เฟญารินใช้เวลาช่วงวันหยุดทั้งสองวันหมดไปกับการนำประสบการณ์ที่ได้มาไปย่อยเป็นจินตนาการผ่านตัวอักษรพร้อมทั้งวิเคราะห์หาข้อมูลงานวิจัยควบคู่ไปด้วย เพราะความที่แม้จะแค่นั่งอยู่นิ่งๆ แต่ก็แทบไม่ได้พักสมองและร่างกายเลย ทำให้หญิงสาวสะโหลสะเหลตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ เธออาบน้ำ กินมื้อเช้าเติมพลังเรียกความสดชื่นให้กับตัวเอง เดินไปเก็บเสื้อกาวน์ที่ตากไว้หลังบ้านมารีดแล้วเอาไปแขวนไว้หน้าประตูรั้วบ้านหลังข้างๆ จากนั้นจึงเดินออกไปทำงาน แม้เพิ่งได้นอนตอนเกือบตีสี่ แต่เฟญารินก็เลือกที่จะตื่นเช้าเพื่อให้ได้มีเวลาเดินสูดอากาศบริสุทธิ์ให้ร่างกายได้รู้สึกตื่นโดยสมบูรณ์
เพราะจากบ้านพักไปถึงโรงครัว หากเดินผ่านทางตึกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาล ถึงช่วยย่นระยะทางแต่ก็ต้องเดินสวนกับคนเกือบทั้งจังหวัดที่พร้อมใจกันมาหาหมอยิ่งเป็นในเช้าวันจันทร์แบบนี้ เธอไม่อยากเอาตัวเองไปเสี่ยงกับเชื้อโรคล้านแปด เฟญารินจึงเลือกเดินลัดเลา
