ลวงรัก มลทินเถื่อน

บทนำ

ภายในบ้านหลังเล็กที่เต็มไปด้วยความอบอุ่น ซึ่งมันคงจะเป็นเช่นนั้นต่อไปหากไม่มีเรื่องบางเรื่องที่ อันธิกา ลูกสาวเพียงคนเดียวของเจ้าของบ้านต้องตัดสินใจบอกพ่อและแม่ บางเรื่องที่เธอไม่อยากให้เกิดขึ้น   เพราะรู้ดีว่าจะต้องเจอกับอะไรถ้าไม่พูดมันออกไป

           “อันอยากถอนหมั้นค่ะ...” ประโยคบอกกล่าวเพียงสั้นๆ ของบุตรสาวสร้างความตกใจแก่คุณเปรมวดีและคุณธงชาญเป็นอย่างมาก ทั้งสองต้องใช้เวลาปรับอารมณ์ครู่ใหญ่ ก่อนผู้เป็นแม่จะเอ่ยขึ้นเมื่อตั้งสติได้ก่อนสามีที่ได้แต่นั่งตกใจอยู่กับคำพูดของลูก

           “ทำไมล่ะลูกอัน พี่รุจเขาไม่ดีตรงไหน เท่าที่แม่กับพ่อเห็นพี่เขาก็ดีพร้อมสำหรับลูกทุกอย่าง ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี อีกอย่างถ้าถอนหมั้นตอนนี้ จะไปหาเงินสิบล้านที่พี่เขาให้มาจากไหนไปคืนเขา”

           “แต่อันไม่ได้รักเขา อันไม่ได้รักพี่รุจค่ะแม่”  อันธิกาตอบคำถามมารดาโดยไม่มองหน้าท่าน  เพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองกำลังโกหก

 ความจริงแล้วเธอรักเขา รัก...ตั้งแต่วันแรกที่เห็น แต่ว่าความรักของเธอมันคงไม่มีวันเป็นไปได้อีกแล้ว   อย่างน้อยที่สุดก็ในตอนนี้

เพราะเขาไม่ได้รักเธอ ผู้ชายใจร้ายคนนั้นที่ต่อหน้าคนอื่นเขามักจะแสดงบทบาทเทพบุตรผู้แสนใจดี แต่ลับหลังนั้นร้ายกาจเพียงใดไม่มีใครรู้ได้เลยนอกจากเธอ เธอที่เขาจงใจทำให้เห็นด้านมืดอีกด้านของเขา  ด้านมืดที่เลวร้ายเสียยิ่งกว่าซาตานกลับชาติมาเกิด

           วิศรุต หรือรุจ เขาคือนักธุรกิจชื่อดังที่ใครๆ ต่างรู้จัก เธอมีโอกาสได้รู้จักเขาเพราะ ปาหนัน เพื่อนสนิทที่เรียนมหาลัยเดียวกันพาไปแนะนำให้รู้จักพี่ชายที่เพื่อนคุยนักคุยหนาว่าทั้งใจดีและน่ารัก ซึ่งมันก็เป็นตามคำเพื่อนว่า เขาดีกับเธอมาก นั่นทำให้ความรู้สึกรักที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับใครง่ายๆ เกิดขึ้น จนกระทั่งเธอกับปาหนันเรียนจบ

คืนนั้นเธอกับเพื่อนตัดสินใจพากันไปเลี้ยงฉลองที่ผับแห่งหนึ่งก่อนที่เธอจะถูกชาติ คนรักของเพื่อนเข้ามาสารภาพว่าเขาแอบรักเธอมานานแล้ว และพร้อมจะขอเลิกกับปาหนันทันทีหากเธอตกลงคบหากับเขาในฐานะคนรัก แต่ยังไม่ทันที่เธอจะได้ตอบอะไรกลับไป ปาหนันก็มาได้ยินเข้าเสียก่อน ทำให้อีกฝ่ายเกิดความเข้าใจผิด ก่อนจะวิ่งปาดน้ำตาหนีออกไปจากผับโดยมีเธอกับแฟนหนุ่มพากันวิ่งตามไป แต่ทุกอย่างก็สายเกินไป...

