วาเลเรียปิดประตูและนั่งที่ขอบเตียง จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาวิลเลียมอีกครั้ง
คราวนี้เขารับสาย น้ำเสียงของเขาเย็นชามาก “เป็นอะไรไป?”
“ทำไมเมื่อกี้ไม่รับโทรศัพท์” วาเลเรียโกรธเล็กน้อย
“ฉันไม่ได้ต้องการ ฉันยังต้องการเหตุผลอื่นอีกไหม”
“วิลเลี่ยม เจ้าทำเกินไปแล้ว!”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะวางสาย” วิลเลียมหงุดหงิดอย่างที่สุด
"เลือกวันและวัน ฉันจะคืนบัตรให้คุณ!" วาเลเรียโกรธจัด
“ฉันไม่ได้บอกคุณหรือว่ามันเป็นค่าธรรมเนียมการเลิกรา ทำไมคุณถึงทำตัวหน้าซื่อใจคด?” วิลเลียมพูดอย่างเย้ยหยัน
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ! แม้ว่าฉันจะต้องอดตาย ฉันก็ไม่เอา คุณคิดว่าเงินทำอะไรได้บ้าง คุณเป็นคนพาลจริงๆ!”
เมื่อได้ยินเสียงสะอื้นของวาเลเรีย วิลเลียมก็เงียบไปครู่หนึ่ง วาเลเรียได้ยินเสียงรถอย่างแผ่วเบา
แสดงว่าเขายังอยู่ข้างนอก “มาเดี๋ยวนี้ ฉันจะเอาคืนให้!”
“ฉันไม่เคยเอาสิ่งที
