ตอนที่ 17 ชาติที่หนึ่ง
ตลาดยามบ่ายคึกคัก ชายหนุ่มหญิงสาวที่แต่งตัวมิดชิดเดินดูข้าวของอยู่สักพัก พลันเห็นว่ากลางลานกว้างมีผู้คนมากมายยืนมุงกันอย่างเนืองแน่น ใจกลางกลุ่มคนคือชายฉกรรจ์ถือดาบกลุ่มหนึ่ง ตะเบ็งเสียงดังแข่งกับเสียงเซ็งแซ่ของผู้คน ทว่าเมื่อทั้งสองแทรกตัวเข้ามาถึงด้านใน ถ้อยแถลงของทหารเหล่านั้นก็เสร็จสิ้นไปแล้ว มีเพียงเสียงบ่นวิพากษ์วิจารณ์ของชาวเมืองที่หน้าดำคร่ำเครียด
“พญาขอมจักทำศึกกับเมืองโพธิสาร มิรู้ว่าผีปีศาจตนใดดลใจ บ้านเมืองระส่ำระสาย ขวัญเมืองหลีกลี้ แม้แต่กำลังทหารก็อ่อนด้อย ประหนึ่งมิรู้สถานการณ์ในสุวรรณโคมฅำดี”
“เพราะอ่อนแออย่างไรเล่า ถึงได้รับสมัครคนไปตายแทนพวกมัน หึ…ขับไล่แม่ทัพอินทรของพวกเราไปอยู่เสียไกล ครั้นถูกศึกประชิดเมืองก็กระทำการใดไม่ถูก”
ชายคนหนึ่งถ่มน้ำลายลงพื้นเมื่อเห็นทหารที่มาแจ้งข่าวเดินจากไปไกล “ถุ๊ย เชื้อสายพาหิรพราหมณ์เจ้าเล่ห์กลิ้งกลอก สมัยแรก
