เฟญารินกลับไปทำงานต่อจนถึงเวลาเลิกงานจึงเดินกลับบ้าน ความจริงเธอแทบลืมไปแล้ว แต่ประเด็นพูดคุยของเหล่าบุคลากรในโรงพยาบาลระหว่างทางที่เธอเดินผ่าน ก็ไม่พ้นเรื่องของครูสาวที่ถูกฆาตกรรมอย่างโหดร้าย วิธีการที่ฆาตกรใช้ฆ่า กับช่อดอกไม้ข้างศพ ทุกอย่างถูกนำมาคาดเดาถึงเหตุผลของการกระทำและสิ่งที่คนร้ายต้องการสื่อไปต่างๆ นาๆ บ้างก็ว่าความอ่อนหวานที่แฝงไว้ในความโหดร้ายเยือกเย็น ฆาตกรอาจต้องการสื่อให้รู้ว่าคนทำเป็นผู้หญิง
หญิงสาวพยายามสลัดความคิดฟุ้งซ่านจากเรื่องที่ได้ยินมาทั้งหมดทิ้งไว้ข้างนอก เฟญารินไขประตูรั้วเข้าไปในบ้าน โดยไม่ลืมล๊อกกุญแจปิดอย่างดี ความเงียบของเย็นวันศุกร์ในฤดูหนาว มาพร้อมกับความเหงาเพราะดวงตะวันหายลับขอบฟ้าลงไปเร็วกว่าช่วงใดๆ ของปี…
ความรู้สึกบางอย่างซึ่งไม่อาจอธิบายได้ยังส่งผ่านจากจิตใต้สำนึกแล่นเข้ามาในจิตใจ ความเคว้งคว้างที่ปกคลุมรอบตัวเรียกให้หญิงสาวทอดสายตามองออกไปยังบ้านหลั
