ปรารถนา ที่ 3 การปรากฏตัวของน้องสาวบุญธรรม
1614 Words
ปรารถนา ที่ 3
การปรากฏตัวของน้องสาวบุญธรรม
น้องสาวแสนรัก
“คุณหนูอย่าวิ่งเจ้าค่ะ เดี๋ยวหกล้ม! คุณหนู!”
จิงเหอและสาวใช้อีกสองคนวิ่งตามนายหญิงตัวน้อยของจวน บุตรสาวคนเล็กผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของตระกูลหลี่ พลางหอบหายใจแรงเพราะวิ่งอย่างไรก็ตามไม่ทันเสียที
“ข้าไม่เหนื่อยเลย ข้าวิ่งได้เต็มฝีเท้า ข้าสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดโดยไม่อึดอัด ข้าชอบความรู้สึกที่สายลมเย็นปะทะใบหน้าข้าเหลือเกิน”
วิ่งพลางกางแขนออกราวกับนกน้อยที่เพิ่งได้รับอิสรภาพให้โผบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ร่างกายที่แข็งแรง วิ่งเร็วปราดเปรียว ปีนป่ายต้นไม้เก่งกาจราวกับบุรุษ แต่เหตุอันใดจู่ๆ นางจึงล้มป่วยไม่ทราบสาเหตุ ก่อนจะค่อยๆ สูบผอมลงทุกปีๆ อย่างน่าหวาดหวั่น
“ท่านพ่อ!”
นางส่งเสียงหวานเอื้อนเอ่ยเรียกบิดาที่เพิ่งเดินลงจากรถม้า แน่นอนว่าทันทีที่ผู้เป็นบิดาได้ยินเสียงก็รีบละทิ้งทุกอย่างที่อยู่ในมือ แล้วยอบกายลงเล็กน้อยกางแขนออกเพื่อรอรับบุตรสาวที่กำลังจะกระโจนเข้าหาอย่างรวดเร็ว
“ข้ารักท่านพ่อที่สุดเลย”
“เจ้าตัวเล็กของพ่อ วันนี้ช่างปากหวานเสียจริง”
ประมุขหลี่หัวเราะร่วนอย่างถูกอกถูกใจ ด้วยความที่บุตรสาวคนเล็กช่างอ้อนช่างฉอเลาะ จึงทำให้ชีวิตของเขาเต็มไปด้วยชีวิตชีวา อีกทั้งยังคอยตามใจนางไปเสียทุกอย่าง
บางครั้งก็แอบหวั่นว่านางจะกลายเป็นเด็กก้าวร้าวเอาแต่ใจ ทว่ายิ่งเติบโตนางก็ยิ่งฉลาดแสนซน เป็นที่รักของทุกคนในจวน ไม่เคยแสดงกิริยามารยาทหยาบคายหรือดูถูกผู้ที่มีฐานะต่ำกว่าเลยสักครั้ง
นับว่าบุตรสาวคนเล็กเติบโตขึ้นอย่างดงามเลยทีเดียว
“คิดถึงท่านพ่อที่สุดเลย”
ซุกใบหน้าเล็กๆ ลงกับไหล่หนากว้างของบิดา ก่อนที่หยาดน้ำตาจะหยาดหยดออกมาพรั่งพรูราวกับสายฝนที่โปรยปรายลงมาจากฟากฟ้า
“เจ้าตัวเล็กร้องไห้ทำไมกัน”
“ข้าคิดถึงท่านพ่อเจ้าค่ะ”
ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวเหยเกจากการร้องไห้จนสะอึกสะอื้น ประมุขหลี่จึงรีบอุ้มบุตรสาวขึ้นแนบอก ปลอบประโลมเจ้าตัวน้อยให้หยุดร้องไห้
“พ่อขอโทษที่ครานี้ออกเดินทางไปเสียหลายวัน ต่อไปพ่อจะไม่จากเจ้าไปไหนนานๆ อีกแล้วนะ ดังนั้นอย่าร้องไห้เลย น้ำตาของเจ้าทำให้หัวใจของพ่อคนนี้เจ็บปวดยิ่งนัก”
คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้น แล้วยื่นจมูกเชิดรั้นไปหอมแก้มบิดาฟอดใหญ่ ใบหน้าของนางซีดขาว ดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากสั่นระริก
ภาพศพของบิดา พี่ชาย และสามี นอนเรียงรายอยู่ในโลงศพยังคงจำติดตาไม่คลาย วันนั้นนางล้มทั้งยืนด้วยหัวใจที่แหลกสลาย
แต่จะทำอย่างไรได้เล่า บิดาและพี่ชายของนางทำงานอยู่ฝ่ายกลาโหม เมื่อมีศึกสงครามติดพันหลายปี และไม่มีวี่แววว่าจะเอาชนะได้ ท่านทั้งสองจึงถูกเกณฑ์ออกไปรบ และไม่อาจมีชีวิตรอดกลับมาอีกเลย
