ชานนท์ถอนหายใจออกมาดัง ๆ ก่อนจะสะบัดหัวตัวเองแรง ๆ ขับไล่ความขุ่นใจในอดีตให้หมดไป
“พ่อจ๋า” เสียงใยบัวตะโกนลั่น เดินกึ่งวิ่งเข้าไปหาพ่อ แล้ววางถุงเกาเหลาเอาไว้ใกล้ ๆ กับแกล้มอย่างอื่นที่คุณแม่เเขไขทำตั้งไว้ให้แล้ว
“อ้าว รถใครมา” เสียงพ่อเอ่ยถาม
“ครูชานนท์ไงพ่อ ครูพี่หมัดน่ะ” เธอตอบพ่อหน้าตาสดใส ก่อนจะเดินเข้าไปในครัว พร้อมกับถุงเกาเหลา
“สวัสดีครับ” ชานนท์เดินเข้ามาพร้อมกับยกมือไหว้กล่าวทักทายคุณเจต และคุณแขไขที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ
“ไปไงมาไงคะเนี่ย” ทั้งคุณเจตและคุณแขไขรับไหว้ พร้อมเอ่ยถาม
“พอดีเจอคุณใยบัวแถว ๆ ที่เดิมนะครับ เห็นว่าคุณอาต้องการเพื่อนดื่ม” เขาพูดจาสนิทเป็นกันเอง
“ดีสิครับ แหมกำลังอยากได้เพื่อนคุย เนี่ยบังคับภรรยานั่งโม้ด้วย ก็พานจะคุยกันไปคนละเรื่อง” คุณเจตพูดพลางสัพยอกเมีย หัวเราะมีความสุข
“ฉลองนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ใยบัวเขาสอบติดแล้ว มหา
