รถยนต์มุ่งหน้าเข้าสู้จังหวัดเด็กๆที่หลับก็เริ่มตื่น งัวเงียซักถามพ่อแม่อยู่แบบนั้น จนกระทั่งรถแล่นเข้าสู่หมู่บ้านที่คุณหมออยู่ วิลาวัลย์ที่มาพร้อมครอบครัวหมอก็เตรียมตัวเพื่อจะขับรถต่อเพื่อกลับโรงบาลที่เธอสังกัดอยู่ แต่ก็ถือว่าโชคดีจังหวัดที่เธอทำงานอยู่ อยู่ติดกับจังหวัดตัวเอง การเดินทางนั่นใช้เวลา3ชั่วโมงเท่านั้น
"วิแกจะกลับเลยหรอ หรือจะกลับบ้าน"
งามวิไลถามเพื่อนที่ขนของจากรถตัวเองไปยังรถเธอที่จอดอยู่
"กลับเลย ตอนนี้แค่ห้าโมงเย็น ถึงที่พักหน้าจะเกือบสองทุ่มไม่ดึกมาก"
เธอตอบเพื่อนเสียงเรียบพร้อมกับจัดข้าวของที่เธอซื้อมาและกระเป๋าผ้าใบเล็กที่เธอเตรียมไปค้างที่บ้านหมอ
"ขับรถดีๆล่ะ ถึงแล้วก็โทรหาฉันด้วย"
วิลาวัลย์พยักหน้าให้เพื่อน ก่อนจะก้าวขาขึ้นรถเธอก็หันไปบอกลาหมอจิณณ์พร้อมกับยกมือไหว้ ส่วนม่านมุกและม่านเมฆก็ไหว้วิลาวัลย์เช่นกัน
วิลาวัลย์ขับรถออกมาได้ไม่ไกลนัก เสียงมือถือของเธอก็ดัง
