(Riot Men Series #22)The Jerk Billionaire

Chapter 3

Rayleen

Napatakip sa bibig si Rayleen kumurap-kurap siya, malinaw naman ang kanyang paningin. Hindi ito namalik mata para sabihin hindi totoo ang nakikita niya ngayon. “Si Kuya Ken at Maricar, hubo't hubad sa gilid ng pool, tumaas baba ang katawan niya. Habang si Maricar nakabukaka sa harapan ng binata, ilang saglit lang nakakapit na ang dalawang binti ni Maricar sa likod nito. Napakagat labi si Kendrick, para bang nahihirapan ito base sa expression ng kanyang mukha. Hindi pinanganak si Rayleen kahapon para hindi alam ang ginagawa nila. “Dito pa talaga sila sa pool gumawa ng milagro?” Ang naiinis na wika nang dalaga. “Hindi sila nahiya kung nakalantad ang masisilang bahagi ng katawan nila, may k'warto naman dito para sa mga bisita, bakit dito pa sila sa labas gumawa ng kababalaghan?” Maktol parin ni Rayleen, nakatingin ito sa gawi nila habang malaya nilang pinapaligaya ang isa't isa.

Sa boung buhay nang dalaga ngayon lang ito nakakita ng ganito, ang masaklap totoong tao ang nagtatalik. Hindi akalain ni Rayleen na magagawa ito ng kuya niya, parang napako sa kinatatayuan ang dalaga, hindi ito makakilos. Napasinghap siya dahil sumigaw ng malakas ang babaeng katalik ni Ken. Gusto sanang tumakbo ni Rayleen papasok sa loob ng bahay, ngunit hindi niya maigalaw ang kanyang mga paa. Nangigintab ang katawan nila sa pawis, iwan ba ni Rayleen parang gusto nalang niya panoorin ang dalawa hanggang sa matapos sila. Kagat ni Ken ang kanyang mapulang labi, habang ang katalik nito sumisigaw sa sarap. Masaya nilang pinagsaluhan ang mainit na tagpo sa ilalim ng mainit na araw. Naitanong tuloy ni Rayleen sa kanyang sarili, kung masarap ba ang ginagawa nila. Naiinis si Rayleen sa dalawa, dahil sa dinami dami ng puwiding gawin bakit 'yan pa? Tumagal ng ilang minuto ang pagtayo ni Rayleen dito sa likod ng mga halaman. Nakita niyang tumigil si Ken humarap ito sa kinaroroonan niya, kaya kitang-kita ng dalawang mata ni Rayleen ang nasa harapan ng binata. Tinakpan niya ang kanyang bibig, upang sa ganun hindi siya makalikha ng ingay. Nabigla ang dalaga sa kanyang nakita. “Sobrang laki ng batuta ni kuya gumagalaw at namumula ang ulo. Parang ahas na gustong manuklaw ng tao. Makintab rin na para bang pinahiran ito ng baby oil.” Nanginig si Rayleen sa takot., mabilis itong gumapang papunta sa kabilang garden, hindi alintana ng dalaga kung masugatan ang tuhod niya ang mahalaga makarating siya sa kabila. Natakot si Rayleen kay Ken, mapapagalitan na naman siya oras na malaman similip ito. Pagdating sa kabilang garden napa upo ang dalaga, hawak ang tuhod na namumula basang-basa na rin siya ng pawis.

Nag-iisip si Rayleen kung anong isasagot niya kay Kendrick oras na magtanong ito, sigurado si Rayleen nakita siya ng binata.

“Bahala na basta hindi ako aamin.” Ang matapang na wika nito, biglang naisip ni Rayleen si Maricar. “Kaya siguro nasasaktan 'yon dahil malaki talaga ang batuta ni Kuya Ken, kaya nga napapasigaw siya diba?” Patakbok pumasok si Rayleen sa loob ng bahay, dumiritso ito sa kanyang silid.

“Sa daming p'widi makita ngayong araw, bakit sila pa?” Inis na humiga ito sa kanyang kama, hindi makapag-isip nang maayos si Rayleen. Palaging bumabalik sa isip niya ang kanyang nakikita, huminga ito ng malalim.

Pasado alas onse bumaba ang dalaga, ng marating ang sala agad itong naglakad papunta sa dining. Natulos sa kinatatayuan si Rayleen, naka upo na pala ang kuya niya mukhang siya ang hinihintay. Matalim itong nakatingin sa dalaga, akala mo kakainin na siya ng buhay.

