Bree. 

"Bree, I never stop looking for you." Sabi ni RA. "I didn't expect that I will meet you again in the same place where we first met."

Natigilan si Bree. "Are you..."

Ngumiti si RA at sumimsim ng kape. "Yes. I always went to that place in the same day we met."

Napatango si Bree. Ngayon lang siya ulit nagpunta sa lugar na 'yon. Aaminin niya, nakalimutan niya ang lugar na 'yon. Naalala niya lang nang makita niya si RK Henderson kasi naalala niya rito si RA.

Bree looked down. Hindi niya kayang tignan ng deretso si RA. Pakiramdam niya ay may kasalanan siya rito. 

"Bree, I want to take you somewhere." Sabi ni RA saka tumayo.

Kumunot ang nuo ni Bree. "Where?"

"Just go with me."

Nagtataka man tumayo na lang si Bree at sumunod kay RA. Lumabas sila ng café at sumakay sa kotse ni RA. Tumingin siya sa dinadaanan nila.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ni Bree.

RA sighed. "Don't you want to visit your parents?"

Bahagyang nanlaki ang mata ni Bree at natigilan. "What do you mean?" Tanong niya.

"After I heard what have happened to your family and I can't find you. No one took your parents' ash so I took them in the columbarium. I always visit them once a month." Sabi ni RA.

"You did that?" Pinigilan ni Bree ang sarili na naluha dahil kinalimutan na niya ang dating siya. Hindi na siya ang Bree na mahinhin kumilos. Iba na siya ngayon. 

For ten years, pinigilan niya na hanapin kung nasaan ang kaniyang mga magulang dahil ayaw na niyang sariwain ang nangyari sampung taon na ang nakakaraan. Nangako siya sa sarili na pupuntahan niya lang ang mga ito kapag nakuha na niya ang hustisya para sa mga ito.

"Bree, I don't want to leave your parents like that. I want to give them a proper burial so that when you want to see them..." RA stopped talking. He sighed. "Enough with that. I'll take you them."

Sinulyapan ni RA si Bree. Nakita niya ang lungkot sa mga mata nito at nakita niya ring nakakuyom ang kamay nito. He sighed again and stopped the car.

Nagtaka naman si Bree nang maramdamang tumigil ang sasakyan. Tumingin siya kay RA. "Why did we stop?" Tanong niya.

"If you want to cry, just cry."

"I won't cry. When you first saw me, I was crying. I don't want to cry again. Let's go and visit my parents." Sabi ni Bree at ngumiti.

RA smiled. "Okay. Let's go." Muli niyang pinaharurot ang kotse.

Nang makarating sila sa columbarium, bumili si Bree ng bulaklak na nasa malapit. Iginiya ni RA ang dalaga patungo sa kinaroroonan ng urn ng mga magulang ni Bree.

Medyo lumayo si RA kay Bree para bigyan ito ng pribadong pagkakataon na makausap ang mga magulang nito.

Hindi napigilan ni Bree ang pagtulo ng kaniyang luha nang makita ang urn ng kaniyang magulang. 

"Mom...Dad..." Hinawakan niya ang urn ng mga ito. "I'm sorry. I'm sorry dahil ngayon ko lang kayo binisita. I promised to myself that I will catch first the one behind the accident before I will see you but, here I am now, in front of you. I'm sorry."

Natigilan si RA nang marinig ang sinabi ni Bree. So that accident isn't just an accident but someone planned it. Kumuyom ang kamay niya. Huminga siya ng malalim at naglakad palabas ng columbarium. Hinintay na lang niya si Bree sa kotse. Sumandal siya sa hood ng kotse at naghalumikipkip.

PINUNASAN ni Bree ang luha sa kaniyang pisngi. Huminga siya ng malalim. "Mom, Dad, don't worry, I will visit you once in a month. And I promised that I will find the master mind of the accident."

Sinabi ng mga pulis na ordinaryong aksidente ang nangyari pero hindi siya naniniwala. Pakiramdam niya ay hindi siya dapat maniwala kaya naman naging secret agent siya para imbestigahan ang nangyari.

