“องค์ชายเป็นอะไรไปเพคะ ไม่สบายหรือเพคะ ให้หม่อมฉันดูใกล้ๆนะเพคะ” เซียงอวี๋กล่าวพลางลุกขึ้นจากพื้นก่อนจะเดินย่างกรายเข้าไปใกล้ๆเพื่อให้ได้ใกล้ชิดกับหลี่เซียวเหยาที่นั่งอยู่บนตั่งที่โต๊ะตรงหน้า
หญิงสาวจงใจเข้าไปหยุดยืนก่อนก้มหน้าลงตรงหน้าของหลี่เซียวเหยาด้วยตั้งใจให้เขาได้เห็นเนินอกอวบอิ่มขาวผ่องนวลเนียนของนางที่ตั้งใจเปิดเผยอออกมายามโน้มตัวลงหาเขา
หลี่เซียวเหยาที่เริ่มหอบหายใจเข้าออกอย่างหนักหน่วงจากฤทธิ์ของยาบางอย่างที่ผสมอยู่ในน้ำชานั่น
เขาค่อนข้างแน่ใจว่ามันอาจจะเป็นยาปลุกกำหนัด
อารมณ์ที่เกินจะยับยั้งของเขายามนี้มันบ่งบอกกับเขาได้อย่างชัดเจน
เจินเจินของเขายังไม่เคยใช้วิธีแบบนี้กับเขาเลย
หืม!
เดี๋ยวนะ!
เจินเจินของเขารึ
นี่เขาเผลอคิดอะไรออกไป
บัดซบ!
ชายหนุ่มคิดในใจอย่างขัดเคืองขณะกำลังควบคุมอารมณ์ร้อนแรงของตนอยู่อย่างยากลำบาก
“องค์ชายเพคะ” เสียงออดอ้อนของเซียงอวี๋ยังคงดัง
