เหยื่อรักร้าย

อย่าโกหกสิคะ

ตอนที่ 5

ถนนคอนกรีตผิวเรียบทอดตัวสู่คฤหาสน์หลังงาม รถแคมรี่สีคันดำเงาแล่นผ่านประตูรั้วที่ค่อย ๆ ปิดลง แสงจากดวงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องถึงหน้าตัวตึกกว้างที่เชื่อมต่อกัน บริเวณหน้าคฤหาสน์มีอ่างน้ำพุหินอ่อนขนาดใหญ่ ชายหนุ่มตัดสินใจจอดรถและโทรหาเธออีกครั้ง

อาณาเขตของคฤหาสน์สีขาวหลังนี้ดูร่มรื่นและกว้างขวาง หญิงวัยกลางคนที่เดาว่าน่าจะเป็นแม่บ้าน กำลังเดินออกมาต้อนรับชายหนุ่มที่กำลังลงจากรถพร้อมกับถือกระเป๋าหรูราคาแพงใบใหญ่

“รอคุณบัวแก้วสักครู่นะคะ เธอกำลังเดินมาจากเรือนหลังเล็กค่ะ” แม่บ้านวัยกลางคนรีบเดินมาบอกชายหนุ่มที่ยืนอยู่ ตามคำสั่งของเจ้านาย

“ขอบคุณครับ” ก่อนมาเขาได้โทรนัดเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

“ถ้างั้น...เดี๋ยวเชิญคุณผู้ชายเข้าไปนั่งรอข้างในก่อนก็ได้นะคะ” หญิงชรารีบบอก

“ขอบคุณครับ” ศุภกรณ์เดินตามแม่บ้านวัยกลางคนเข้าไปในคฤหาสน์หลังงาม อันที่จริงเขาจะฝากกระเป๋าของเธอให้แม่บ้านคนนี้เอาไปคืนให้เลยก็ยังได้ แต่ด้วยที่เขาหลงใหลในความสวยและอยากจะสานสัมพันธ์ต่อกับเธอต่อ ชายหนุ่มจึงต้องการจะคืนกระเป๋านั้นด้วยตัวเอง

ศุภกรณ์ตื่นตาตื่นใจกับบรรยากาศรอบ ๆ คฤหาสน์หลังนี้ ทุกอย่างแลดูแพงไปเสียหมด ถัดจากคฤหาสน์ หลังใหญ่นี้ไปราว ๆ ร้อยเมตร เป็นเรือนสีขาวหลังเล็กอีกหนึ่งหลัง มีขนาดย่อมลงมา และเดาว่าน่าจะเป็นบ้านของคุณบัวแก้วหญิงสาวที่เขามาพบในวันนี้

ไม่นานนักร่างบางในชุดกระโปรงหลวมๆ สีชมพูหวาน แสงอาทิตย์ในยามเช้าส่องกระทบใบหน้าขาวนวลตาดูผุดผาด คิ้วโก่งเรียวได้รูป ดวงตากลมโต จมูกโด่งเล็กรับริมฝีปากสีกุหลาบ เส้นผมสีดำเป็นลอน ยาวถึงกลางหลัง รูปร่างบางนั้นสูงถึงเกือบ ๆ ร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร

“สวัสดีครับคุณบัวแก้ว ชายหนุ่มเอ่ยทักทายหญิงสาวที่กำลังเดินมาหา

“สวัสดีค่า ต้องขอโทษที่รบกวนนะคะ แล้วก็ยังทำให้คุณเสียเวลารออีก”

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีนำมาคืนให้คุณอยู่แล้ว” ศุภกรณ์พูดขึ้นพร้อมกับยื่นกระเป๋าใบหรูคืนให้เธอ เพราะเมื่อสองวันที่แล้ว เธอลืมกระเป๋าสะพายใบนี้ไว้ในรถของเขา

“คุณศุภกรณ์มาได้จังหวะมากเลยนะคะ พอดีป้าแม่ครัวกำลังตั้งโต๊ะอาหารเช้าอยู่พอดีเลย ถ้ายังไงเชิญคุณศุภกรณ์ทานอาหารเช้าด้วยกันสักมื้อนะคะ” หญิงสาวเอ่ยชวน

“ที่จริงผมทานกาแฟมาแล้ว

ไม่ต้องยุ่งยากก็ได้ครับ” ศุภกรณ์รีบปฏิเสธตามมารยาท ทั้งที่ใจจริงก็อยากทำความรู้จักเพื่อสนิทสนมกับเธอให้มากกว่านี้

แต่ท้องเจ้ากรรมของเขาก็ดันร้องขึ้นมา เรียก ง่าย ๆ ว่าไม่ไว้หน้าเจ้าของเลย ก่อนที่เขาจะแก้เก้อด้วยการส่งยิ้มอาย ๆ ให้หล่อน

“บัวแก้วว่า ท้องของคุณ กำลังจะบอกว่าคุณโกหกนะคะ ถ้าไม่รังเกียจเชิญไปทานอาหารเช้าด้วยกันเถอะค่ะ” เธอชวนเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เขาจึงไม่ปฏิเสธเธอ

“งั้นก็ได้ครับผม”