บทที่ 20

1144 Words

“ทิพย์ขอโทษค่ะ ทิพย์อยู่เมืองนอกมานานเลยเคยตัวไปหน่อย อย่าถือสาทิพย์เลยนะคะ” ถึงจะไม่พอใจที่อีกฝ่ายเล่นตัวด้วยแต่มณีทิพย์ก็ยังคงวางตัวได้เป็นอย่างดี อะไรก็ตามที่ได้มายากมันก็ยิ่งกระตุ้นทำให้เธออยากจะได้!            “ไม่เป็นไรครับ” แม้ปากจะเอ่ยออกไปเช่นนั้นแต่วิศรุตกลับรู้สึกเบื่อและอยากให้ดินเนอร์นี้จบลงไวๆ หากไม่ใช่เพราะผู้หญิงตรงหน้ามีผลต่อบริษัทอย่าหวังเลยว่าเขาจะสละเวลามานั่งเอาอกเอาใจเธออยู่แบบนี้            ดินเนอร์ยังคงดำเนินต่อจนเมื่อถึงเวลาต้องกลับ มณีทิพย์ก็เอ่ยชวนคู่ควงของตนเองออกมาเต้นรำ ซึ่งครั้งแรกวิศรุตปฏิเสธแต่ไม่นานก็ต้องตกลง เพราะทนเสียงรบเร้าที่น่ารำคาญของอีกฝ่ายไม่ไหว            “โอ้ย!” จังหวะหนึ่งที่มณีทิพย์แสร้งก้าวพลาดทำท่าจะล้มทำให้เขาต้องรีบขยับเข้ามาโอบกอดเธอเอาไว้ เลยทำให้คนเจ้าแผนการอาศัยจังหวะนั้นฝากรอบลิปสติกเอาไว้ที่คอเสื้อของเขาได้อย่างแม่นยำก่อนจะเอ่ยขอบ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD