In The Name Of Love (Tagalog)

CHAPTER 2

"BOSS.. Natuluyan na po namin ang buong pamilya ni Lemuel." Napangisi si Kristian nang marinig niya ang sinabi sa kanya ng tauhan niya mula sa telepono.

Pinatay niya ang telepono at saka napasandal sa kanyang swivel chair. Sa isip-isip niya'y masaya siya dahil nabawasan na naman ang mga taong dahilan kung bakit nasira ang pamilya niya.

Sa kasalukuyan kasi ay labing-dalawa pa ang natitira o hindi pa niya napapatay—'yon ang mga tauhan ni George. Pinangako kasi niya sa sarili niya na hinding-hindi siya titigil hangga't hindi niya napaghihiganti ang Ama niya na si Travis.

Pinindot niya ang intercom at saka 'ron nagsalita. "Lenie, Call Shane or any hot women. I want a f*****g hot day right now. I am f*****g horny." Aniya sa sekretarya niya.

"Okay, Sir. I'll call her."

Pagkatapos ay tinignan niya ang schedule niya sa kanyang macbook. f**k! May schedule pala siya ngayon sa St. Vincent De Paul Homes For Youth, kailangan niyang makita ang building na ipinatayo niya para madagdagan ang kwarto sa bahay ampunan—Walang nakaka-alam na kahit sino sa pamilya at kaibigan ni Kristian na siya ay tumutulong sa gano'ong charitable institutions. Ayaw niya kasing ipaalam at isa pa, ano namang silbi kung ipapa-alam niya sa lahat na tumutulong siya sa institusyon na iyon?

Hindi niya rin alam na sa Bahay Ampunan rin pala nakatira si Kalleah. Katunayan ay nagulat siya nang malaman niyang nasa bahay ampunan pala si Kalleah, Hindi niya inaasahan pero nakaramdam siya ng galit sa pamilya nito—Paano nagawang iwanan ng magulang nito ang anak nila? Hindi tama 'yon at kahit kailan ay hindi tama iyon.

"Sir, Miss Shane will be here in minutes." Sabi ng sekretarya n'ya nang makapasok.

Napahinga siya ng malalim at saka napatikhim. "Cancelled it."

Tumayo siya at iniwanan ang sekretarya na natutuliro.

Kailangan niya pa kasing pumunta sa Bahay Ampunan. Saka nalang niya tutugunan ang nararamdaman niya para sa araw na ito, ang imporante ay makapunta siya sa bahay ampunan at makita niya ang batang si Kalleah.

Tatlong araw na kasi ang nakalilipas nang huli niyang makita ang batang babae na iyon.

"KALLEAH matagal ka na kasi naming pinapa-alalahanan na hindi ka pwedeng magpagod sa tuwing P.E Class niyo.. Tignan mo tuloy ang nangyari.. Inatake ka na naman ng asthma mo."

Mabilis ang bawat paghingang binibitawan ni Kalleah. Sa puntong iyon ay hirap na hirap siyang huminga. Hindi naman kasi niya inaakala na aatakihin siya ng hika niya. Matagal na panahon na kasi noong atakihin siya nang sakit niya, Hindi naman niya inaasahan ang pangyayaring iyon.

"Paano nalang kung walang nebulizer? Nako... Mabuti na lang talaga at nag-donate noon si Mr. Kristian ng nebulizer.." Sabi ng Nurse sa kanya.

Bigla-bigla siyang napatigil. Para bang tila mas lalo siyang nawalan ng hininga sa narinig.

Ano raw?

Kristian? Siya ba si Kuya Kris?

"Ano, okay ka na ba?"

Tumingin siya sa Nurse na may bahid ng pag-aalala ang mukha. "Okay na po ako." Sagot niya rito.

Pinagpahinga na muna siya ng nurse sa loob ng clinic. Sabi ng Nurse sa kanya ay excuse na raw siya sa P.E Class niya pati sa susunod na class niya, kailangan niyang magpahinga muna para makabawi ng lakas.

Mahimbing siyang natutulog nang bigla siyang maalimpungatan. Paano'y narinig niya ang boses ni Sister mula sa labas.

"Nariyan ba si Kalleah? Eh hinahanap ni Sir. Kris, Hindi naman namin makita sa klase niya."

Kusang nanlaki ang mata niya nang marinig niya ang pangalan na iyon. Para bang tumigil ang mundo niya nang marinig niya iyon. Aaminin niya, Naiinis siya dahil hindi nagpakita sa kanya ang lalaki nang tatlong araw. Wala namn siyang karapatan na magalit kay Kuya Kris pero naniwala kasi siya sa sinabi nito sa kanya na bibisitahin siya nito kinabukasan.

Inasahan niya na pumunta si Kuya Kris para bisitahin siya, pero makalipas ang ilang araw ay walang nagpapakita na Kuya Kris sa kanya. Nakakatampo. Alam niyang hindi naman siya pwedeng magtampo pero kasi hindi niya maiwasan.

"Ayyy! Narito po, Sister.. Natutulog."

Agad ipinikit ni Kalleah ang kanyang mata at nagkunwaring tulog. "Inatake siya ng asthma niya kanina. Kinabahan nga ako dahil hirap na hirap na talaga siyang huminga. Mabuti na lamang at may nebulizer."

"Where is she?"

Awtomatikong tumaas ang kanyang balahibo nang marinig niya ang boses na iyon. Totoo nga! Naroon si Kuya Kris niya!

"Narito po siya, Sir."

Nanatili pa rin siyang nagtutulog-tulugan nang biglang may humawak sa pisngi niya.

"Hey.."

