The Revenge of the Battered Wife

Chapter 25

CHAPTER 25

MARK'S POV

"Ugh! f**k this hangover!" Hilot-hilot ko pa rin ang noo at dinadama ang pananakit no'n. Padabaog na nilapag sa table ang hangover soup at pinaning-kitan lamang siya ng kapatid.

"Wow, grabe! Sa akin ka pa talaga mag papa-alaga!" Padabog na umupo si Jamie sa bakanteng silya sa harapan ko. Hindi na maipinta ang sama nang loob, at hindi ko na lang pinansin iyon.

"Thanks, Jamie." Wala akong panahon makipag-talo sakaniya ngayon.

"Thanks lang? Tignan mo ang kalat na ginawa mo sa condo ko, Kuya." Himutok na sinulyapan ni Jamie ang kalat sa loob ng condo nito.

Naroon ang mga kalat na mga bote ng mga alak, balat ng mga junk foods at iba pang mga pag-kain sa malawak na living area. Mga damit na kong saan-saan naka-sampay at mga hugasin na ilang oras ng naka-tambak sa sink. "Sobrang kalat; pagod na nga ako galing sa trabaho tapos pag kadating ko sa condo, daig pa dinaan nang bagyo sa sobrang kalat na kailangan kong ligpitin!" Patuloy na pag tatalak pa din nito.

Hindi ko na lang pinansin at tinikman ang ginawa nitong hangover soup. Nababawasan ang pananakit ng ulo at pag baliktad ng sikmura ko sa tuwing napupunan ng mainit na sabaw ang tyan ko.

Ilang araw na akong namalagi sa condo ni Jamie, 5days?

Fuck!

Hindi ko na matandaan.

Buong mag damag lamang akong naroon sa condo nito, umiinom at walang balak planong umalis.

Naka-tambak na rin ang dapat kong asikasuhin sa kompaniya at ilang mga mahahalang meetings, hindi ko na na atensyonan pa.

Si Jamie lang ang mag-isang nag aayus at nag lilinis sa sarili nitong condo; at sa tuwing umaalis naman ito para pumsok, pinag-lulutuan niya na ako nang makakain.

"Nakaka-stress ka Kuya. Umalis na nga ako sa bahay para less stress, tapos dadagdag ka pa!"

I'm not in the mood to move or even clean her f*****g condo.

Ang gusto ko lang mag mukmok at mag-inum ng alak mag-damag.

Iyon ang gusto ko.

"You're making so much noise, Jamie! I'll clean your condo, I'll book housekeeping na mag linis ng condo mo, para matahimik kana diyan!" Sumimanggot na lang ito sa naging sagot ko. Ts! Bahala ka nga diyan!

"Hmmp!" Nag crossarms pa ito sa harapan ko. "Wala ka bang planong umuwi sainyo? Hindi naman kita tinataboy umuwi, Kuya. Baka kasi hinahanap kana ni Mae. Alam niya ba kong asan ka ngayon?"

Bago paman ako maka-sagot sa tanong nito, tumunog ang cellphone ko naka-patong sa table. Malapit lamang kay Jamie, ang cellphone ko kaya't madali lamang para sakaniya na mabasa kong sino ang tumawag. Walang iba, kundi si Mae. f**k!

Isa pa din siya!

Kahit rin si Mae, hindi alam kong asan ako,

Ilang araw ko na dine-deadma ang mga text at tawag nito.

Gusto ko lang muna mapag-isa at makapag isip-isip sa mga ginawa kong kasalanan.

"Wala ka bang balak na sagutin ang tawag? Buong mag-damag na lang tumutunog ang cellphone mo, ang sakit pakinggan. Promise!" Pag susungit nito. Hindi naman siya iritado sa tunog ng tawag, kundi sa mismong recipient!

Imbes na sagutin, pabalang na pinatay ni Mark ang cellphone at pinag-patuloy ang pag-kain sa harapan ng kapatid.

