Nang mag-angat ako ng tingin sa kanya ay kita kong mariin siyang napapikit kasabay nang pag-hilot sa kanyang noo.
Nanatili siyang ganoon, hindi niya ako tinitingnan habang nakapamaywang pa rin.
Pinakatitigan ko siya. "Sorry po..." humihikbi kong paghingi ng tawad sa kanya. "Naging desperado na ako kaya... kaya..."
"Nagawa mo ito?" pagtutuloy niya na sa gusto ko sabihin na ikinatango ko. Huminga siya ng malalim saka niya ako tiningnan. "Wear your clothes and go home."
Naging malamig ang tingin niya sa akin, pakiramdam ko baliwala lang sa kanya ang naging pag-amin ko... mas muka pa siyang mas nagalit at para bang ang laki-laking problema ang ibinigay ko sa kanya.
"Prof..." I look at him with my pleaded eyes. "Paano... hindi na ba natin itutuloy?" alangan kong tanong.
He just groaned. "
