สับสน1

1122 Words

ภายในห้องนอนของตำหนักหลี่เซียวเหยา มีสตรีนางหนึ่งกำลังนอนทอดกายยาวเหยียดอยู่บนนั้นด้วยเพราะข้อมือและข้อเท้าถูกมัดตรึงเอาไว้โดยมีบุรุษผู้หนึ่งที่กำลังคิดจะกระทำการเอาคืนบางอย่างกับนางอย่างสาสม เขาต้องการกระทำการแบบเดียวกันกับที่นางบังอาจเข้ามาทำกับเขาเอาไว้เมื่อคืน... หลี่เซียวเหยายังคงยืนเหนือร่างของเจินเจินพลางก้มมองใบหน้าของนางด้วยแววตาเรียบนิ่ง ส่งเสียงหึหึอยู่ในลำคอ เจินเจินทำได้เพียงนอนนิ่งๆไม่ไหวติงใดๆ พลางกลอกตาไปมาพยายามเร่งคิด นางควรจะทำอย่างไรดี ท่าทางของเขาคงจะโกรธนางจริงๆ เมื่อคืนนางไม่น่าดื่มเหล้าจนเมามายอย่างหนักถึงเพียงนั้น ไม่น่าเลยจริงๆ ไม่ได้การ! ถ้าปล่อยไว้แบบนี้คงมองหน้ากันไม่ติด คงถูกเกลียดเข้าจริงๆเป็นแน่ ไม่ได้การ! ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่านางจะชมชอบเขาถึงเพียงนี้ ขอหนีไปตั้งหลักก่อนก็แล้วกัน เมื่อหญิงสาวคิดได้ดังนั้น จึงอาศัยจังหวะที่หลี่เซียวเหยากำลังก้มหน้าลงมา หญิงสาวใช้ความเร็วยกศีรษะของตนขึ้นเพื่อกระแทกไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างแรง ก่อนจะบิดและกระตุกเชือกที่ข้อมือข้อเท้าออกอย่างเร็ว ความเป็นเลิศในเรื่องการเอาตัวรอดของเจินเจินนั้นไม่เคยเป็นสองรองใคร แต่ไหนแต่ไรมา นางไม่เคยเพลี่ยงพล้ำให้กับศัตรูหน้าไหน เพียงไม่นานร่างบางของเจินเจินก็หายวับไปต่อหน้าต่อตาของหลี่เซียวเหยา ชายหนุ่มถึงกับชะงักงันทำอะไรไม่ถูก ทั้งงุนงง ทั้งพิศวง ทั้งแปลกใจ สตรีนางนี้จะเอาอย่างไรกับเขากันแน่ เมื่อคืนนางเป็นฝ่ายเข้ามาหาเขา ลวนลามเขา เริ่มต้นทุกอย่างกับเขา แต่พอเขาอยากจะเริ่มทำอะไรกับนางบ้าง แล้วดูนางทำ อะไรกัน!? หลี่เซียวเหยาได้แต่ยืนอึ้งอย่างพิศวงและสบสนไปหมดกับการกระทำของเจินเจิน สตรีนางนี้...นาง...นาง... เขาควรจะทำอย่างไรกับนางดี... และมิได้มีเพียงหลี่เซียวเหยาเท่านั้นที่กำลังมีความคิดที่ตีกันจนยุ่งเหยิง เจินเจินเองก็เช่นเดียวกัน นางกำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับตนเองอย่างหมกมุ่นมากมาย นางเริ่มแน่ใจว่าตนเองชมชอบหลี่เซียวเหยาเป็นแน่แท้ไม่ใช่ล้อเล่นแต่อย่างใด นางจะทำอย่างไรกับตัวเองดี จะตัดใจยอมแพ้รึ นางก็พยายามทำแล้ว ถึงจะไม่มากพอก็ตาม แต่ก็ถือว่านางได้ลองพยายามแล้วนะ อืม... อันดับแรกนางต้องปรับปรุงตัวเองก่อน ต้องทำตัวให้ดูดีสวยสดงดงามแม้ว่าจะดูดีและงามอยู่มากแล้วก็ตามที แล้วก็ อืม... ต้องเลิกดื่มเหล้า! ใช่! เขาบอกว่าให้นางเลิกดื่มเหล้า ถึงแม้ว่าจะมีคนมาเชิญชวนให้ดื่มก็ต้องปฏิเสธไป แล้วถ้าเผลอไปชวนใครดื่มเล่า? ไม่! ไม่! ต้องไม่ชวนใครดื่ม ต้องไม่ดื่มคนเดียวด้วย แต่... เดี๋ยวนะ... เขาบอกให้นางเลิกดื่มเหล้าอย่างเดียวใช่หรือไม่ อย่างอื่น... ยังทำได้ ใช่หรือไม่ ไม่! ไม่! ที่นางกระทำการเมื่อคืนก่อนนั้นมันอุกอาจเกินไป ดูหน้าของเขาก็รู้แล้วว่าเขาโกรธนางมากมายเพียงใด นางต้องข่มใจของตนเองเอาไว้ ไม่ให้กระทำการอุกอาจจนเกินไป แค่เล้าโลมเพียงนิดก็พอ คิกคิก อ๊ะ...