Para bang hindi na niya alam ang gagawin niya. Kaunting-kaunti na lang kasi ay mapapangiti na siya. Hala! Huwag naman sana dahil baka mabuko siya na nagtutulog-tulugan lang siya, kaya ang ginawa niya ay kunwaring humikab at saka kunwaring na-alimpungatan.

"Are you feeling okay now?"

Kinusot niya ang kanyang mata nang makita niya sa naka-upo sa tabi niya si Kuya Kris habang pinagdidiskitahan nito ang pisngi niya na may mga natuyong luha niya. Umiyak kasi siya kanina habang inaatake siya ng hika niya.

"O—Okay lang ako.." Aniya at bahagyang ngumiti.

Shemay! Mukha na ba siyang kinikilig? Pero ano bang masama? Wala naman eh, Fourteen na siya, in fact ay pwede na siyang magkaroon ng crush.

"Sir Kris. Maiiwanan ko muna kayo ni Kalleah, ibibilin nalang po kita sa guard para mabantayan po kayo." Rinig niyang sabi ni Sister.

"No problem. Sister." Sagot ni Kuya Kris kay Sister.

Umalis na rin ang Nurse sa pwesto nila, kaya sila na lang ngayon ang nasa loob ng kwarto. Ewan ba ni Kalleah kung bakit bigla siyang nakaramdam ng pagka-inis kaya agad niyang tinanggal ang kamay ni Kuya Kris na humahawak sa pisngi niya.

"Why?" Nagtatakang tanong nito sa kanya.

Napanguso siya at dahan-dahang umupo. Inalalayan naman siya ni Kuya Kris. "Sabi mo, pupuntahan mo ako dito? Hindi ka naman pumunta dito eh! Hinintay kaya kita!" Naiinis na sabi niya habang pinipigilan ang pag-iyak.

Nakakainis! Bakit ba siya naiiyak? Wala naman siya sa parte ng buhay ni Kiya Kris kaya'g bakit ha siya umaarte ng gano'on?

Mas lalo siyang nakaramdam ng inis nang marinig niya ang mahinang pagtawa ni Kuya Kris sa tabi niya. "You missed me?" Tanong nito sa kanya habang natatawa.

Hindi siya sumagot at nanatiling nakatungo habang nakanguso.

"Hindi."

Pero hindi pa rin tumigil si Kuya Kris sa pang-aasar. "Na-miss ako ni Little girl, how cute?" Natatawang sabi nito sa kanya habang sinusundot ang tagiliran niya.

Hindi niya tuloy maiwasang hindi mapatawa. May kiliti kasi siya sa parteng tagiliran niya.

"Kuya naman eh..." Naiinis na sabi niya habang hinihila paalis ang kamay ni Kuya Kristian niya sa tagiliran niya.

Tumawa lamang ang lalaki habang siya ay asar na asar nananatili lang sila sa loob ng kwarto at nagke-kwentuhan.

"Hindi naman po talaga ako inaatake ng hika ko araw-araw, minsan lang po." Aniya sa lalaki.

Paano ba naman kasi, kanina pa siya tinatanong ni Kuya Kris tungkol sa sakit niya. Ang kulit-kulit! Sinabi na nga kasing minsan lang siya inaatake ng hika pero ito naman ay ayaw magpapigil, ayaw maniwala.

"Are you sure?" Tanong pa nito sa kanya.

Ang kulit! "Promise, Kuya."

Napahinga ng malalim si Kris. "I don't want you to get tired—So You'll be having a Nanny here habang inaayos pa ang papers mo."

Literal na namilog ang mata niya sa gulat, "Nanny? Yaya? Pero.... Nasa bahay ampunan lang po ako."

"No.." Umiling-iling si Kris at saka muling pinaglaruan ang kamay niya. Bakit ba favorite spot ni Kuya Kris ang kamay, tagiliran at ang pisngi niya? "Pinapa-ayos ko na ang mga papers mo to take care of you."

"Talaga po?" Oh my god! Aampunin na siya ni Kuya Kris?!

"Yup." Muling ngumiti si Kuya Kris at sa puntong iyon ay para bang matutunaw na siya sa mga titig nito sakanya, "Ako lang naman ang tao sa bahay eh. Pwede kang tumira sa bahay ko, kung gusto mo."

Mabilis siyang tumango ng maraming beses, "Yehey! Family mo na rin ba ako? Yehey may Kuya na talaga ako!" Masayang sabi niya at saka napayakap na sa Kuya Kris niya.

"Bawal makulit sa bahay kasi papagalitan ko."

"Hindi naman ako makulit eh." Aniya. "Ikaw kaya 'yung makulit! Kanina mo pa ako tinatanong tungkol sa asthma ko, unli ka kaya!" Natatawang sabi niya kay Kuya Kris.

"I'm not."

Napangiti siya pero unti-unting nawala ang ngiting iyon. Pihadong mamimiss n'ya kasi ang mga kaibigan niya at pati sina Sister sa bahay ampunan. "Paano 'yan? Iiwanan ko na pala 'yung mga best friend ko saka sina Sister?"

Kris sighed, "Pwede mo naman akong maging best friend, eh." Anito sa kanya. "Pwede mo akong maging Kuya, tapos pwede mo 'rin akong maging Crush. Okay lang naman sa akin."

Para bang tinatakasan siya ng dugo niya sa nararamdaman niya. Normal pa ba iyon? Sa tatlong option na sinabi nito ay lahat iyon ang nagustuhan niya.

"Sige." Ngumiti siya at saka tumayo na mula sa pagkakahiga, "Gusto kitang maging best friend..." Aniya.

Tumango naman si Kuya Kris sa kanya saka pinisil na naman ang pisngi niya.

"Best boy friend."