"Sa ginawa mong pag ignored kay Mae, tiyak na nag aalburuto na iyon sa galit sa'yo." Sinabayan na rin ako ni Jamie kumain ng almusal. "Siya nga pala Kuya, may naka-limutan ako." Nilahad nito ang palad sa akin.

Nag kasalubong ang kilay na tinignan si Jamie. "What?"

"Aba! Wala ka atang plano mag bigay nang ambag sa foods?" The heck? "Plano mo na atang tumira sa condo ko. Kailangan ko na din mag groceries. Inubos mo na ang stocks ng pagkain at mga alak."

"Ts! Seriously? Sisinggilin mo ako? Oh baka gusto mong wakasan ko na ang buhay mo?" Pananakot ko at hindi man lang ito nasindak.

"Bumigay kana kasi! Wala nang libre sa mundong ito ano? Amin na ang pera!" Nilapit pa nito lalo ang palad. Tangina naman.

"Damn it, Jamie.." labag sa kalooban kong kinuha ang wallet at binigay dito ang credit card. "spend it wisely, ayaw kong gumastos ka na hindi naman mga kailangan." abot-langit na ang ngiti sa labi nito.

"Aba oo naman, ano? At isa pa, ibabawas ko lang sa card mo ang expenses nagastos mo sa limang araw na pag tuloy mo dito sa condo ko."

"Ts! Ang rami mong pera, pero nagawa mo pa din akong singgilin."

"Aba! Nagiging masinop lang ako Kuya, hindi madaling kitain ang pera sa panahon na ito. Anito.

Sinilid na ni Jamie ang card sa bulsa at sa puntong ito, naging seryoso ang paraan na titig nito sa akin. "Tumawag sa akin si Mom no'ng isang araw. Iniimbitahan ka na mag family dinner mamayang gabi sa bahay. Sumama kana kasi Kuya, it's been a yea—-"

"Hindi ako pupunta." Pag tatapos ko nang sasabihin nito.

"P-Pero Kuya.

"Nakapag desisyon ako Jamie." Bumagsak ang balikat nito sa pag kadismaya na hindi ako muli makakasama.

Simula no'ng simula ang insidente na pagkahiwalay namin ni Lea noon. Kinukumbinsi ako ni Mom na pumunta sa bahay, alam kong ginagawa niya lang ito para mag kaayos kaming dalawa ni Dad, pero ako na lang ang kusang umiiwas.

Ayaw kong maging komplekado pa ang lahat.

"S-Sige." Tumahimik ito sa harapan ko. Alam ko naman na nadismaya ito sa mga nangyari sa akin.

"Jamie?"

"Hmm?" Pinag lalaruan lamang nito ang hawak na kubyertos sa kinakain.

"Can I ask some favor? Pwede mo bang kausapin si Lea?"

"Kausapin na ano? Para mag kausap kayong dalawa? Hindi mangyayari ang bagay na iyon." Anito. What?

Umayos nang pag kakaupo si Jamie, at this time naging malamig ang mga mata nito. "Huwag kanang umasa. Ako nga hindi na kinakausap ni Lea matapos ang ginawa mong katarantaduhan sakanya. Hindi mo ba alam Kuya, si Lea lang ang nag-iisang matalik kong kaibigan, dahil sa'yo hindi ko na maibabalik kong ano ang dating relasyon naming dalawa," bukod sa mga magulang ko na naapektuhan sa pag kahiwalay namin ni Lea; isa na doon si Jamie. Nagawa pa nitong sumugod sa Opisina ko para lamang awayin ako.

Okay na kaming dalawa ni Jamie, subalit naroon pa rin ang pait at sama nang loob nito sa akin sa pananakit ko sa matalik na kaibigan nito.

"I know, I know. I'm sorry. Alam ko naman na hindi na maibabalik sa simpleng sorry ang mga nagawa ko.. I just want to talk to her, to make things right."

