เมื่อวาเลเรียตื่นขึ้น เธอก็เวียนหัวและมึนงง เธอพยายามขยับตัว และกระดูกของเธอก็ดูเหมือนจะหลุดออกจากกัน เธออดไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
เธอมองเข้าไปใกล้ๆ และสิ่งที่เธอสัมผัสคือใบหน้าที่หล่อเหลาของจิโกโล
เธอไม่อยากเชื่อเลยเมื่อเห็นเขา เธอจำได้ว่าเธอถูกไล่ลงมาจากภูเขาด้วยความตื่นตระหนก เธอมองเห็นเขาได้อย่างไร?
“นี่คือความฝันเหรอ?” เธอยกมือขึ้นและพึมพำ "นี่คือความฝันหรือ?"
“ใช่ มันเป็นแค่ฝันกลางวัน!” gigolo เอื้อมมือออกไปและจับมือ Valeria เมื่อเธอพยายามขยี้ตา
อุณหภูมิของปลายนิ้วของเขามาถึงจิตใจของวาเลเรีย เธอรู้ว่าเธอไม่ได้ฝันไป เธออยู่กับจิโกโล่จริงๆ
เธอมองดูใบหน้าที่หล่อเหลาและเกลียดชังของ gigolo "คุณช่วยฉันไว้หรือเปล่า"
“ฉันว่าอย่างนั้นนะ!” วิลเลี่ยมตอบช้าๆ
เขาขอให้ใครสักคนตรวจสอบที่อยู่ของ Valeria ทันทีเมื่อเขารู้ว่
