Okul pikniğinin bu kadar heyecanlı geçeceğini asla tahmin etmezdim. Buradaki insanları eski okulumdakilerden daha çok sevmiştim, ya da bunda da Eren'in etkisi vardı.
Bunları düşünürken , bir yandan tıkındığım için artık karnım patlayacakmış gibi hissediyordum, ama yaprak sarmasından bir kilo daha olsa yerdim herhalde. Tam ağzıma sonuncuyu tıkmıştım ki, Eren geldi yanıma.
"Biraz yürüyebilir miyiz?" dedi. Çantamdan peçeteyi çıkarıp aceleyle yüzümü sildim. Saçlarımı düzeltmeye çalışırken kim bilir nasıl komik görünüyordum.
Nasıl hayır derdim ki, belki pazartesi okulun soğuk ve uzak koridorlarında iki yabancı olacaktık yine; ama şimdi birbirimizi özgürce sevmek için sınırlı dakikalarımız vardı. Rüyalarımızda olduğumuz kadar özgür olabilir miydik? Sadece iki ölümlü, iki çaresiz genç haline n
