Sıla bütün pazartesi gecesini odasında oturup Türkçe müzikler dinleyerek geçirmişti. Çoğu acıklı şarkılardı. Eren ile ayrıldıklarına mı seveyim, Sıla'nın Lucy'den daha beter ergenlik triplerine mi üzüleyim bilemiyordum. Her şeyden önce o benim dostumdu ve Eren ne olursa olsun sonsuza kadar benimdi, öncesinde ve sonrasında. Her zaman. Sıla'nın acısını geçirecek bir şeyler yapmalıydım. Bu aşk Sıla'nın belki de hiç anlayamayacağı kadar eski ve büyüktü. Bütün tarihi şeyler gibi zaman geçtikçe değeri de artıyordu. Sıla'nın duygularının bununla mücadele etme şansı yoktu, ama oturup bunu ona anlatma şansım da yoktu. Yine de normal, sıradan, ergenlikten büyük sorunu olmayan her dost, arkadaş gibi onu teselli etmeli ve üzülmesine izin vermemeliydim. En sonunda dayanamayıp odasına girdim.
"Kendine