ปาหนันถูกรถชนจนได้รับบาดเจ็บสาหัสก่อนที่เพื่อนรักของเธอจะจากไปอย่างสงบในอ้อมกอดของพี่ชายที่โรงพยาบาลในเวลาต่อมา การสูญเสียในครั้งนั้นมันทำให้ทุกๆ อย่างเปลี่ยนไป เธอต้องสูญเสียเพื่อนรักอย่างไม่มีวันกลับ ทั้งยังเสียพี่ชายที่แสนดีอย่างวิศรุต  ที่คิดว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับน้องสาวเขาเป็นความผิดเธอ

           เขาเริ่มต้นแก้แค้นเธอด้วยการเดินเข้ามาตีสนิทพ่อกับแม่ของเธอ ก่อนจะขอหมั้นเธอกับพวกท่านอย่างเงียบๆ กว่าจะรู้ตัวเธอก็พบว่าแม่ของเขาได้มอบเงินจำนวนสิบล้านให้พ่อแม่เธอนำไปใช้หนี้ จะปฏิเสธอะไรในตอนนั้นก็ทำไม่ได้ เพราะครอบครัวของเธอคงไม่มีปัญญาหาเงินมากมายขนาดนั้นไปคืนให้เขา ผู้ชายใจร้ายคนนั้นปิดกั้นทางหนีของเธอแทบทุกอย่าง เขากักขังเธอเอาไว้ในฐานะคู่หมั้นแต่ตัวเองกลับควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ราวกับต้องการให้เธอได้รู้ว่าเธอจะไม่มีวันได้เป็นที่หนึ่งสำหรับเขา แม้ใจเธอจะเจ็บช้ำแค่ไหนแต่ก็ไม่อาจหลบหลีกมันได้  กระทั่งเมื่อวานที่เขาเพิ่งบอกบางสิ่งที่คิดจะทำ

         ‘เดือนหน้าแม่ฉันจะเข้าไปขอเธอที่บ้าน! เตรียมตัวเป็นเจ้าสาวฉันได้เลยอันธิกา รับรองว่าชีวิตคู่ของเรามันจะต้องสนุกแน่!’

           ทุกๆ สิ่งที่คนใจร้ายคนนั้นทำมันมีเพียงแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น นั่นคือเขาไม่ต้องการเห็นเธอมีความสุข หรือมีชีวิตคู่กับผู้ชายดีๆ เหมือนที่ปาหนันสมควรจะได้รับ เขาไม่เคยถามว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น แต่เลือกที่จะโยนทุกๆ ความผิดมาให้เธอเป็นคนต้องแบกรับ

เธอคนเดียวเท่านั้น!

อันธิกาเริ่มต้นวันใหม่อย่างไม่สดชื่นเท่าไหร่นักเพราะเมื่อวานพ่อกับแม่ไม่อนุญาตให้เธอถอนหมั้น พวกท่านให้เหตุผลว่าวิศรุตไม่ใช่คนเลวร้าย คนเราอยู่กันไปเดี๋ยวก็รักกันได้เอง ไม่ว่าเธอจะหาเหตุผลมาให้พวกท่านสักแค่ไหน  สุดท้ายคำตอบที่ได้ก็คือ ‘ไม่’ อยู่ดี

หญิงสาวคิดก่อนจะพาตัวเองเดินลงมาจากห้องนอน ก่อนจะพบว่านอกจากพ่อและแม่แล้วนั้น ยังมีใครอีกคนนั่งอยู่กับพวกท่าน จนเมื่อหันมาเจอเธอเข้า     แม่ถึงได้เอ่ยขึ้นพร้อมๆ รอยยิ้มอ่อนโยน

           “อ้าวยัยอันลงมาพอดี นี่พี่เขามารอเรานานแล้วนะ ทำไมถึงไม่บอกพ่อกับแม่ว่าพี่รุจเขาจะพาเราไปดูงานที่ภูเก็ตด้วย” คนถูกถามถึงบางสิ่ง ที่ก็เพิ่งจะรับรู้ก็ตอนที่มารดาถามตกใจไม่น้อยที่ได้ยิน

           “แม่พูดเรื่องอะไรคะ อันไม่รู้เรื่อง” หญิงสาวตอบก่อนจะหันไปมองอีกคนอย่างหมดทางเลือก    นี่เขาคิดจะทำเรื่องบ้าๆ อะไรอีก!

           “สงสัยน้องอันคงจะลืมนะครับคุณพ่อคุณแม่ พี่เองก็มัวแต่ยุ่งเลยไม่ได้เตือนว่าวันนี้พี่จะมารับเราไปดูงานที่ภูเก็ตด้วยกัน” วิศรุตตอบก่อนจะลอบมองคนตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนโยนลึกซึ้ง ซึ่งคนเป็นพ่อและแม่เมื่อได้เห็นต่างก็มีความสุขที่บุตรสาวได้เจอคนดีๆ ที่ทั้งรักและเอาใจใส่บุตรสาวของพวกท่าน ต่างจากอันธิกาที่รู้ดีกว่าใครว่าภาพตรงหน้ามันคือการแสดงละครฉากใหญ่ที่เขาจะทำทุกครั้งต่อหน้าคนอื่นๆ เพื่อให้ตายใจ  ความจริงแล้วเขาไม่ได้รักเธอเลย

           เธอไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรักจากผู้ชายคนนี้เลยสักครั้งนับตั้งแต่วันที่เพื่อนรักจากไปด้วยอุบัติเหตุในคืนนั้น...

           “อันขอไม่ไปได้ไหมคะ”