รักนิรันดร์(นาคาคลั่งรัก)

ถ่านไฟเก่า

“ท่าทางเจ้าจะไม่ได้ความจำเสื่อมนะ ดูมีความสุขกับคู่หมายเดิม” องค์คีตะได้เอ่ยพูดพร้อมกับสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์

“ห้ะอะไรนะคะ แล้วนี้คุณ เออ ท่านคีตะกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมธาลาบอกว่าจะไปนาน ล่ะ”ฉันงงทำไมเขาต้องมาโกรธฉันด้วยแล้วทำไมกลับมาเร็วอีก

“ก็ข้าจะคิดถึงภรรยาของข้าแล้วกลับมาเร็วกว่ากำหนดไม่ได้เลยรึ หรือเจ้าจะนัดชายชู้มานอนกกล่ะ”เขาพูดพร้อมกับเข้ามาใกล้ฉัน สีหน้าแววตาของเขาดูน่ากลัวและไม่สบอารมณ์

“นี้คุณจะทำอะไรเข้ามาทำไม”ฉันเริ่มกลัวเพราะฉันก็ไม่เคยมีสามีมาก่อนขนาดแฟนก็ยังไม่เคยมีเลย ใครจะไปรู้ล่ะเผื่อเขาคิดไม่ดีไม่ร้ายกับฉัน แต่ก็ลืมไปนี้ก็ไม่ใช่ร่างของฉันสักหน่อย อีกอย่างเขาก็เป็นสามีของร่างนี้

“เดี๋ยวนี้ข้าจะเข้าใกล้เจ้าไม่ได้เลยรึไง ที่กับไอ้นาคาคู่หมายเดิมเจ้ายังพูดคุยหยอกล้อ ดูสนิทสนมกัน ที่กับข้าสามีของเจ้า เจ้าดูห่างเหินกับข้า มากนะ”องค์คีตะเอ่ย แต่การคุกคามเข้ามาใกล้ฉัน จนจะติดผนังอยู่แล้ว

“ก็ฉันไม่รู้นี้ว่าคุณจะโกรธ อีกอย่างนะฉันก็ไม่เคยมีแฟนด้วย ใครจะไปรู้ล่ะว่าไปคุยกับผู้ชายคนอื่นแล้วจะโดนโกรธ”ตายล่ะฉันเผลอพูดออกไป อะไรเนี่ย เขาต้องจับได้แน่ๆ

“เจ้าพูดจาแปลกประหลาดมากนะ เจ้าใช่นารินท์ทิพย์จริงๆหรือเปล่า แล้วที่เจ้าบอกว่าแฟนหมายความว่ายังไง หรือเจ้าหมายความว่าการเชื่อมสัมพันธ์”องค์คีตะเอ่ย แล้วยิ่งเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ฉันรู้สึกใจเต้นแรง ร้อนเนื้อร้อนตัวยังไงไม่รู้

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าก่อนหน้านี้ฉันเป็นคนยังไงพูดจายังไง แต่ตอนนี้ฉันก็คือฉันไง”ฉันพูดเสียงดังเพื่อให้เขารีบๆเอาใบหน้าถอยออกไปจากหน้าฉันได้แล้ว ฉันไม่อยากโดนขโมยจูบแรก ถึงจะไม่ใช่ร่างฉันแต่ฉันก็ไม่อยากเสียจูบให้คนที่ฉันไม่ได้รักนะ

“ใช่ก่อนหน้านี้เจ้าจะเป็นยังไงสินะ เจ้าอยากรู้ไหมล่ะว่าเจ้าเป็นคนยังไง เดี๋ยวข้าจะรือฟื้นให้”เขายื่นปากมาจูบที่ริมฝีปากฉันพร้อมกับจะสอดลิ้นเข้ามา ฉันตกใจมากเลยรีบผลักเขาออกสุดแรงแต่ไม่เป็นผล เขาพยายามใช้ลิ้นดันริมฝีปากฉันให้เปิดออกจนสำเร็จ แล้วควนหาน้ำหวานดูดลิ้นฉัน อร้ายยย ฉันแทบจะบ้าตายหายใจไม่ออก แล้วเขาก็ผลักฉันออกแล้วทำสีหน้าตกใจ แล้วรีบเดินออกจากห้องไปโดยเร็วปล่อยให้ฉันหอบ หายใจเร็วเพื่อสูดเอาอากาศเข้าปอด เกือบขาดใจตายอีกรอบแล้วไหมล่ะ