"Malabo ang iniisip mo Kuya." Sinang-ayunan naman ito ng kapatid. "Lea is my warmest and kindest best friend. She will do everything for the people she cares about and loves. Pero may ugali din siya na kong ayaw niya sa isang tao, hindi mo na siya mapipilit at mababago ang desisyon niya." Humigpit ang pag kakahawak ko sa kubyertos. Damn this!

Hininto ko ang sasakyan sa tapat ng malaking building. Lumabas na ako ako sa sasakyan at mabilis lang para sa akin na maka-pasok sa naturang building dahil kilala na siya ng mga tao na naroon.

Pag bungad ko pag pasok, sumalubong kaagad sa akin ang malawak na field, ang mga batang masayang nag lalaro kasama ang kanilang mga kaibigan o kaklase.

Pinili kong pumwesto sa gilid, sa tabi lamang ng malaking puno at nalimliman. Humahampas ang malamig na simo'y ng hangin, hindi alintana sa mga batang nag lalaro ang sikat ng araw ng sandaling iyon.

Naririnig ko ang masaya nilang tawanan.

Mga batang nag hahabulan at mga sandaling hindi mapupunan ng materyal na bagay ang kanilang kaligayahan.

Kasama ng mga batang nag lalaro naka-suot na cute nilang uniforme ang sinadya ko sa araw na ito.

Walang iba ang masayang ngiti ng kanyang anak na si Steven.

Sobrang aliwalas at maririnig mo talaga ang tawa nito kasama mga kalaro.

Hindi ko alam sa aking sarili na kusa na lang napa-ngiti sinasabayan na pag masdan ang aking anak.

I was just now happy like never before.

The bright smile on Steven's lips gradually disappeared as he noticed my presence on one side. His eyes immediately filled with fear at that moment.

matang takot na muli kong masilayan sa kanyang mga mata.

before I could speak; He took the bag from the seat and hurriedly ran out of the school,

I followed Steven out of school, hoping to talk to him again. "Steven, sandali Steve—-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko nang huminto ako.

Nakita ko si Insoo, inalalayan na pumasok sa sasakyan ang anak ko.

naging seryoso ang mata ko at nilapitan ko si Insoo, bago ko malapitan ang anak ko humarang na ito sa aking dinaraanan.

"what are you doing here, Mark?" My eyes narrowed as I stared at it. "Why is it bad now to visit my son?" I really insisted on saying the word son to his face.

"Nakakapanibago, hindi ka naman ganito."

"Ano bang dapat?" Insoo's face also became serious at what I said. I turned to look at the car; I saw Steven hugging his bag. you can immediately notice the fear in its behavior and movements in a way that is very afraid of the untented glass window. "Steven, steven."siniksik pa lalo ni Steven ang sarili nito sa loob nang sasakyan, konti na lang iiyak na ito sa takot.

before I could get close to my son, Insoo pushed me away. its expression was blank, which I had just seen. f**k!

"Sandali."

"Get out of my face Insoo, I'm just going to talk to my son!" I gritted my teeth threateningly.

"Mukhang hindi maganda kong ipilit pa natin Mark. Don't you see, Steven is afraid of you and doesn't want to talk to you."

"Huwag kang nangingialam dito Insoo, kong ayaw mong mag kagulo tayong dalawa!"nilapit ko ang sarili ko sakaniya, namumuo ang tensyon sa pagitan naming dalawa.

"Stop it Mark, sa tingin mo magugustuhan ni Steven, ang inaakto mo ngayon? Lalo lang siya natatakot na pinapakita ang ugali mo sakaniya. Look around you Mark, lahat na nag bago sa paligid mo. Kong naging mabuti ka lang sanang ama sa anak mo, hindi mo nararanasan ito." Tangina talaga!

"Bakit hindi mo na lang balikan si Mae? Tutal naman siya ang pinili mo? Please Mark, masaya na si Lea at Steven, sana huwag mo na silang guluhin kong sasaktan mo din naman sila!" Tinalikuran na ako ni Insoo at sumakay na ito sa sasakyan.

umandar na ang sasakyan ni Insoo kasama ang anak ko.

tiim-baga kong sinundan na lang iyon nang tingin hanggang mawala na iyon sa aking mga mata.

