หลงใหลกับสามีลึกลับของฉัน

บทที่ 4

　　วาเลเรียทำให้โรนัลด์ไม่พอใจกับสิ่งที่เธอพูด โรนัลด์จ้องที่เธอและพูดอย่างจริงจังว่า “วาเลเรีย เรียกพวกเขาว่าป้าจูลี่และซิสเตอร์แอชลีย์ต่อจากนี้ไป! และฉันไม่ต้องการที่จะได้ยินคำพูดหยาบคายออกจากปากของคุณอีกต่อไป!”

　　จูลี่ยังคงแสร้งทำเป็นว่าอ่อนโยนและมีคุณธรรมต่อหน้าโรนัลด์ เธอจึงกล่าวว่า “โรนัลด์ อย่าบังคับเธอถ้าเธอไม่ต้องการ แอชลีย์กับฉันทนทุกข์มาหลายปีแล้วและไม่เป็นไรสำหรับเรา ทนทุกข์อยู่นานขึ้น ฉันรู้ว่าเธอผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาหลายปีแล้ว...”

　　คำพูดของเธอสัมผัสได้ถึงหัวใจของโรนัลด์อย่างแท้จริง ในอดีตเขาประพฤติตัวเป็นคนดี เชื่อฟังนาตาลี การ์เซีย แม่ของวาเลเรียอย่างเชื่อฟัง ในที่สุดเขาก็สามารถลงมือเองได้ตั้งแต่ที่นาตาลีออกไปแล้ว

　　เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ โรนัลด์ก็จ้องไปที่วาเลเรียและพูดอย่างโกรธเคืองว่า “ไม่ว่าคุณจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม คุณต้องยอมรับความจริงที่ว่าแอชลีย์เป็นน้องสาวของคุณ และฉันบอกคุณตอนนี้ พวกเขาจะอยู่กับเราในเวลาไม่นาน!”

　　เมื่อได้ยินคำพูดของโรนัลด์ จูลี่และแอชลีย์ก็มองหน้ากันอย่างมีความสุข การย้ายเข้าไปในวิลล่าของบราวน์คือสิ่งที่พวกเขาใฝ่ฝันมาตลอด

　　วาเลเรียโกรธมากกับสิ่งที่โรนัลด์พูด เป็นเรื่องที่ทนไม่ได้ที่จะเห็นโรนัลด์พานายหญิงและลูกสาวนอกสมรสมาอยู่กับเธอ

　　เธอจึงโต้กลับว่า “แม่ของฉันเป็นเจ้าของวิลล่า คุณไม่มีสิทธิ์ปล่อยให้พวกเขาเข้ามา คุณไม่รู้สึกละอายบ้างหรือ”

　　สิ่งที่วาเลเรียพูดทำให้โรนัลด์โกรธมาก เขาไม่ได้คิดสองครั้งแล้วตบวาเลเรีย "คุณกล้าพูดกับฉันแบบนี้ได้ยังไง"

　　วาเลเรียรู้สึกว่าใบหน้าของเธอไหม้ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เธอปิดหน้าและมองโรนัลด์ด้วยความไม่เชื่อ "คุณตีฉันเหรอ เพื่อนายหญิงไร้ยางอายคนนี้"

　　เมื่อถูกวาเลเรียจ้องมอง โรนัลด์รู้สึกผิดเล็กน้อย แต่เขารู้สึกขุ่นเคืองเมื่อคิดว่าเธอทำให้เขาอับอายอย่างไร

　　“แล้วอะไรเล่า ทำไมฉันถึงตีคุณไม่ได้ ฉันจะไล่คุณออกถ้าคุณยังหยิ่งยะโส!”

　　ในตอนแรก วาเลเรียมาที่นี่เพื่อเอาคืนกับแอชลีย์ โดยไม่หวังจะได้เห็นความสัมพันธ์ของพ่อเธอ ที่แย่ไปกว่านั้น เธอพบว่าพ่อของเธอมีเรื่องรัก ๆ ใคร่เป็นความลับตลอดหลายปีที่ผ่านมา

　　ไม่นานหลังจากนาตาลีถึงแก่กรรม โรนัลด์เริ่มยืนขึ้นเพื่อแม่และลูกสาวที่ไร้ยางอายและทำร้ายเธอ วาเลเรียรับไม่ได้และวิ่งหนีไปทั้งน้ำตา

　　เมื่อเห็นวาเลเรียถูกโรนัลด์ทุบตี จูลี่และแอชลีย์ก็มองหน้ากันอย่างพึงพอใจ

　　พวกเขาคิดว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้น และยังมีอีกหลายสิ่งที่จะตามมาสำหรับเธอ

　　วาเลเรียคร่ำครวญอย่างเศร้าใจเมื่อเดินไปตามถนน ดึงดูดความสนใจจากผู้สัญจรไปมา

　　รถลิมูซีนมาช้า และผู้คุ้มกันที่ขับรถลิมูซีนรู้สึกประหลาดใจที่เห็นวาเลเรียร้องไห้อยู่บนถนน "นายน้อยวิลเลียม ดูสิ ผู้หญิงคนนั้นเมื่อคืนนี้ไม่ใช่เหรอ"

　　เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายสูงศักดิ์ที่เบาะหลังก็ลืมตาขึ้นและมองไป เมื่อเขาสังเกตเห็นวาเลเรียกำลังน้ำตาซึม เขาขมวดคิ้วและสั่งให้คนขับหยุดรถ

　　ผ้าเช็ดหน้าสีขาวถูกส่งไปยัง Valeria เมื่อเธอร้องไห้ออกมาที่ถนน

　　เธอลืมตาทั้งน้ำตาและพบว่าชายที่นอนกับเธอเมื่อคืนก่อนกำลังมองดูเธออย่างประชดประชันพร้อมผ้าเช็ดหน้าในมือของเขา

　　เมื่อรู้ว่าเธอกำลังเผชิญหน้ากับแมงดาสกปรกอีกครั้ง วาเลเรียก็รู้สึกหงุดหงิดและคำราม "ออกไปให้พ้นทางของฉัน!"

　　อย่างไรก็ตาม ชายคนนั้นหันหูหนวกต่อการดุของเธอและเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้วาเลเรีย เขาถามเธอด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนมาก “เกิดอะไรขึ้น”

　　“ไม่ใช่เรื่องของคุณ! วาเลเรียคว้าผ้าเช็ดหน้าโยนลงบนพื้นแล้ววิ่งหนีด้วยน้ำตา

　　บอดี้การ์ดเป็นกังวลมากเมื่อเห็นสิ่งที่วาเลเรียทำกับเจ้านายของเขา ดังนั้นเขาจึงลงจากรถและเดินไปหาวิลเลียม “นายน้อย…”

　　วิลเลียมไม่ได้โกรธเลย เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นอย่างใจเย็นและสั่งผู้คุ้มกัน "ไปที่บริษัท!"