ขนาดสามีของนางที่ขึ้นชื่อว่าเก่งกาจที่สุด เป็นดั่งปีศาจร้ายกระหายสงคราม เขาก็ยังพ่ายแพ้จนไม่อาจเอาชีวิตรอดกลับมาจนทำให้ตระกูลต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของญาติผู้พี่ที่มีนิสัยโลภโมโทสัน
ย้อนกลับมาครานี้ นางต้องรู้ให้ได้ว่าเหตุใดกองทัพที่เกรียงไกรจึงได้พ่ายแพ้แก่ศึกในครั้งนี้ เพื่อหยุดยั้งไม่ให้บิดา พี่ชาย และสามีต้องเสียชีวิตเฉกเช่นในชาติก่อน
/ชื่อเอ๋อร์จะมีปฏิกิริยาอย่างไรนะ หากได้พบกับน้องบุญธรรม ข้าชักหนักใจเสียแล้วสิ นางเป็นบุตรสาวคนเล็กมาโดยตลอด อาจทำให้รู้สึกหวงแหนบิดา หวงแหนมารดา หวงแหนพี่ชาย อาจกลัวว่าจะถูกแย่งความรักไป ข้าต้องทำให้ชื่อเอ๋อร์เห็นว่าถึงอย่างไรข้าก็รักนางมากที่สุด นางจะได้คลายความกังวลลง/
คนตัวเล็กที่ยังซุกหน้าอยู่กับไหล่กว้างของบิดาถึงกับอมยิ้มเมื่อได้ยินความคิดของบิดาดังขึ้น
บิดาของข้าช่างแสนอ่อนโยนเหลือเกิน ท่านคิดถึงความรู้สึกของคนในครอบครัวเสมอ เป็นชายที่เหมาะสมยิ่งกับคำว่าสุภาพบุรุษ เป็นสามีที่ไม่มีอนุภรรยาจวนจึงร่มเย็นเป็นสุขไม่มีสงครามระภายใน และที่สำคัญเป็นบิดาที่ใจดีกับบุตรธิดาเรื่อยมา
“ชื่อเอ๋อร์”
“ท่านแม่!”
ทันทีที่บิดาปล่อยนางลงจากอ้อมกอด นางก็วิ่งโผไปหามารดาที่เพิ่งก้าวลงจากรถม้าทั้งน้ำตา
เด็กหญิงกอดมารดาเอาไว้แน่นด้วยความคิดถึงสุดขั้วหัวใจ มือเล็กๆ กำเสื้อมารดาแน่นราวกับกลัวว่าหากเผลอปล่อยมือ มารดาจะจางหายไปตลอดก่อน ริมฝีปากเบะออก ดวงตาแดงก่ำ ปล่อยโฮสะอึกสะอื้นปริ่มว่าจะขาดใจ
หลังจากข้าแต่งงานออกจากจวนไปได้เพียงสามปี มารดาก็เสียชีวิตลงเพราะร่างกายอ่อนแอผ่ายผอม ซึ่งหมอไม่อาจบอกได้ว่ามารดาป่วยเป็นโรคอะไร
“ลูกสาวแม่ร้องไห้ขี้แยเป็นเด็กๆ เชียว”
“ข้ารักท่านแม่เจ้าค่ะ”
ด้วยความสูงของเด็กหญิงนางจึงแนบใบหน้าชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาลงที่อกของมารดา
เสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะสม่ำเสมอของมารดา กลิ่นกายหอมหวานที่คุ้นเคย และเนื้อตัวที่อบอุ่นจนทำให้หัวใจนุ่มฟู ทำให้หลี่เยว่ชื่ออยากจะหยุดเวลาแห่งความสุขไว้เพียงเท่านี้ตลอดไป
/ลูกน้อยของแม่ เจ้าคิดถึงแม่ถึงเพียงนี้เชียวหรือ ชื่นใจแม่เสียจริง/
‘หลี่ห่าวหราน’ ฮูหยินแห่งสกุลหลี่วางฝ่ามือนุ่มลงบนศีรษะของบุตรสาวก่อนจะลูบไปมาแผ่วเบาด้วยความรัก
“ชื่อเอ๋อร์มานี่เถอะ พ่อมีใครบางคนอยากแนะนำให้เจ้ารู้จัก”
ทันทีที่บิดาเอ่ยขึ้นเยว่ชื่อก็รีบปาดน้ำตาออกจากใบหน้ากลมป้อม นางกำลังจะเป็น ‘พี่สาว’ จึงไม่อาจให้น้องสาวเห็นหยาดน้ำตา นางต้องเข้มแข็งและปกป้องดูแลน้องสาวที่แสนอาภัพ
“ฟังพ่อนะชื่อเอ๋อร์”
บิดาทรุดเข่ายอบกายลงเพื่อให้ใบหน้าของตนเสมอกับใบหน้าของบุตรสาว ยามเมื่อพูดคุยเรื่องสำคัญเขามักจะทำเช่นนี้เสมอ เพื่อให้สายตาของเขาและบุตรสาวอยู่ในระดับเดียวกัน
