หลังจากออกจากห้องวาเลเรียเดินออกจากคลับเลานจ์และมุ่งหน้าไปที่รถของเธอ
เมื่อเธอกําลังจะขึ้นประตูของรถที่จอดอยู่ข้างๆเธอเปิดเป็นชายร่างสูงเข้าหาเธอ"ยินดีที่ได้รู้จักคุณคุณ! ผมลามอนต์ ซอนเดอร์ส
"ลามอนต์?" ชายที่ยืนอยู่หน้าวาเลเรียนั้นกว้างและได้กําหนดลักษณะใบหน้า เธอเคยได้ยินว่า Lamont มีอายุมากกว่าสี่สิบปี แต่ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนเขาอยู่ในวัยยี่สิบปลายของเขา
"ใช่ นั่นฉันเอง!" ลามอนต์ยิ้มขณะที่เขามองไปที่วาเลเรียอย่างใกล้ชิด
วาเลเรียโตขึ้นดี เธอดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าเมื่อ 4 ปีก่อน
เธอได้รับมรดกยีนที่ยอดเยี่ยมของนาตาลีและอาร์เชอร์ อย่างไรก็ตามลามอนต์เองคิดว่าวาเลเรียนั้นสวยกว่าที่นาตาลีเคยเป็น
"ไปหาที่คุยกันดีไหม"
"เอาล่ะ"วาเลเรียพยักหน้า"เดคเคลนและพ่อของฉันยังคงอยู่ในคลับเลานจ์และมันจะลําบากถ้าพวกเขาเห็นฉัน ทําไมเราไม่ไปที่ร้านกาแฟที่นั่นล่ะ"
"ก็ได้!" พวกเขากําลังเดินไปท
