บทที่3 พ่อเลี่ยมทอง
1242 Words
บทที่3
พ่อเลี่ยมทอง
แกร๊ก!
"อุ๊ย! ขอโทษค่ะพอดีคีตะไม่ได้บอกเขาไว้ว่ามีเพื่อนอยู่ด้วย"
ทั้งสามหันมามองหน้ากันเพราะดูแล้วผู้หญิงที่เดินออกมาจากห้องนอนของคีตะน่าจะอายุมากกว่าพวกเธอดูเหมือนเป็นพริตตี้มอเตอร์โชว์ทั้งสวยสูงยาวเข่าดีที่สำคัญหุ่นอย่างกับนางแบบ
"ตามสบายเลยค่ะทานส้มตำด้วยกันไหมคะ" ข้าวปั้นชวนพี่สาวมานั่งทานส้มตำด้วยแต่ฝ่ายนั้นปฏิเสธดูเหมือนว่าวันนี้เธอจะมีงานเพราะเธอรีบอาบน้ำจากนั้นก็เข้าไปแต่งตัว
"มาวันแรกก็ฟันสาวเลยไหมล่ะ" แพรวพูดเบา ๆ เพราะกลัวสองคนในห้องจะได้ยิน
"นั่นดิเมื่อวันปัจฉิมน็อตยังเห็นมันไปส่งน้องน้ำตาลอยู่เลย"
"เอดส์แตกตายสักวันหนึ่ง" ข้าวปั้นเบะปากจากนั้นก็ปั้นข้าวเหนียวจิ้มลงไปในซุบหน่อไม้ไม่สนใจใคร
ทั้งสามพูดคุยนั่งดูซีรีส์ด้วยกันปากก็เคี้ยวส้มตำกับขนมที่แวะซื้อมาจนประตูห้องของคีตะเปิดออกสาวสวยก็เดินควงแขนคีตะออกมายิ้มให้พวกเธอ
"คีตะมาทานส้มตำด้วยกันสิ"แพรวเอ่ยชวนตามมารยาทเพราะเธอรู้อยู่แล้วว่าคีตะไม่ค่อยชอบอาหารรสจัดสักเท่าไหร่
"ตามสบายเลยเมื่อคืนถ้าเสียงดังรบกวนก็ขอโทษด้วยนะข้าวปั้น"
"ฉันหลับไม่รู้เรื่องเลยพอดีเปิดซีรีส์ดูน่ะ"
"อืม ขอตัวไปส่งพี่หอมก่อนนะ" คีตะเปิดประตูพาสาวพริตตี้เดินออกไปจากห้องข้าวปั้นจึงเบะปากพร้อมด่าตามหลังไปติดๆ
กว่าคีตะจะกลับมาก็ตอนตะวันตกดินน็อตกับแพรวเดินทางกลับกันไปตั้งแต่บ่ายตอนแรกพวกเธอตั้งใจว่าจะไปเที่ยวสยามด้วยกันแต่บังเอิญฝนตกเสียก่อนจึงไม่ได้ออกไปไหนพอฝนหยุดน็อตก็รีบพาแพรวกลับคอนโด ส่วนข้าวปั้นเก็บกวาดทำความสะอาดคอนโดเสร็จก็มานั่งดื่มน้ำอัดลมที่ริมระเบียงเพื่อพักเหนื่อยจากการทำงาน
แกร๊ก!
เสียงประตูถูกเปิดเข้ามาข้าวปั้นไม่ได้หันไปมองเพราะรู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นคีตะสายนั้นเดินตรงมาหาพร้อมยื่นถุงก๋วยเตี๋ยวที่เขาแวะทานมาให้
"ถึงว่าวันนี้ฝนตกเพราะนายซื้อก๋วยเตี๋ยวมาให้ฉันนี่เอง"
"พอดีฉันกินเหลือเลยขอใส่ถุงมาให้นะ-__-!"
"ไอ้บ้าคีตะ!!"
เธอรับถุงก๋วยเตี๋ยวมาวางเอาไว้แต่ดูจากสภาพและล่องลอยไม่น่าใช่ของที่เขากินเหลืออย่างน้อยก็ยังดีที่คีตะยังมีน้ำใจซื้อมาฝาก
"ไอ้น็อตกับแพรวกลับไปตอนไหนอ่ะ เลยไม่ได้คุยกันเลย"
"กลับไปตั้งแต่บ่ายพอฝนหยุดก็กลับเลยว่าแต่นายเถอะหายไปไหนมาทั้งวัน"
"พอดีไปส่งพี่หอมที่งานมอเตอร์โชว์เลยแวะดูรถที่พี่หอมขาย"
"อย่าบอกว่านายซื้อรถ?"
