WISEST BILLIONAIRE

EPISODE TWO

Episode 2

I DID NOT expect na ganoon kahaba ang aking tulog na pamamahinga. Kaya hindi talaga ako makapaniwala ng sabihin iyon ni Lolo Nestor. The hell, Lolo na ang tawag ko sa kanya. Ang feeling close ko. Pero mas mabuti na rin iyon. After I ate, medyo takot na akong matulog muli. Like what the heck, baka matutulog na naman ako ng tatlong araw. Hindi pwede iyon. Pero nandito ako ngayon. Walang magawa kung hindi magpahinga. Marami pa sana akong itatanong pero sinabi lang ng matanda na may tamang oras para pag-usapan ang lahat. Of course dahil ayaw kong ma-stress sa ngayon, I simply agreed. I need to heal first before making new move. Kailangan ko maghanap ng paraan para makaalis sa lugar na ito. I'm pretty sure na kapag babalik ako rito ay sasakay ako ng helicopter.

Ngayon pa lamang ay na-miss ko na ang naiwang buhay sa Manila lalo na ang mga babae. Meron kaya silang mga dalagang virgin dito? Para kahit papaank ay hindi ako ma-bored.

I fall asleep thinking nonsense things. But for me mahalaga na iyon sa akin lalo pa at gusto kong maaliw ang aking sarili. Sana lang talaga ay mapabilis ang aking paggaling.

I woke up when I heared someone knocking on the door. I thought sa kwarto ko iyon pero sa sala pala iyon at narinig ko ang usapan ni Lolo Nestor at nang kumakatok. Ako ang sadya at nagtanong kung kumusta na ang aking kalagayan. Pero nawala din ang usapan and I hearer the door closed. I get back to sleep pero hindi na ako makatulog. I didn't know the time since walang orasan sa silid at nawala din ang aking relo. Ninakaw na iyon ng mga sindikato. Even my wallet ay hindi pinalampas. Itinapon nila ako sa karagatan na walang gamit na suot maliban sa aking suot na damit. Siyempre, sa mata nila ay wala na ako kaya there's no f*****g way para pabaunan pa nila ako.

Bumangon ako kahit masakit ang aking mga sugat. Mas lalo lang akong nagkakasakit kapag nanatili sa banig. Sobrang sakit sa likod dahil walang kutson.

Naabutan ko ang matanda na may kung anong ginagawa. Hindi ko alam kung ano iyon but he's making something.

"What are you doing?" I asked him without hesitation.

"Gumagawa ako ng walang tingting Hijo. Dagdag kita rin ito."

"How much it would be?"

"Singko pesos lang," sagot nito.

"Singko, what?" nagulat ako. Ang cheap, hindi ko alam na may ganyang ka mura na paninda dito, " hindi ko mapigilang wika.

"Halos kasi walang halaga ang ganito dito sa amin. Bukod sa masipag ang mga tao na gumawa ng ganito ay wala din silang pera na pambili."

"Oh, I get it," ani ko rito. Ano bang klaseng lugar ito? This might be the poorest place I've been.

"Nagugutom ka na ba? May saging roon, iyon na ang ating hapunan."

"No I'm still full, and I don't prefer eating banana as my meal."

"Hindi ang hinog ang tinutukoy ko, saging saba ang aking tinutukoy. Hilaw na pinakuluan ko lang. Masarap iyon sa bagoong."

"Holy molly," iyon lang ang nasabi ko. Alam ko ang ganoong pagkain. Mayroon akong staff na minsang nagdala ng ganoon sa kompanya. Pinagkaguluhan iyon at tila mabaliw ang iba kapag nakakain. When I saw that bagoong. Like, gusto kong magmura. They were eating small fermented lizard. I know it's fish pero butiki itong tingnan. Nakakadiri. Super!

"Alam mo, minsan, iniisip ko kung ano ang pwedeng ipakain saiyo. Walang-wala ako eh."

"Hmm, don't mind it, kapag gumaling ako I'll find ways para makauwi. Before it happens ay kailangan ko munang magtiyaga sa isda. Iyon lang siguro ang pwede kong kainin." I have no time para mag-inarte. I need to adjust in this place. Kapag pinairal ko ang aking kaartihan ay baka mamatay ako sa gutom hindi sa aking mga sugat.

"Mabuti naman kung ganoon, pwede kitang turuan mangisda. Matagal ko nang hing nagagamit ang aking lambat at pamasol. Pwede ko saiyo iyon ibigay."

