Tanging sigaw ko lamang ang maririnig sa bawat sulok ng silid nang isagad niya na nga nang walang pakundangan dahilan ng mas lalo kong pag-iyak.
Wasak na wasak, pasok na pasok.
Mas naibaon ko pa ang mga kuko ko sa likod niya kasabay nang pag-kagat ko sa balikat niya at humigpit ang yakap ko sa matipuno niyang katawan.
"Napa-kasakit!" inda ko, hindi ko kinakaya."Dahan-dahanin mo lang..."
Ito ba iyung sinasabing tiis sarap?
"Dahan-dahan na nga ito." Nag-angat siya ng tingin sa akin at pinakatitigan niya ang may mga luha kong mukha at pinalis niya ang mga naglalandas pa.
"Sinabi ko na kasi sa iyo... mapilit ka kaya ayan nasaktan ka tuloy," naging malambing bigla ang kanyang boses at nabakasan ko ng awa ang kanyang tingin sa akin at pagsisisi naman kung bakit ginalaw niya pa ako.
Na-al
