Ani verilen kararların sonucunu düşünmeden hareket ettiğimiz için zordur zaten hayat. Aniden ağzımdan çıkan kelimelerin nelere mal olacağını ya da ne sonuç doğuracağını hiç düşünmemiştim. Zaten hep bu vurdumduymazlığım yüzünden başıma geliyordu her şey.
Akif Han’ın yüz ifadesi sertleşirken belimi tutan eli biraz sertleşti ama canımı yakacak kadar değildi. Kafamın yanındaki eli ise yumruk halini almıştı.
“Ağzın fazla mı bozuk bana mı öyle geliyor? Güzel Meri, sana öyle bir davranırım ki bu hallerimi mumla ararsın.” Dediğinde ablayla güldüm. “ En azından gerçek haline dönmüş olursun, sahtelikten uzak.”
Kaşları git gide daha çok çatıldı. “Öyle mi dersin?”
“ Öyle derim. “ benden uzaklaştı, tek kelime dahi etmeden arkasını dönerek masasına doğru ilerledi. Dikkatle hareketlerini izliyor,
