รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

คนแปลกหน้าที่คุ้นเคย

“นายนาคามาขอพบเจ้าค่ะ ท่านหญิง”ชลาเอ่ย พร้อมกับท่าทีตื่นตระหนก

“ใคร คือนายนาคา”ฉันถาม เพราะร่างนี้มีญาติเป็นใครบ้าง ฉันก็แกล้งความจำเสื่อมไปก่อนล่ะกัน

“นายนาคา เป็นญาติในตระกูลนาคของท่านหญิงเจ้าค่ะ และเคย..เป็น..”ชลาอ้ำอึ้งไม่อยากตอบ

“เคยเป็นอะไร ชลาตอบมาสิ”ยิ่งได้ยินชลาทำท่าแบบนี้ฉันยิ่งอยากรู้อยากเห็น ต่อมความอยากรู้ของฉันวิ่งพล่านเข้ามาทันที

“เคยเป็นคู่หมายของท่านหญิงก่อนที่ท่านหญิงจะพบรักกับองค์คีตะเจ้าค่ะ และ..องค์คีตะถ้าท่านรู้ว่านายนาคามาหาท่านหญิงคงไม่ชอบเป็นแน่” ชลากล่าว

“อ้อ งั้นก็ให้เขาเข้ามาเถอะ องค์คีตะคงไม่ว่าอะไรหรอก”ฉันก็ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่เพราะถามคนที่นี้ไม่ว่าจะสาวใช้ ไม่ว่าจะเจ้านายคงไม่ตอบฉันแน่ ว่าฉันเป็นคนยังไง ไหนๆก็เคยเป็นคู่หมายน่าจะใจดีกับฉันบ้างล่ะ

“เจ้าค่ะนายหญิง เดี๋ยวหม่อมฉันจะเชิญนายนาคามาเข้าพบนะเจ้าค่ะ” ชลากล่าว

“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉัน เอ่อ ข้า ไปพบเขาเอง”ฉันกลัวว่าถ้าฉันให้เขามาพบแล้วมีพี่ธาลากับพี่ชลาอยู่ด้วยฉันจะถามเขาได้ไม่สะดวก

“นารินทร์ เจ้าเป็นยังไงบ้าง ข้าเป็นห่วงเจ้ามากรู้ไหม”เขาพูดพร้อมโผล่เข้ามากอดฉันโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัวเลย

“เอ่อ คือว่าฉัน ไม่เป็นอะไรเลยค่ะ เอ่อ เจ้าค่ะ ได้โปรดปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ”เขารีบปล่อยฉันออก

“ข้าขอโทษ ข้าลืมตัวเมื่อก่อนเจ้าก็ให้ข้ากอดตลอดไม่ใช่รึ”เขาพูดราวกับว่า ร่างนี้กับเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันอย่างงั้นล่ะ

“ข้าล้อเล่นนะ นารินทร์ เจ้าก็เป็นเจ้าอยู่วันยังค่ำเลยนะ รักเดียวใจเดียว ซื่อสัตย์แค่กับผู้เดียว ดั่งคำปฏิญาณรักประจำตระกูล”นาคาเอ่ย

“ฉันนิ่งไปสักครู่งงกับสิ่งที่เขาพูด”

“นารินทร์ เจ้าเป็นอะไรไหมเจ้าดูแปลกๆไปนะ” นาคาพูด

“อ้อ ไม่มีอะไรค่ะ ว่าแต่ว่าท่านกับข้าเคยเป็นคู่หมายกันใช่ไหม”ฉันถามนาคาเพื่อจะได้ตีสนิทไว้ ฉันนี้ฉลาดจริงๆ

“เรื่องนั้นทำไมเจ้าถึงพูดขึ้นมาล่ะ อยู่มาเป็นพันปีแล้วเจ้าถึงจะมาพูด 555แต่ไม่เป็นไร ได้ยินว่าเจ้าความจำเสื่อมหรอกนะข้าจึงจะเล่าให้ฟัง”นาคาพูดพร้อมยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร ทำไมฉันถึงรู้สึกถูกชะตากับนาคายังไงก็ไม่รู้เหมือนเราเคยเป็นเพื่อนกันมาก่อน

“คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เจ้าเป็นธิดาของพญานาคา แห่งเมืองโยนกนาคา มีบิดาชื่อว่า พญานาคาวิษณุ มีพระมเหสีชื่อ ท่านหญิง โยณีนาคี และพ่อของข้าก็เป็นเพื่อนสนิทกับพ่อเจ้า พ่อข้าชื่อท้าว ภาคิน ได้ทำคำมั่นสัญญาไว้แต่ตั้งแต่เจ้ายังไม่เกิดว่าจะให้ลูกของตนแต่งงานกัน ได้เลี้ยงดูเจ้ากับข้ามาตั้งแต่เด็ก แต่เจ้าก็คิดกับข้าแค่เพื่อนเสมอ เราสนิทกันมากจนเจ้าได้มาเจอกับองค์คีตะ ข้าก็เป็นนาคหัวเน่าไปเลย สัญญาใดก็มิอาจมาหักล้างคู่ลิขิตอย่างเช่นเจ้ากับองค์คีตะได้หรอก”เขาพูดยิ้มหัวเราะอย่างเป็นกันเอง พร้อมบอกฉันว่าถ้าอยากให้เขาพูดอะไรก็ส่งจดหมายผ่านทหารไหลมาได้

“ทหารไหลคืออะไรหรอเจ้าค่ะ”ฉันถามเพราะไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“เจ้าความจำเสื่อมจริงๆข้าเชื่อแล้วล่ะ ก็ปกตินาคอย่างเราๆก็จะมีส่งจิตหากันได้ แต่สำหรับนาคที่กลัวถูกตรวจค้นการส่งจิต เพราะบ้างทีการส่งจิตที้ไม่ดีหากันก็ส่งผลกระทบได้ ก็เลยใช้ทหารไหล เหมือนการส่งจดหมายหากันแบบลับๆไงล่ะ (ทหารไหล=ปลาไหลไฟฟ้าของโลกมนุษย์เพราะมีพลังไฟฟ้าในการส่งกระแสจิตได้)

“อ้อ ดีจังเนาะ”ฉันกับนาคาพูดคุยหัวเราะถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกัน ดูมีความสุขมาก แต่หารู้ไม่ว่ามีสายตาใครบ้างคนมองอยู่