“Anak may sakit kaba?” Nagkatinginan ang tatlo. “Si mommy, nalate lang bumangon may sakit agad?” nakangiti ang dalaga habang hinahalikan si Mommy Loida. Pinaghila ni Ken ng upuan ang kapatid, agad itong napatingin sa kamay niya. Naalala ni Rayleen kung paano lamasin ni Ken ang malaking dibdib ni Maricar.

“Rayleen are you okay?” Pukaw ni Ken sa kanya, agad naman itong ngumiti. “Ah.. Y-yes po, thank you.” Nakita niya ang pagsalubong ng kilay ni Kendrick, napa iwas ito ng tingin.

Natakot naman si Rayleen dahil hindi umimik ang katabi, ramdam ni Rayleen na nakasunod ang mga mata ni Ken sa kanya. Tahimik na kumakain ang tatlo, hindi nagpahalata ang dalaga na kinakabahan ito kumilos siya ng normal at nagpatuloy sa pagkain.

“Rayleen, saan ka galing?” Muntik ng mabitawan ng dalaga ang hawak nitong baso.

Kitang-kita ni Rayleen sa gilid ng mata niya ang ngising aso ni Ken. “Sa kuwarto po?” Nagkibit balikat si Ken saka tumango, binalikan ng binata ang pagkain at sumubo. “Sorry mommy nag sinungaling ako.” Piping usal niya, hindi sanay si Rayleen sa pagsisinungaling kaya abot-abot ang kaba nito. “Rayleen anak, baka may kailangan ang kuya mo ikaw muna ang mag asekaso sa kanya.

Wala ang mga maids natin day off nila kaya ikaw muna ang bahala dito.” Napangiti ang dalaga “Si mommy parang ‘di ko alam ang gagawin dito sa bahay. “Ken, huwag mo takutin ang kapatid mo,

lagi ko naririnig nagbabangayan kayo. Natawa si Ken sa sinabi nang Ina.

“Mom pinagsabihan ko lang si Rayleen sa mga mali niya ayaw niya kasi akong pakinggan.” Seryoso si Ken sa mga sinasabi niya. Lihim na nagpasalamat si Rayleen dahil natapos na sila kumain. Tumayo na ito at tinungo ang kusina siya ngayon ang maghuhugas ng plato. “Mommy magpahinga kana kaya ko na po ito.” Napangiti ang Ina sabay halik sa noo ng anak nito at lumabas na ng kusina. Nakaharap si Rayleen sa lababo, nagpupunas ito ng mga plato. Ilang saglit lang narinig nang dalaga ang tunog ng pinto, hindi ito lumingon dahil akala niya ang mommy niya ang pumasok. Nagpatuloy ito sa ginagawa, hanggang sa maramdaman niya may tao sa kanyang likuran. Nanigas sa kinatatayuan si Rayleen amoy pa lang alam na niya si Ken ang nasa likod nito, huminga muna ito ng malalim bago hinarap si Ken.

“Kuya may kailangan ka?” Nakatitig si Ken sa dalaga para bang may mali sa sinabi nito.

“Coffee please.” Utos ni Ken sa kapatid. Agad naman tumalima si Rayleen, tinalikuran na niya si Ken. Inilapag nang dalaga ang mainit na kape sa mesa kung saan naka upo ang binata. “Sa susunod kapag may bisita ako huwag kang lalabas ng kuwarto.” Natigilan si Rayleen bakas sa boses ni Ken ang inis, sunod-sunod ang pagpatak ng luha ni Rayleen. Nanliliit ang dalaga sa sarili niya, bakit sa tuwing magsasalita ang binata parang hinihiwa ang puso nito sa sakit. Limang buwan na sila magkasama ngunit ganun parin ang trato niya kay Rayleen. Nalungkot ang dalaga hindi ganito si Ken noon, nag iba na ugali nito ng lumaki na sila at nagkahiwalay. Nakapagdisisyon si Rayleen iiwasan na niya si Kendrick, biglang naalala ng dalaga ang post niya sa i********: kahapon.

“Ano kaya masama doon sa sout ko? Hindi naman ako nakahubad, ano ang ikinagagalit niya?” Nakasuot lang naman ng maiksing short si Rayleen, siguro nanibago si Ken kaya galit ito.

