ไอศูรย์กลับมาบ้านจักรบดินทร์เป็นวันแรกในรอบหนึ่งสัปดาห์ การกลับมาบ้านในครั้งนี้เขาได้แบกความรู้สึกผิดกลับมาด้วย ภาพเหตุการณ์เมื่อค่ำวานยังไม่จางหายในความรู้สึก มันยังแจ่มชัดอยู่ในแววตาและนั่นทำให้ตลอดค่ำคืนที่ผ่านมา ไอศูรย์นอนไม่หลับ กระส่ายกระสับอยู่บนเตียง ผุดลุกผุดนั่งตลอดเวลา มาผล็อยหลับเมื่อตอนเช้ามืด พอสะดุ้งตัวตื่นไอศูรย์ก็รีบกลับมาบ้าน เพื่อถามไถ่ว่า ชเนตตีเป็นเช่นไร
“สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่” ไอศูรย์พนมมือไหว้บิดามารดาที่นั่งจิบชาอยู่ในห้องนั่งเล่น
“เจย์เหมือนจะรู้นะว่า ตัวกาลกิณีไม่อยู่บ้านถึงได้กลับมาบ้าน” ผู้เป็นแม่ทัก
“เนยไม่อยู่บ้านเหรอครับ แล้วเมื่อวานเนยกลับมาที่นี่หรือเปล่าครับ” ไอศูรย์ถามกลับ
“ทำไมหน้าตาไม่ดีเลยล่ะ มีอะไรหรือเปล่า” ยังไม่ทันที่จะมีใครตอบ เสียงพิสุทธิ์ก็ถามแทรกลูกชายเมื่อสังเกตเห็นใบหน้าที่ไม่สู้ดีนักของบุตรชาย
“เมื่อวานผมมีเรื่องกับเนยนิดหน่อยครับ” ไอศ