ไม่ได้... ไม่ได้... โอ๊ย! มดกัด... เจินเจินคิดไปสับสนไปกับตนเองอยู่บนต้นไม้หลัง อุทธยานต้นหนึ่งซึ่งลับตาคนอยู่อย่างนั้น นางต้องการพาร่างของตนหลบหลีกให้ไกลจากบุรุษที่นางพึงใจ ด้วยเกรงว่าจะกระโดดเข้าไปขืนใจเขาอีก “ข้าต้องงดงามที่สุด” เสียงของสตรีนางหนึ่งพลันดังขึ้นที่ใต้ต้นไม้ที่เจินเจินนั่งอยู่ เสียงนั้นยังคงดังต่อเนื่อง “ไม่แน่ว่าฮ่องเต้อาจจะทรงพลิกป้ายชื่อของข้า อา...แล้วสิ่งที่ข้าให้เตรียมไว้ เจ้าได้นำมันมาหรือไม่” นางกระซิบถามกับสตรีอีกนางหนึ่งที่เดินมาด้วยกันก่อนหยุดยืนกระซิบกระซาบคุยกันเสียงเบาอยู่ที่ใต้ต้นไม้ต้นนี้ แต่เจินเจินที่นั่งอยู่บนต้นไม้ได้ยินชัดเจน ความสามารถในการแอบฟังเรื่องของชาวบ้านนางถนัดนักเชียว “ได้มาแล้วเพคะ องค์หญิง” สาวใช้ตอบคำเบาๆ “ยาปลุกกำหนัดนี่ได้ผลมานักต่อนักเชียวเพคะเพียงใส่ไว้ในน้ำชาเท่านั้นแล้วองค์หญิงก็เพียงแค่ให้ฝ่าบาททรงดื่มเข้าไป แค่เพียงถ้วยเดียว รับรองเห็นผลเพคะ” “ดีมาก เจ้าทำได้ดี ข้าจะตบรางวัลให้เจ้าอย่างงาม เรารีบไปเตรียมตัวกันเถอะ” จบประโยคสตรีเจ้าของเสียงสองนางนั้นก็พากันเดินกรีดกรายจากไปอย่างชดช้อยสวยงาม เจินเจินเพียงนั่งนิ่งๆอยู่บนต้นไม้ต้นเดิม แม้ว่าจะถูกมดรุมกัดก็ยังคงนิ่งอยู่ นางกำลังเก็บข้อมูล… เวลาผ่านไปซักพักก็มีองค์หญิงอีกองค์หนึ่งเดินมากับสาวใช้อีกนางหนึ่งห่างออกไปจากต้นไม้เพียงนิด พวกนางกำลังคุยกันอยู่ตรงหลังพุ่มไม้เยื้องออกไปตรงนั้น เสียงสาวใช้เอ่ยขึ้นก่อน “นี่เป็นกลิ่นกำยานช่วยกระตุ้นเพลิงพิศวาสเพคะ องค์หญิง” “อะไรกัน เจ้ามีสิ่งนี้ด้วยหรือ” เสียงองค์หญิงเอ่ยถามเบาๆอย่างเอียงอายเปี่ยมไปด้วยจริตมารยาร้ายกาจ สาวใช้รีบกระซิบตอบ “แน่นอนเพคะองค์หญิง ถ้าหากองค์หญิงเป็นผู้ถูกเลือกให้ถวายงานฝ่าบาท องค์หญิงต้องใช้มันนะเพคะ ไม่แน่ว่าองค์หญิงอาจจะมีข่าวดีในเร็ววัน” “อะ...อืม...ข้ารู้แล้ว” องค์หญิงยื่นมือขึ้นรับสิ่งนั้นอย่างกระอั่กกระอ่วนด้วยมือสั่นเทาแต่กำเอาไว้จนแน่นก่อนจะเดินจากไป เจินเจินยังคงแอบฟังและเก็บข้อมูลทั้งหมด อา.... นางคิดว่าตนเองเป็นปีศาจจิ้งจอกร้ายกาจแล้วนะ สตรีของเมืองหลวงแต่ละนางนี่ ทำเอานางพญาจิ้งจอกอย่างนางต้องคารวะกันเลยทีเดียว แต่เดี๋ยวนะ สิ่งของพวกนั้น สตรีเมืองหลวงเหล่านั้น จะนำมันไปใช้กับใครนะ ฮ่องเต้หลี่ซื่อหมินรึ พระสวามีของหงเหม่ยหลงเจ้านายของนางนะ ไม่ได้! ไม่ได้! นางต้องทำอะไรสักอย่าง

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more