“ในชีวิตฉันไม่เคยถูกตบมาก่อนเลยและไม่เคยคิดว่าจะต้องถูกตบเหมือนกัน”
“อืม...จริงๆ มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่ฉันไม่คิดว่าธมนจะมีปฎิกริยาตอบโต้กลับรุนแรงขนาดนี้”
“แต่แกคงไม่คิดว่า ทันทีที่คุณธมนเจอหน้าแกปุ๊บ เธอจะโผเข้ากอดพร้อมน้ำตาด้วยความคิดถึงหรอกนะ” วิลหันไปมองหน้าเพื่อนที่มานั่งข้างๆ “ฉันล้อเล่นน่า...” เอกรินทร์ยิ้มตอบกลับ “คราวนี้จริงจัง...แล้วแกจะเอาไงต่อ”
“ถ้าง้อมากเดี๋ยวเธอจะเหลิงและคิดว่าอยู่เหนือฉันทุกอย่าง ฉันก็คงต้องใช้วิธีฟาดซ้ายทีขวาทีสลับไปเรื่อยๆ ค่อยๆ เปลี่ยนเธอให้เป็นเด็กดีตามที่ฉันต้องการ”
เฮ้ย! วิลหันมามองเพื่อนที่ร้องเสียงดัง สายตาของวิลบ่งบอกเชิงถามว่า ‘เพื่อ?’ แกร้องเสียงดังเพื่อ
“ทำไมฉันถึงรู้สึกผิดต่อคุณธมนยังไงก็ไม่รู้ว๊ะ” ตอนแรกเอกรินทร์ก็นึกเป็นห่วงแต่เพื่อนที่เอาแต่เงียบ ตั้งแต่มื้อเย็นที่ร้านอาหาร เพราะก่อนมาจากอเมริกาดูเพื่
