คืนนั้นวาเลเรียนอนไม่หลับเพราะเธอฝันร้าย ในความฝันของเธอ ผู้คนรังแกเธอ เธอจึงร้องไห้อย่างช่วยไม่ได้
วาเลเรียรู้สึกว่ามีมือกำลังเช็ดน้ำตาของเธอเบา ๆ ด้วยความงุนงง เธอรู้สึกว่าเธอได้พบสิ่งที่จะพึ่งพา มันเหมือนกับว่ามือคือระบบสนับสนุนของเธอ และเธอกำลังซุกอยู่ในอ้อมแขนของเขา
วิลเลียมยิ้มเมื่อเห็นว่าเธอจับแขนเขาและเขาไม่ยอมปล่อย เขาก้มศีรษะลงและจูบใบหน้าของวาเลเรียเบา ๆ
เธอเอื้อมมือไปโอบเอวเขาและซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขา ไม่นานเธอก็ผล็อยหลับไปอีกครั้ง
เช้าวันรุ่งขึ้น วาเลเรียลืมตาขึ้นและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ หัวของเธอดูเหมือนจะถูกฝังอยู่ใต้บางสิ่งบางอย่าง เธอเงยหน้าขึ้นอย่างแข็งทื่อ และสิ่งที่เข้ามาในสายตาของเธอคือใบหน้าที่หล่อเหลา
วิลเลี่ยมมองเธอด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “คุณตื่นแล้วหรือ”
วาเลเรียมองดูวิลเลียมด้วยความงุนงง ไม่นานเธอก็รู้สึกตัวและผลักวิลเลียมออกไป
วิลเลี