"อืม จองไปเรียบร้อยแล้วล่ะ"
ข้าวปั้นอยากจะเบะปากมองบน สุดท้ายก็เพื่อผลประโยชน์สินะเธอก็คิดไว้อยู่แล้วผู้หญิงสวยอายุเยอะขนาดนั้นอย่างต่ำก็น่าจะ 26 27 จะมาสนใจเด็กอายุ19 ทำไม ที่แท้ก็หวังผลที่จะขายรถสินะเพราะว่าบ้านคีตะรวยจะตายพี่สาวก็เป็นถึงสส.เขต
"เออข้าวเรื่องเรียนเราก็อยู่มหาลัยเดียวกันเพียงแค่อยู่กันคนละคณะถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ"
"จะมีอะไรเรียนก็ไม่เหมือนกัน ฉันอยากจะเตือนในเรื่องนึงเรื่องผู้หญิงเพลา ๆ ลงบ้างเถอะ ระวังจะถูกหลอกเอาสาวกรุงเทพฯ รู้หน้าไม่รู้ใจอย่างพี่ต้นหอมอะไรนั่นก็เหมือนกันเขาเข้าหานายเพราะอยากขายรถหรือเปล่า"
"ฉันรู้อยู่แล้วล่ะใจจริงก็อยากซื้อรถตั้งนานแล้วแต่พ่อฉันบอกว่าให้มาเลือกเอาเองอีกอย่างฉันก็ได้ส่วนลดมาเยอะเหมือนกันแถมได้เอาฟรีคุ้มจะตาย"
-__-!
หมดคำสิเว้าข้าวปั้นหยิบถุงก๋วยเตี๋ยวไปเทจากนั้นก็มานั่งทานข้าง ๆ กับคีตะที่กำลังนั่งเล่นเกมอยู่หน้าทีวี
"ข้าวขอลูกชิ้นลูกนึงดิ"
"แล้วทำไมนายไม่ซื้อมากินของตัวเองวะ!"
"มาวะอะไร ฉันสั่งพิเศษลูกชิ้นมาเผื่อตัวเองด้วยนะนั่น"
"อี๋! ไอ้บ้าคีตะ" จู่ ๆ คีตะก็ก้มลงมาใช้ปากงับลูกชิ้นที่ถูกข้าวปั้นคีบขึ้นมาอีกนิดเดียวก็จะถึงปากเธออยู่แล้วเชียวดันถูกมือดีแย่งไปต่อหน้าต่อตา
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่คีตะมาวุ่นวายกับเธอแบบนี้ตอนสมัยเรียนเขาก็ไม่ต่างกันเวลาข้าวปั้นนั่งทานข้าวกับเพื่อนเวลาคีตะเดินผ่านก็มักจะมาฉกไข่พะโล้บ้างลูกชิ้นบ้างทั้งสองก็มักจะฉุดกระชากกันอยู่แบบนั้นทุกวันบางทีข้าวปั้นเดินผ่านเห็นคีตะกำลังนั่งวาดรูปสเกตช์เธอก็แอบเดินไปเอายางลบถูขยี้จนคีตะไล่เตะเธอเป็นประจำ
คืนนี้ข้าวปั้นเข้านอนไวเพราะว่าเธอเบื่อที่จะเห็นหน้ารูมเมทตัวร้ายส่วนคีตะพอข้าวปั้นเข้าห้องเขาก็ไม่ได้สนใจรีบเข้าไปอาบน้ำจากนั้นก็สะบัดตูดออกจากห้องเพื่อไปลั้นลากับเพื่อนๆ ของเขา
สถานที่ที่คีตะมาเป็นประจำทุกคืนก็คงจะเป็นบาร์กึ่งผับที่ครอบครัวของเพื่อนเขาเป็นเจ้าของกิจการเมื่อคืนที่เขามาเขาก็ได้สาวกลับห้องและวันนี้เขาก็ตั้งใจจะมาหาสาวไปแก้ขัดสักคนตั้งแต่เขาไปส่งพี่ต้นหอมจนได้ราคาโปรโมชั่นรถยนต์ที่ถูกกว่าโชว์รูมถึง 30% พี่ต้นหอมก็โทรหาเขาตลอดทั้งวันแต่เขาไม่รับสายเลยเพราะถือว่าเขาและเธอจบกันแค่นั้นวิน วินกันทั้งคู่
"ไงพ่อกะดอเลี่ยมทองวันนี้ไม่มีกลุ่มพริตตี้มาฉลองวันเกิดกันหรอกนะ"
"แล้วกูจำเป็นต้องกินแต่พริตตี้หรือไงมึงดูนู่นสวยอย่างกับนางฟ้า" คีตะมองไปด้านหน้าเวทีเมื่อมีกลุ่มสาวสวยกำลังนั่งสั่งอาหารกันอยู่สาวสวยกลุ่มนี้เป็นนักศึกษาคณะบริหารซึ่งอยู่คณะเดียวกันกับข้าวปั้น
"เฮ้ยๆๆ เพื่อนนั่นเด็กบริหารรุ่นพี่ปี 4 เลยนะ"
"แล้วไงวะนี่ใครคีตะนะครับ^^" พ่อหนุ่มน้อยทำท่ากระเหี้ยนกระหือรือรีบเรียกเด็กเสิร์ฟเพื่อสั่งเครื่องดื่มไปส่งให้สาวโต๊ะนั้นโดยบิลค่าใช้จ่ายทุกอย่างเขาจะเป็นคนรับผิดชอบเองเมื่อเด็กเสิร์ฟเดินเข้าไปบอกสาวโต๊ะนั้นก็หันมาที่คีตะเมื่อพ่อหนุ่มน้อยชูแก้วเพื่อบอกให้พวกเธอรู้ว่าคนใจป๋าคือเขาเองสาว ๆ ก็รีบหันไปพูดคุยกันและดูท่าว่าคีตะจะปิดเกมคืนนี้ได้อีกแล้วเพราะสาวสวยดาวคณะกำลังจ้องมองเขาด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
-------------------------------
ไอ้หน้าหมานี่เอาอีกแล้ว
- Writer
