ฉันกับคิมอยู่ชมรมจิตอาสาพัฒนาพื้นที่ห่างไกล ทุกปีชมรมเรามีจัดค่ายไปซ่อมแซมโรงเรียนบนดอย เรากับเพื่อนๆ ก็เตรียมตัวกันมาพอสมควรแล้ว ตั้งแต่ไปเต้นหาเงินบริจาคและเดินรับบริจาคตามที่ต่าง ๆ พอได้เงินมาก็เอาไปหาซื้อข้าวของเพื่อจะเอาไปซ่อมแซม ส่วนที่เหลือก็เก็บไว้เป็นทุนการศึกษา หรือไม่ก็แบ่งไปเป็นค่าอาหารกลางวันของเด็ก ๆ พวกเรายู่ชมรมนี้มาตั้งแต่ปี 1 แล้ว แต่ปีที่แล้วฉันไม่ได้ไปร่วมกิจกรรมเพราะว่าป่วย
"เราจะเดินทางกันในคืนวันพรุ่งนี้เจอกันตี 2 นะครับ" เสียงพี่ในชมรมร้องบอก
"เดินทางกลางคืนเหรอพี่" คิมร้องถาม
"ใช่ครับ กว่าเราจะไปถึงโน่นมันจะเช้าพอดี ถ้าไปกลางวันจะได้ขึ้นดอยตอนมืด พี่ห่วงปลอดภัย"
พอประชุมกันเสร็จฉันกับคิมก็แยกออกมาซื้อของใช้ส่วนตัวที่จะเอาไปใช้ที่นั่น ของฉันน่ะไม่เยอะหรอก ปกติไม่ใช่คนบ้าสมบัติ ไอ้คิมสิ จิตตกอะไรไปก็ไม่รู้เต็มไปหมด สงสัยตอนช่วยมันจัดกระเป๋าต้องมาแยกอีกทีว่าอันไ
