ผู้หญิงแปลกหน้าที่ออร่าความสวยจับตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เริ่มด้วยเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนดัดเป็นลอนใหญ่ๆ ทิ้งตัวถึงสะโพกผาย เอวเล็กกิ่วรับกับทรวงอกขนาดพอดีตัว ริมฝีปากสีส้มอ่อน กับปลายจมูกโด่งแหลมชวนมองกับชุดผ้าชีฟองสีขาวสะอาดขนาดพอดีตัว ส่งให้เรือนร่างของคนสวมใส่ดูงดงามละออตา
“ใครอะตาพี?” เสียงนงเยาว์มารดาของเขาเอ่ยถาม
“ไม่ทราบสิครับแม่ ผมไม่เคยเห็น” ชายหนุ่มตอบก่อนจะดับเครื่องรถยนต์ เมื่อเจ้าหล่อนไม่มีทีท่าว่าจะขยับ กองกระเป๋าเหล่านั้น เลยขวางทางรถยนต์เขาโดยปริยาย
“เสียมารยาท ไม่เห็นหรือไงว่าบ้านนี้เขามีงาน ทำไมหล่อนมายืนขวางหน้าบ้านฉันล่ะยะ!”
เพียงเพ็ญเดินออกมาตวาดเสียงขุ่น สาวสวยแปลกหน้ามายืนเด่นอยู่หน้าบ้าน จนคนด้านในพากันสนใจ
ณิชชายิ้มมุมปาก
เธอถอดแว่นกันแดดออก ยกมือขึ้นทำความเคารพตามมารยาท
“ไม่เจอกันนานเลยนะคะคุณแม่เลี้ยง”
คำทักทายจากคนแปลกหน้าที่ไม่คุ้นตา เพียงเพ็ญผงะ!! เธอจ้องม