“อย่างที่ลูกรู้ว่าพ่อกับแม่ของเจ้าเดินทางไปร่วมไว้อาลัยต่อการจากไปของสหายคนสนิทของพ่อ สหายกงและภรรยาของเขามาด่วนจากไปอย่างกะทันหันด้วยอุบัติเหตุเช่นนี้ พ่อจึงได้อาสาอุปถัมภ์บุตรสาวเพียงคนเดียวของพวกเขา ต่อไปนี้ ‘กงลี่อิน’ จะกลายเป็นน้องสาวของลูกนะ”
เมื่อพูดจบประมุขหลี่ก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปจูงมือเด็กหญิงที่ยังคงนั่งรออยู่บนรถม้าให้ก้าวลงมา
เด็กหญิงที่อายุน้อยกว่าเยว่ชื่อเพียงหนึ่งปี รูปร่างเล็กบอบบาง ผิวขาวจัด ดวงตากลมโต เป็นเด็กที่มีหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู ไม่ว่าใครเห็นก็ย่อมรู้สึกชื่นชอบตั้งแต่แรกพบ
และนางเองก็เช่นกัน ไม่ว่าจะชาติก่อนหรือชาตินี้ นางก็รู้สึกประทับใจกับการได้พบน้องสาวบุญธรรมในครั้งแรก
/นี่นะเหรอบุตรสาวของประมุขหลี่ ก็ไม่เท่าไหร่นี่!/
เสียงความในใจของผู้มาใหม่ที่ดังออกมา ทำให้เยว่ชื่อถึงกับนิ่งงัน ดั่งเลือดในกายเหือดแห้ง ราวถูกน้ำจากธารน้ำแข็งราดลงตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้าจนชาวูบไปทั้งสรรพางค์กาย
คะ...ความคิดแบบนั้นมันคืออะไรกัน
“คารวะคุณหนูหลี่เยว่ชื่อเจ้าค่ะ ข้าน้อยมีนามว่ากงลี่อิน จากนี้ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะเจ้าคะ”
ในชาติก่อนนางต้องต้อนรับอีกฝ่ายอย่างอบอุ่น และขอให้อีกฝ่ายเรียกนางว่า ‘ท่านพี่’ อย่างสนิทสนมแทนที่จะเรียกนางว่า ‘คุณหนู’ ซึ่งเป็นคำห่างเหินและบ่งบอกถึงฐานะที่แตกต่าง
ทว่า...
สิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่ ทำให้เยว่ชื่อรู้สึกราวกับริมฝีปากของนางหนักอึ้งจนขยับไม่ได้ ดวงตากลมโตเบิกโพลง หัวใจเต้นแรงจนสั่นไปทั้งร่าง หูอื้อ ตาพร่ามัวจนมองเห็นภาพเบื้องหน้าไม่คมชัด
/ชื่อเอ๋อร์นิ่งเงียบไปเช่นนี้ข้าไม่สบายใจเลย หากนางต้อนรับน้องอย่างอบอุ่นก็คงจะดีไม่น้อย เพราะถึงอย่างไรทั้งสองคนก็มีสายเลือดเดียวกัน ล้วนเป็นบุตรสาวของข้าทั้งคู่ หากสนิทสนมกันได้ข้าคงมีความสุขไร้กังวล อีกทั้งดวงวิญญาณของอาเฟยคงตายตาหลับที่ข้ารับบุตรสาวของเรามาดูแลเช่นนี้/
เปรี้ยง!
ราวกับมีสายฟ้าผ่าลงกลางใจ หลี่เยว่ชื่อผงะถอยหลังไปหลายก้าวอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ด้วยไม่รู้ว่าจะตกใจกับเรื่องใดก่อนดี
กงลี่อิน คือ น้องสาวต่างมารดา!
บิดาแอบนอกใจมารดา!
บิดาแอบคบชู้กับภรรยาของสหายสนิท!
นะ...นี่มันอะไรกัน!
หลี่เยว่ชื่อเม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง ภาพเบื้องหน้าพร่ามัวไปด้วยหยาดน้ำและความสับสนที่บีบรัดจนลมหายใจขาดห้วง ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะดับวูบลง ได้ยินเพียงเสียงของมารดาที่ร้องตะโกนเรียกนางเสียงดังลั่น
“ชื่อเอ๋อร์!”
- Writer
