สีหน้าที่สดชื่นแจ่มใสของใยบัวเมื่อกี้ดูเปลี่ยนไป เธอมีท่าทีครุ่นคิด
“เป็นห่วงพี่ใบบอนหรือ” สารวัตรถามตอนเดินเคียงคู่เธอบนสะพานไม้
“ค่ะ” เธอบอกไป แต่ใจกังวลเรื่องของหมัดและใบบอนมากกว่า และอยากรู้ว่าทั้งสองมีอะไรกันจริง ๆ หรือเปล่า
“จับผู้ร้ายต้องมีหลักฐานและคำสารภาพใช่ไหมคะ” ใยบัวถามสารวัตรขึ้นมาโต้ง ๆ
“ก็ต้องแบบนั้นแหละจ้ะ” เขาพูดแบบให้ความสนิทสนม
“แล้วถ้าผู้ร้ายปากแข็งล่ะคะ” เธอพูดไปคิดไป
“คงต้องคาดคั้นกันหน่อย หรือต้องหาหลักฐานอื่น ๆ ที่จะมัดตัวคนร้าย ทำให้คนร้ายดิ้นไม่หลุด” สารวัตรนึกถึงคดีความที่เขาเคยทำ
“อ๋อ...ค่ะ” เธอมีท่าทีเปลี่ยนไป และลอบถอนหายใจขึ้นมาเบา ๆ
ใยบัวพาสารวัตรมานั่งรอใบบอนที่ห้องรับแขก เป็นจังหวะที่ใบบอนเดินออกมาจากห้องนอนพอดี
สารวัตรธนูรีบลุกขึ้น ยิ้มปากจะฉีกถึงหู
“บ้านน่าอยู่นะครับ” เขาเอ่ยทักขึ้นเหมือนไม่รู้จะพู