Napahinga ng malalim ang dalaga, hindi niya alam kung saan siya lulugar. Pinaka-ayaw pa naman ni Rayleen ang pakialaman ang kilos niya. Kinabukasan maaga gumising si Rayleen may exam siya ngayon. Nakahanda na ang dalaga hinintay lang niya ang oras dahil masyadong maaga pa.

Hindi parin mawaglit sa isip nang dalaga ang nakita niya kahapon. Hanggang sa pag tulog nakikita niya parin sina Maricar at Ken na nagtatalik. Sumapit ang alas singko e medya lumabas na si Rayleen, tinungo ang parking area.

“Wow mas maaga pa si Manong Isko sa akin ngayon?” Nagbigay galang ang dalaga ngunit nagtaka ito, hindi sumagot si Mang Isko.

Nang maka-upo na si Rayleen napasinghap ito, tumambad sa kanya ang guwapong mukha ni Kendrick. “Kuya? Bakit ikaw ang maghahatid sa akin?” Gulat nitong wika.

“Bakit ayaw mo ba sa akin?” Masungit nitong sagot. “H-hindi naman sa ayaw, pero nand'yan naman po si Mang Isko para ihatid ako.”

Utal na wika ni Rayleen. “Pinag bakasyon ko muna siya, simula ngayon ako na ang maghahatid sa'yo.” Nakatitig si Rayleen sa Kuya Ken niya. “Pero kuy— !” hindi na naituloy nang dalaga ang sasabihin niya. “Rayleen, please maaga pa huwag mong painitin ang ulo ko, lumipat ka dito sa harapan hindi mo ako driver para magsulo dito.” Walang nagawa ang dalaga kundi sumunod kay Ken, ng makaupo sa harapan mataman itong tinitigan ni Ken. “Anong klaseng uniform 'yan?Bakit ang iksi?” Sabay iwas niya ng tingin.

“Kuya, ito naman po talaga ang uniform namin sa school?” Tumaas na rin ang bosses ni Rayleen, dahil sa inis. Nakarating sila ng tahimik sa paaralan ng dalaga. Mabilis binuksan ng dalaga ang pinto ng sasakyan, napa-awang ang labi niya dahil naka lock pala. “Kuya Ken, dito na lang po ako bababa.” Walang narinig ang binata nagpatuloy ito sa pagpasok, huminto si Ken sa tapat kaya napatingin ang mga estudyante.

“Rayleen huwag kang lalabas hangga't wala pa ako, may emportante lang akong puntahan.”

Napatango ang dalaga at nagmamadali itong bumaba. Palaisipan parin kay Rayleen, kung ba't pina-uwi ni Ken si Mang Isko gayong kakauwi lang nito. Pagdating sa loob ng classroom hinanap ni Rayleen si Charles. “Bakit wala pa siya? May exam pa naman kami ngayon?” Kausap ni Rayleen sa sarili niya, mabilis niya tinawagan si Charles. Isang masugid na manliligaw ni Rayleen si Charles, ngunit hindi niya ito binigyan ng pansin.

Mabilis naman nasagot ni Rayleen ang exam paper niya, akma aalis na sana ito ng biglang dumating si Charles. Nagulat ang dalaga sa biglang pagsulpot ni Charles, napatingin ito sa labi niya.

“Charles,are you okay? Anong nangyari sa labi mo? Sino ang gumawa n'yan sa'yo?”

“Hey, don't worry Ray, I'm fine I'm sorry kung hindi ko nasagot ang tawag mo.” Mahigpit na hinawakan ni Charles ang kamay ni Rayleen at sabay na silang lumabas.

“Charles, saan tayo pupunta?” Malayo na kasi ang narating nila. “Hey, huwag ka matakot wala akong gagawing masama sa'yo?” Napangiti tuloy siya. “Hindi naman sa ganun, nag alala lang ako baka kasi hanapin ako ni Kuya Ken.” Napayuko siya. “Rayleen, hindi mo lang alam sobrang saya ko ngayon.” Dumiritso silang pumasok sa coffe shop, agad umorder si Charles ng pagkain nila. Ilang minuto lang dumating na ang order, napatigil si Rayleen. “Si kuya tumatawag.” Nanginig na sambit niya. Ngayon lang naalala ni Rayleen na may usapan sila ni Ken kanina. “Raylene, are you okay?”Inabot ng dalaga ang bag niya.

“I’m sorry Charles, nasa labas si kuya.” Dinampot niya ang kanyang cellphone at basta na lang iniwan si Charles. Nag-alala si Rayleen kay Charles, pero mas nag-alala ito sa kuya niya.