Bazen kelimeleri yutmak gerekir. Bende birkaç dakikalık da olsa yutmayı seçtim. Yoksa burada bir takım sorunlar çıkabilirdi. Asansöre gelene kadar üzerimizde gezen delici bakışları yok saymak adına çok güç olan bir mücadeleye girdim.
Asansöre bindiğimiz an kollarından çıkıp öyle sert şekilde ona döndüm ki bir an sarsılıp düşeceğimi zannettim. “Ne yapıyorsun sen ya? İyi misin acaba ne oluyor sana kaç gündür? Bir anda değişen tavırlarının sebebi ne? Sen bu değilsin!” dedim tükürürcesine ve iğrenircesine yüzüne bakarak. Yüzüme boş gözlerle baktı, duvar gibi suratı vardı.
“Eskisi gibi olmamı mı istiyorsun Mercan?”
Olduğum yerde donarak ona baktım. Cidden istiyor muydum? “Sert olmamı, yüzüne dahi bakmayıp arzularımı zapt etmemi ve seni dışlarken aslında kendi canımı yakmamı mı istiyorsun
