ตอนที่ 18 รอยจาร
กระแสลมพัดอ่อนโยน โชยเอากลิ่นดินกลิ่นหญ้าที่ต้องแสงแดดยามเช้าเข้ามาด้วย ม่านโปร่งพัดพลิ้ว สายลมหวีดหวิวกลบเสียงสะอื้นบางเบา หมึกในหน้ากระดาษเปียกซึมหยาดน้ำตา
หญิงสาวบนเตียงควานมือหาปากกาบนโต๊ะ ก่อนจะกลั้นสะอื้นแล้วจรดปลายมันลงบนหน้ากระดาษที่ว่าง บันทึกความฝันส่วนที่สองลงไปและลงท้ายบันทึกด้วยกลอนบทหนึ่ง
ตราบฟ้าแดนดิน สิ้นอสงไขย พังภินท์สิ้นไป จารใจมิลืม
“เจ้าหญิงพระองค์นี้เป็นขัตติยนารีที่ไร้ซึ่งบ้านให้กลับ นางหอบหัวใจอันบอบช้ำขึ้นเขาไปกันชาวเมืองจำนวนหนึ่ง จัดงานแต่งงานขึ้น ก่อนจะดื่มเหล้าพิษแล้วตายตามชายคนที่รักไป” ดอกเตอร์เกษมปาดน้ำตาพลางกลั้นสะอื้น พาเอาหนุ่มสาวบางคนถึงกับทำหน้าสลด ทว่าหนุ่มเซี้ยวเจ้าเก่าช่างขี้สงสัย
หลิวจงยกมือถาม “จารย์ฮะ ไปเอาเหล้าพิษมาจากไหน แล้วคนใช้เขายอมให้ตายได้ไงฮะ”
“ในวันที่สองหลังจากท่านแม่ทัพและบุตรชายสิ้นใจ พวกเขาใช้น้ำผึ้งแช่ศพ การ
