สตรีนางหนึ่งนั่งนิ่งๆอยู่บนอาชาตัวเขื่องด้วยท่าทางทรงพลังงามสง่าผิดจากบุคลิกลักษณะยามปกติ
ท่าทางขี้เล่นช่างเจรจามักจะไม่ปรากฏให้ได้เห็นเมื่อที่ต้องทำหน้าที่อันสำคัญในการเป็นผู้นำของทุกภารกิจ วันนี้ก็เช่นเดียวกัน
เจินเจินในชุดสีเข้มปกปิดมิดชิดพกพาทั้งอาวุธลับและไม่ลับประดับประดาอยู่ตรงสีข้างและด้านหลัง ไม่ว่าจะเป็นมีดสั้นและดาบทุกอย่างอยู่ในตำแหน่งพร้อมยกมือขึ้นหยิบจับมาใช้งานในการสังหารศัตรู
นางกำลังนั่งอยู่บนม้าสีนิลตัวใหญ่
นางต้องนำขบวนให้พวกสมุนทั้งหลายที่ยังเหลืออยู่หลังจากกระจายกำลังไปก่อนหน้านี้แล้วบางส่วนเพื่อไปประชิดยังแนวชายแดนของแคว้นต้าไห่
เดิมทีนางต้องเดินทางไปก่อนหน้านี้แล้ว
แต่ทว่าด้วยใจที่ยังคงห่วงหน้าพะวงหลังกับบุรุษผู้หนึ่ง จึงยังคงรั้งรออยู่
“หัวหน้า” เสียงลูกน้องของเจินเจินเอ่ยขึ้นเนิบๆ “พวกเรารอนานแล้วนะ เจ้านั่นหลับไปแล้ว” เขากล่าวพลางโบ้ยสายตาไปยังสหายร่ว