I nodded. It's the least that I can do para makatulong. Sabi nila mahirap ang mangisda but sa taong sanay mag-gym possibleng madali lang iyon and I am qualified about it.

"Pwede ba akong magtanong saiyo? May pamilya ka ba? At sino ang nagtangkang magpapatay saiyo? Mabuti na lamang at may alam ko sa gamotan. Kaya natanggal ko ang bala sa katawan mo. Muntikan nang matamaan ang iyong puso."

"Wala na akong pamilya. Mag-isa na lamang ako buhay. My parents were killed at ang mga lolo at lola ko naman ay namatay dahil sa katandaan. Isang sindikato ang nagpapatay sa akin. At kilsla ko ang pinuno ng mga 'yon," sagot ko. "Saan niyo po pala natutunan ang manggamot?" curious kong tanong. May kung anong tuwa ako nang matanong ko siya na may galang. Sana ay ganito nalang. Ayaw ko munang mag-salita ng ingles. Iyon kung kakayanin ko.

"Isa akong service military noon ay nasa training namin ang mga emergency rescue operation. Kay may alam ako sa gamotan pero hindi naman lahat alam ko. Kagaya mo ay napadpad rin ako rito. Ginawa kong lahat para makaalis dito pero the time na aalis na ako. Doon ko pa napagtanto na may ko ang aking asawa. Pinili ko na lamang tumira dito. At hinayaang isipin ako ng aking pamilya na patay na."

"Oh my gosh, you did it for love? Ang daming nababaliw sa pag-ibig. And you're one of them."

Napangiti ang matanda sa aking sinabi. At tila nagustuhan pa nito.

"Hindi mo pa siguro naranasang magmahal. Hayaan mo at darating 'yan.

" Gosh, huwag naman sana dito sa isla," ani ko.

"Maraming magagandang babae dito sa isla. Halos lahat ng mga nandito ay may dugong Espanyol. Naging tirahan kasi ito ng mga banyaga. At dinadala nila rito ang kanilang mga asawa at kasintahan."

"Oh, sounds interesting." May kung anong nabuhay na malaking bagay sa ilalim ng aking suot na pantalon. Kilala akong womanizer sa buong siyudad ng Manila. At sa tingin ko madadala ko iyon rito. "Ang mga dalaga ba rito ay virgin?" intresado kong tanong.

"Ang iba oo pero marami ang hindi na. Madaming malilibog dito, Hijo."

"I want a virgin," mabilis kong wika.

"Sa siyudad ka nga talaga nanggaling, miss ko na rin ang buhay roon."

"Sandali," usal ko. "Ikaw lang ba ang marunong umintindi ng ingles dito?" tanong ko.

"Hindi naman, may mga tinuruan akong magbasa at magsalita ng ingles kaya kahit papaano ay nakakaintindi ang iba rito," wika ni Lolo Nestor.

"Mula noong pinili niyo ritong tumira never na kayong bumalik kung saan talaga kayo nakatira?" tanong ko. Kahibangan yata ang pananatili rito nang dahil lang sa pagmamahal. Kahit gaano ko pa kamahal ang babae ay hindi ko hahayaang mamuhay kami rito. I won't allow my family suffer.

"Hindi na... gustuhin ko mang mabigyan sila ng magandang buhay ay hindi ko magawa dahil sa sobrang hirap ng buhay."

"Very impossible na hindi niyo manlang nagawan ng paraan para makaalis rito. I mean, pwede naman kayong gumawa ng bangka. O ever since ba walang nakapunta ritongga tao galing sa bayan? O kahit gobyerno?" I couldn't stop myself asking.

"Gustuhin man ng iba na mamangka o makaalis dito ngunit mahigpit na ipinagbabawal ng may-ari ng isla na ito ang gumawa ng bangka."

"What the heck? Seriously?" Hindi ako makapaniwala sa aking narinig. Kung sino man ang nagmamay-ari ng islang ito ay malamang sobrang sarap niyong patayin. "Who the hell ang nagmamay-ari ng islang ito?" tanong ko. Gusto kong makilala ang may-ari upang sabihin ko sa kanya na wala siyang kwentang tao.

"Nasa kabilang isla sila. Nandoon nakatira ang mga nakaluluwag na mga tao. Habang kaming mga sobrang mahirap ay nandidito."

