ในความมืดท่ามกลางความน่ากลัวของเวิ้งน้ำ อย่างน้อยยังมีความอบอุ่น
ความมึน ความหนัก ความรู้สึกล่องลอย และภาพที่มีแต่สีขาวโพลนในหัวตอนนี้หลุดลอยออกไปหมดแล้ว มีแต่ความสว่างและสดใส เฟญารินทั้งตัวจริงและในความฝันตอนนี้กำลังลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อกี้พี่สองพาเธอเดินข้ามสะพานไม้เล็กๆ ด้านล่างเป็นผืนน้ำลึก เธอไม่รู้ว่าตัวเองรอดมาได้ยังไง แต่รู้สึกดีไม่น้อยที่ทำได้สำเร็จ
ทว่าพอส่งถึงฝั่งพี่สองกลับปล่อยเธอไว้ตรงนั้น เขาหายไปไหนไม่รู้ตอนมีงูเหลือมตัวใหญ่เลื้อยเข้ามา ตัวมันใหญ่กว่าต้นขา ตั้งใจพุ่งตรงเข้ามาหาอย่างรวดเร็วจนเธอต้องรีบวิ่งหนี
แต่ยิ่งหนีมันยิ่งตาม ถึงตัวใหญ่แต่มันมีความมุ่งมั่นมาก ไม่รู้นานเท่าไรที่เธอวิ่ง ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าตอนนี้วิ่งเข้ามาอยู่ในงานปีใหม่ที่จัดไปแล้วตั้งแต่เมื่อวานได้ยังไง เฟญารินถอนหายใจโล่งอก ยังดีที่พอหันกลับไปมองงูเหลือมตัวนั้นหายไปแล้ว
หญิงสาวก้มลงหอบหายใจอยู่