Bumalik siya sa Pilipinas para imbestigahan ang nangyari sa pamilya niya sampung taon na ang nakakaraan. Hindi niya pwedeng isintabi ang nangyari sa pamilya niya. Naalala niyang bago ang aksidente ay may narinig siyang kausap ang kaniyang ama. 

"Are you really going to continue that kind of business?! I'm telling you I will tell this to the police!"

Bree sighed. Alam niyang may kinalaman ang sinumang kausap ng kaniyang ama sa nangyaring trahedya sa pamilya nila. Kaya hindi siya susuko hangga't hindi niya nalalaman ang totoo. 

Kinuha siya ng kaniyang Uncle Brandon, kapatid ng kaniyang ama, at ipinunta siya nito sa Amerika. Bumalik siya sa Pilipinas para sa kaniyang mga magulang at hindi niya 'yon sinabi sa Uncle Brandon niya. Ito na kasi ang nag-alaga sa kaniya matapos mamatay ang kaniyang mga magulang at ayaw niya itong mag-alala. Hindi niya rin sinabi rito ang tungkol sa tunay niyang trabaho.

Nagpaalam na si Bree sa kaniyang magulang at lumabas na siya ng columbarium. Natigilan siya nang makita si RA na nakasandal sa kotse nito.

He's really handsome.

Bree smiled and walked towards RA. Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito. Kaagad namang napatingin sa kaniya ang binata.

"Let's go?"

Tumango si Bree.

RA opened the car's door and Bree climbed in the car. Maingat na isinara ni RA ang pinto ng kotse at umikot siya patungo sa driver seat. He started the engine and drove the car.

Bree's phone vibrated. Tinignan niya kung sino ang tumatawag. Natigilan siya nang makitang si RK ang tumatawag. She looked at RA. "Excuse me."

RA nod his head.

Bree smiled and answered RK's call. "Hello."

"Bree don't tell anything about me to my brother. I know you're with him."

Kumunot ang nuo ni Bree. "How did you know?"

"I saw you two earlier." Sabi ni RK na parang nakahinga pa ng maluwang. "My brother will have a good night sleep from now on."

Nagtaka si Bree. "What?"

RK sighed. "Just don't tell RA about my other job. My family will kill me."

Bree sighed. "Okay." Be thankful that I am your Team Leader.

Napailing si Bree saka pinatay ang tawag. She looked at RA. "Just dropped me in front of the café. My car is there."

Tumango si RA.

Nang makarating sila sa harapan ng café, hindi kaagad bumaba si Bree. "Lex, thank you for bringing me to my parents."

RA smiled. "No problem. I did what should I do." Bumaba siya at umikot patungo sa pinto ng passenger seat. Binuksan niya ito at bumaba si Bree.

"Thank you."

"Bree, when can we meet again?" Tanong ni RA.

Hindi kaagad nagsalita si Bree. She smiled and looked at RA. "Maybe we meet again. Maybe not." She sighed. "Actually, my life is complicated right now. And I don't to implicate anyone so please don't hope that we will meet each other again."

"What do you mean?" Tanong ni RA.

Ngumiti si Bree. "I'm sorry but we might not see each other again. Our meeting today is just a coincidence. I'm sorry, Lex, but we might able to see each other again." Aniya saka tumalikod kay RA.

"Bree Garcia!"

Napatigil si Bree sa paglalakad nang marinig ang buo niyang pangalan mula kay RA. Nilingon niya ito.

Ngumiti si RA. "Do you think I will give up? No. Ngayon na nakita na kita ulit hindi ko na hahayaan pang mawala ka ulit. I will do everything to make you stay."

"Your life will be in danger if you stay with me. My life is complicated, Lex. I might implicate you."

RA just smiled. The kind of smile that never give up. "I don't care. I promise you I will help you in anything I can."

Umiling si Bree. "I'm sorry." Aniya. Naglakad na siya patungo sa kinaroroonan ng kaniyang kotse. Pumasok siya sa kotse at mabilis niyang pinaandar ang makina. Pinaharurot niya ito paalis sa lugar na 'yon.

Looks like she need to become cold to keep RA away from him. She knew that they will meet each other again.