"Oh? It's between the high class and low class society. Mas deserve ko doong tumira pero kung nandoon lang din nakatira ang may-ari ng islang ito? I'll better stay here."

"Hindi hamak na magkakaroon ka ng magandang buhay kapag nandoon ka. Lalo pa't gwapo ka at makisig ang pangangatawan. Paniguradong maraming nagkakagusto saiyong babae. Marami sa kanila ay mga biyuda na."

"There's no way I will go there. Sa tanang buhay ko hindi pa ako pumatol ng matanda. And I won't sell my body for money. Ako si Christon del Mayor. And no one above me," ani ko.

"Pero hindi hamak na may masasarap na pagkain roon," ani nito.

"Ano ba ang mayroon sa kabilang isla na iyon bakit mas nakakalamang sila kaysa sainyo rito?"

"Nandoon ang mga palayan at mga hayop na pwedeng lutuin. Doon nila iyon pinaparami. Umiikot ang kalakal sa islang iyon. Habang dito ay wala, pwede sana kaming magtanim pero hindi sapat ang aming tubig. At kailangan pang magbayad ng malaking halaga para makatira roon at maghanap ng trabaho."

"How much?" tanong ko.

"Isang libong peso," sagot nito at kumunot noo.

"That cheap price?" muli na naman akong nagulat. I really couldn't believe it.

"Ganyan din ako noon dahil katulad mo ay nanggaling ako may kayang pamilya pero habang tumatagal na nakatira ako dito ay mas lalo kong naramdaman ang hirap. Lalo na nang kinuha nila ang nag-iisa kong apo na babae."

"Where is she?" I asked.

It was like a hell for me nang hindi sagutin ng matan ang aking tanong kung saan ito. Hindi ko na lamang po itinanong ulit baka wala talaga itong planong ipaalam sa akin. As if naman interesado ako sa babaeng iyon? Bakit maganda ba apo niya? Makinis ba ang balat nito? Nag-aahit ba ito? Malinis ba ang mga ngipin nito? Pati ang mga kuko, pinuputol ba nito? Naku, kung hindi ay paniguradong bagsak ang babaeng iyon sa aking standard.

Nang mapagtanto kong nago-over think ako ay niyugyog ko ang aking ulo. Bakit ko ba naiisip ang babaeng iyon na hindi ko pa nakikita. Ah, basta!

Pinili ko na lamang na manatili sa loob ng bahay nang magpaalam ang matandang si Nestor na lalabas na muna. Hindi ko alam kung ano ang mga bitbit niya dahil napansin ko na lamang nang lumabas ito sa gate na gawa sa mga kahoy. Dahil mag-isa lang ako ay sinubukan kong tingnan ang kabuuang bahay. Hindi naman ito marumi at walang dapat na ayusin kaya dapat ang gagawin ko ngayon ay mag-isip kung paano makakaalis sa mainit na lugar na ito. Kung mananatili pa ako rito ng ilang buwan o kahit linggo ay paniguradong masusunog din ang aking balat. Parati nalang akong naiinitan at hindi ko alam kung bakit!

Habang nakaupo sa sofa na kahoy ay bigla na lamang sumakit ang aking ulo. Hindi ko alam kung bakit ngunit parang mabibiyak na ito. Nawala ang aking balanse at bigla na lamang akong napatumba. Nangingiliti ako sa sakit na hindi ko maipaliwanag.

"Hon, ipaglalaban kita... hindi ako papayag na iwan mo ako."

Bigla nalang may narinig akong boses sa aking utal. Boses babae iyon, ay s**t! Sobrang sakit! Pinilit kong bumangon at nagtungo sa mesa upang uminom ng tubig. Hindi ko paman nahahawakan ang baso ay tila unti-unti nang nawawala ang sakit. Napabuntong hininga ako at umupo. Itinuloy ko ang pag-inom ng tubig at pinakalma ang sarili. Ang boses na narinig ko kanina? Parang pamilyar siya sa akin ngunit hindi ko manlang matandaan kung saan ko iyon narinig? What the hell? Ano itong nangyayari sa aking utak? Epekto pa kaya ito ng pagkakatapon ng sindikato sa akin sa dagat? May nakapasok kayang tubig sa utak ko? O may isda kayang kumain sa utak ko? f*****g bullshit! Mababaliw ako sa kakaisip ng kung ano dito sa isla! Pero what if may tubig nga sa aking ulo? Baka mabulok ang utak ko!