Chapter 36
Chapter 36
VANESSA’S POV
Nag katitigan kaming dalawa sa mata ni Lucas at may kong anong enerhiya ang dumapo sa akin sa simpleng pag dikit lamang ng mga katawan namin.
Ang kanyang mata’y malamig at puno ng mysteryo subalit para bang hinihigop ako.
Dinadala sa ibang mundo at ayaw ko na lamang na umalis sa kanyang bisig.
“What? Ganito na lang ba, tayo Vanessa?” Matabang at masungit na wika ni Lucas, kaya’t nabalik naman ako sa realidad, sabay kurap ng mga mata at tila napapasong napa bitaw na lamang sakanya.
Inayos ko ang aking tindig at kahit na rin ang aking sarili. Hindi ko magawang titigan siya sa mata dahil nahihiya ako, nahihiya na baka isipin nitong gustong-gusto ko naman na yumakap sakanya.
Kainis naman kasi.
Tinignan ko rin ang ayos ni Lucas ngayon, naka suot siya