MAE'S POV

Alas dyes na nang gabi; naroon pa rin ako sa malawak na sala, umiinom ng whiskey. Ilang beses na ako pasilip-silip sa cellphone subalit wala pa rin akong text o tawag na natatanggap.

"May kailangan pa po ba kayo Mam Mae?" Huminto sa gilid ko ang katulong.

"Wala na. Si Anna?"

"Mahimbing na po natutulog sa kwarto niya."

"Maari kanang umalis." Sinenyasan ko ito na maari nang umalis at sunod ko na lang narinig ang yabag nang paa nito paalis.

Nilagok ko ang laman ng alak sa paso; napa-pikit pa ako na malasahan ang pait at tapang no'n.

Pabagsak kong nilapag sa table ang baso at simulan na naman muli salinan ng panibagong alak sa baso.

Tangina!

Asan kana ba Mark?

Hindi dahilan ang pag kamatay ni Ivonne kong bakit ako umiinom ngayon, isa pa din sa mga rason ko ang hindi mahagilap si Mark.

Ilang araw ko na itong tinatawagan pero dinedeadma niya na lang ako!

Gusto mo palang mag tagu-taguan sa akin?

Pwes, makikipag laro ako sa'yo!

Ilang minuto na aking pag-hihintay, dumating na nga ang sasakyan ni Mark. Ang yabag ng mga paa nito palakad sa malawak sa living area mag papuno ng galit sa dibdib.

Dire-diretso lang nag lakad si Mark.

Hindi siya bulag para hindi mapansin ang galit kong presinsiya na kanina pa nag hihintay sakaniya!

"Saan ka galing?"

"Work, may inasikaso lang na trabaho." Tangina! Ako ba'y ginagago mo?

"Hmm, work." Pag-uulit ko pa at ngumisi. "Ako ba'y pinag loloko mo?!" Malakas kong binato ang hawak kong baso; at tumama lamang iyon sa pader.

Rinig mo talaga ang nakaka-hindik na pag kabasag no'n at kamuntik ng matamaan si Mark.

Tumayo ako sa kina-uupuan at pinili ko talagang huminto sa harapan nito. "Nag lolokohan lang ba tayo dito, Mark? Ilang araw na kitang tinatawagan pero hindi sumasagot sa mga text at kahit mga tawag ko. Pumunta rin ako sa Opisina mo pero hindi ka pumasok. Sino-sino nang binulabog kong mga bahay para hanapin ka, pero wala ka!"

"Stop it, Mae." Mahina nitong pakiusap pero hindi ko siya pinansin. Mas importante pa rin ang galit ko ngayon. Bakit sinong matinong babae ang matutuwa kapag limang araw na hindi nag paramdam sakanila ang kanilang mga asawa, huh? "Look I'm tired, wala akong panahon makipag-talo sa'yo ngayon." Kinokontrol pa din nito ang boses at sarili na mag taasa nang boses sa akin. I don't gave a s**t'

"Wow! Came from you, talaga?" Sarcasmo kong pag kakasabi. "Bakit saan ka ba galing? Sa babae mo?"

"Stop it!"

"No, you stop it!" Pabalang kong asik.

"Sino ang babae mo huh? Tell me! Si Lea ba! Ang malandi mo bang asawa ha? Ano!"

"Putangina! Tumigil kana!" Hinawakan ako ni Mark sa mag kabila kong balikat at puno nang lakas na diniin sa malamig na pader. Ininda oo lang ang sakit na aking pag tatama at luha sa mata ko na gusto na kumuwala.

Nag karerahan ang pintig ng puso ko sa matinding kilabot at takot na naranasan ko ngayon.

Umaapoy ang mata ni Mark sa galit.

Galit na ngayon ko pa lang nasaksihan.