ปิ้ง! เสียงเตือนยามเมลล์เข้า
‘ขอบใจสำหรับของฝาก’ สุ่ยถิงจับจ้องมองข้อความ และเธอพยายามเลื่อนหน้าเมลล์ลงมาอีก...ลงอีก เฮ้ย!!! ใบหน้าสวยแสดงออกชัดเจนถึงความผิดหวัง ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่เธอกลับมาถึงเซี่ยงไฮ้ เขาพึ่งส่งเมลล์มา แค่คำสั้นๆแค่นี้
“ใจร้าย คนใจร้าย ใจร้ายสิ้นดี...ฮือออออ”
เช้าวันรุ่งขึ้นสุ่ยถิงเดินลงบันไดมาจากชั้นสองของบ้าน กำลังจะเดินไปทานมื้อเช้าก่อนไปเรียน
“สุ่ยถิง” หยางอิ๋งเอ่ยเรียกน้องสาว
“สวัสดีค่ะพี่อิ๋ง”
“ไม่สบายเหรอเปล่า” หยางอิ๋งถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อเห็นใบหน้าอิดโรยเหมือนคนอดนอนของน้องสาว หยางอิ๋งเป็นบุตรชายเพียงคนเดียวของคุณลุง ง่ายๆคือหลานชายเพียงคนเดียวของท่านหยางปู่ของเธอและปู่ของพี่อิ๋งด้วย
“นอนไม่ค่อยหลับนะคะ” สุ่ยถิงเดินเคียงข้างไปกับหยางอิ๋งเพื่อไปยังห้องอาหาร
“ไปตรวจร่างกายหน่อยมั้ย เดี๋ยวพี่พาไป” หยางอิ๋งออกความเห็นด้วยความเป็นห่วง เพราะเขาเองก
