พรหมลิขิต
267 Words
ตอนที่ 3
ทั้งคู่หัวเราะพร้อมกัน แล้วทั้งคู่ก็สบตากันอีกครั้งผ่านกระจกมองหลัง
“ชีวิตคนเรานี่ก็แปลกดีนะ เลิกกันไปแล้ว แต่ยังมีโอกาสได้เจอกัน แล้วก็ยังโสดด้วยกันทั้งคู่” ศุภกรณ์รีบเอ่ยขึ้น เพื่อกลบความเงียบ ฝนสองข้างทางก็ช่างเป็นใจ บรรยากาศยามนี้ช่างโรแมนติกเสียซะเหลือเกิน เขาเปิดเพลงในรถคลอเบา ๆ มาตลอดทาง
“พรหมลิขิตมั้งคะ” หญิงสาวพูดยั่วไปด้วยอารมณ์ของคนที่ยังไม่สร่างเมาเท่าไหร่
“พี่ชอบคำนี้จัง”
“ปกติพี่จีบผู้โดยสารทุกคนหรือเปล่าคะ”
“ปกติพี่แทบไม่คุยกับผู้โดยสารเลยนะ”
“แล้วทำไมวันนี้ถึงคุยละคะ”
“ไม่รู้เหมือนกันสิ แต่มันเหมือนมีอะไรดลใจ” พูดเสร็จเขาก็เปิดไฟเลี้ยวซ้าย แล้วก็เข้าจอดข้างทาง
ก่อนจะหันมาหาผู้โดยสารคนสวยแล้วเอ่ยขึ้น
“ถึงแล้วครับ..” เขาจ้องหน้าเธอจริงจัง ส่วนเธอเองก็ตกใจ
และแปลกใจที่เขาทำอย่างนั้น
“ตายห่า!.. ฝนยังไม่หยุดเลย เดี๋ยวพิมพ์โทรหาแม่ก่อนนะคะ”
“ทำไมบ้านมันมืดอย่างนี้ล่ะ..พิมพ์” ศุภกรณ์ถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่แน่ใจค่ะ เดี๋ยวลองโทรเรียกคุณแม่ก่อนนะคะ” เสียงฝนตกหนัก ฟ้าร้องคำรามไม่หยุดในตอนนี้ จากที่โปรยปรายกลายเป็นหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนหญิงสาวไม่กล้าลงจากรถ
เขากระตุกยิ้ม มองหญิงสาวที่กำลังกระวนกระวาย ด้วยความพอใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้น
- Writer
