◄Mayson's POV►
I am so damn happy dahil sa wakas ay nakalapit na rin ako sa aking anak at nakasama ko pa siya sa kanyang kaarawan. Hind ko maipaliwanag ang kakaibang damdamin na nararamdaman ko ng nagkuwentuhan kami kahapon na inabot na kami ng gabi. Kung hindi nga lang kailangang hubarin ang mga maskara namin, hindi pa sana kami uuwi. Kaya lang ay naiirita na ang mga balat namin sa mukha at nagsisimulang kumati kaya kinailangan na naming bumalik dito. Pero kung pwede ko nga lang hubarin ang maskara ko para makasama ko pa sila ng matagal ay gagawin ko. Kaso hindi pwede, ayokong layuan nila ako at magalit sa akin. Gusto ko munang maipadama sa anak ko kung gaano ko siya kamahal at gusto kong malaman niya na nandito lang ako at hindi ko sila iiwanan kahit hindi nila alam na ako ito. I wish
